نگاهی بر کتاب «ناگهانِ دو راز» اثر تازه مرضیه رشیدپور
«ناگهانِ دو راز»، عنوان جدیدترین اثر خانم دکتر مرضیه رشیدپور (کیمیا) است.
کتاب را که ورق می‌زنی، قبل از هر چیز این نوشته خواننده را به مکث وا می‌دارد؛
«برای تو و هر چیزی که از تو نشانه‌ای دارد»
برجسته‌ترین واژه به‌زعم نگارنده «نشانه‌ای» است چرا که شعر، سراسر از نشانه‌هاست. اصلا خود شعر نام دیگرش می‌تواند «نشانه» باشد.
با توضیح و با مقدمه‌ای کتاب را ورق می‌زنیم تا به دو راز ناگهان برسیم.
این را می‌دانیم اتمسفر ذهن هر فردی با نگاه فلسفی‌اش یعنی با جهان‌بینی‌اش شکل می‌گیرد. فلذا در پویتیک یا همان عقل شعری و به‌عبارتی بوطیقای ارسطو به‌سراغ فلسفه می‌رویم با این تفاوت، در نقد فلسفی کرتیک، عقل خودش را ارزیابی و بازشناسی می‌کند تا بداند چقدر به منطق نزدیک بوده است. در پویتیک یا همان عقل شعری به بازخواست ادبیات و شعر پرداخته می‌شود. در اینجا، عقل احساس را به بازخواست کشیده و آنرا محاکمه می‌کند، بدین معنی عقل دنبال میزان زیبایی یا همان زیباشناسی‌ست، کم، زیاد، بد، خوب و یا فوق‌العاده؟
در بوطیقا یا پویتیک، بوطیقا ادبیات را از حیث ادبیاتی‌اش «ابژه» قرار می‌دهد، به سبک آن می‌پردازد، به ساختار «فرمالیسم» یا ساختار‌گرایی، به پسا ساختار‌گرایی(مارکسیستی) و به موضوعاتش «فمینیسم» و… می پردازد. به جنبه‌های تاریخی و روان‌شناسانه‌ی متن نگاه عمیق دارد و این با خوانش دقیق، مرتب و چند باره متن صورت عینی‌تری می‌یابد و هر بار با هر «رتوریک» یا هنر ترغیب با تکیه بر دانش زبانی، چیزهای زیادی، مفاهیم بیشتر و نزدیک‌تر به متن را از درون متن بیرون می‌کشد تا بوطیقا یا پویتیک را به متنی با انتهای باز تبدیل نماید.
با این مقدمه چند شعر از سروده‌های دکتر مرضیه شیدپور(کیمیا) را از کتاب جدید ایشان با عنوان «ناگهانِ دو راز» مورد بررسی قرار می‌دهیم؛ آنچه که برای نگارنده روشن است، با توجه به آشنایی با سروده‌های این شاعر صاحب زبان مستقل شعری و حتی سبک شعری، در موضوع زیبایی‌شناسی چه در ساختار(فرم) و چه در بیان مفاهیم، فوق‌العاده است.
سبک شعری دکتر مرضیه رشیدپور، این شاعر در تکاپو با توجه به رشته‌ی تحصیلی که سر و کارشان با طبیعت بوده آثارش ناتورالیسم (طبیعت گرایی) نیست عناصر بکار رفته در شعر در واقع یک نقاشی است با واژگان شعری که می توان ایشان را یک شاعر فرا‌ناتورالیسم دانست.
باران‌های دلتنگ / بر اندام‌های بنفشه‌ای درباد / و لب‌های جاری در فاصله، مگر کلمات بریزند/ در آخرین برگ تا سبز تو گشوده شود
اصل زیبایی شناسی در تمام سروده های این شاعر خود نمایی می‌کند
تکثیر لب / می‌چکید بوسه / چون صاعقه‌ای در تند باد...
ویا در شعری دیگر ..
مکث مورب / که از کلماتت دامنه می کشید /تا به سرفه بیاندازد / گلوی غریزه را / عقربه به خاطره پیچید وتاریکی ایستاد ...
دکتر مرضیه رشیدپور اگر چه در دسته‌ی شاعران فرمالیسم تعریف نمی‌شوند، اما فرم در سروده‌های این شاعر تعریف خاص خودش را دارد.
در هنر شعر ناب فرم اندیشه‌ساز است که این اصل در تمام سروده‌های دکتر رشیدپور ب‌وضوح دیده می‌شود.
نه عاشقانه رقصیدن و نه چون ابر / باران خیز ...
ودر سروده ای دیگر :
سرازیرم از نگاهت / بر دشت های روشن …
شادی سبزی افتاده بر دامن فردا
مرضیه رشید پور به‌عنوان یک شاعر زن، نمی‌شود او را یک فمنیسم دانست، حداقل شعرهایش این را می‌گوید که او از یک استقلال فکری برخوردار است، سروده‌هایش، فراگیر و همه جانبه است، اشعارش زنانه نیست، تنها کرشمه‌ای از زنانه گی دارد.
با کرشمه‌ی زنانه‌ای / از کاغذ گذشت / و…
فوبیای برگ وسبزینگی / تشنج نور
و سروده‌های کوتاه این شاعر تمام فاکتور‌های یک شعر را به تمامی دارد؛
کلمه‌ها زبان بسته‌اند
آنکه
به شعر راه می گشاید
تویی!
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
