شعر تازه‌ای از سپیده جدیری
Egon Schiele – اگون شیله
[show_avatar email=26 align=left user_link=authorpage display=show_name avatar_size=200]
آیِ کم شده از باش و نفرت!
برایتان طول می‌کشم، صبر کنید!
این دروغ‌های بی شاخ و دم را گرم کنید
می‌چینم‌شان قطعه قطعه می‌کنم
چقدر خوشمزه است این دهان کثیف
چقدر خوشمزه است تن که پر شرارت است از لب که می‌پراند از لبه‌های احمق و لطیف:
•
تا ساحل، عفو شُدید
تا دریا نشد.
•
قبرتان می‌لرزد، به جهنمِ کُبری که!
به محشرِ تَبَرّی که!
به چشم مادر که!
به دردِ مار که!
به شرط هلاهل که!
به مرگِ تماماً که!
به قُرصِ هِلال که!
به شاشِ حلال که!
به هر حال که
•
و دست‌های من که
روز می‌کشد برایتان، صبر کنید!
—————–
پی‌نوشت: نقاشی اثر محبوب‌ترین نقاش زندگی‌ام، اگون شیله است. دردآور است که بدانید شیله زمانی که تنها بیست و هشت سال داشت، به علت ابتلا به بیماری آنفلونزای اسپانیایی -که به همین اندازه‌ی کرونا کشنده و فراگیر بود- سه روز پس از مرگ همسر باردارش اِدیت در اثر همین بیماری، از دنیا رفت.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
سپیده جدیری؛ شاعر، مترجم، روزنامه‌نگار و بنیانگذار جایزه‌ی شعر زنان ایران (خورشید) است. نخستین کتابش، مجموعه شعر «خوابِ دختر دوزیست» است. دومین مجموعه از اشعار جدیری با عنوان «صورتی مایل به خون من» به چاپ رسید و «دختر خوبی که شاعر است» مجموعه شعر دیگر اوست. تازه‌ترین کتاب منتشر شده‌اش در ایران مجموعه شعر«وغیره . . .» است.
از سپیده جدیری همچنین مجموعه‌ی «منطقی» که داستان‌های کوتاه او را در بر می‌گیرد به چاپ رسیده است. او دو ترجمه از اشعار ادگار آلن پو و خورخه لوئیس بورخس را نیز زیرچاپ برده‌است.
