نویسنده: ابوالفضل حکیمی

بی سر و صدا به قفس برگرد
رو کردن به شانس را شلیک کن

صدا می آید از منقطع
   بازی فشرده است

فرض بگیریم نزدیک بهار است چمدان

خودش را که پرت می کند
    دریا از بیچارگان است

می خواهم پنکه را
    خودم را به خون دماغ
می زنم
در فتوا