آیا حضرتش با فانتوم خواهد آمد؟
در کتاب “غیبت نعمانی” آمده است که امام مهدی (عج… تعالی فرجه‌الشریف) و یاران مبارکش سوار بر ابر خواهند آمد. یکی از کشیش‌های آمریکایی در شبکهٔ صهیونیستی فاکس نیوز با اشاره به این روایت به ما و باورهای ما خندیده است و سوار بر ابر آمدن آن بزرگوار را تمسخر کرده است. خدا را شکر که حجه‌السلام سید محمدرضا طباطبایی که کارشناس ادیان و مذاهب است، به این کشیش از خدا بی‌خبر پاسخ دندان شکنی داده است:
“سوار بر ابر آمدن، از نشانه‌هایی است که در آخرالزمان نسبت به حضرت مهدی (عج) و یارانشان ذکر شده است. تفسیری که بزرگان در این زمینه می‌کنند، این است که شاید منظور از سوار بر ابر آمدن، مسافرت‌های هوایی باشد. امروزه حتی مدیران عادی نیز مأموریت‌های خود را با هواپیما انجام می‌دهند، چه رسد به وزرا و مدیران سطح بالا و چه رسد به یاران حضرت صاحب الزمان (عج)…”
گرچه این حجه‌الاسلام به آن کشیش پاسخ داده است اما پاسخش برای افرادی مثل آقا دایی من هم مفید است. البته آقا دایی من مثل آن کشیش، صهیونیست نیست، ولی مدام می‌پرسد که آیا آن‌ها با اسب‌هایشان سوار بر ابر می‌شوند یا ابرها را سوار بر اسب‌هایشان می‌کنند. من که مثل حجه‌الاسلام کارشناس ادیان و مذاهب نیستم، نمی‌توانستم به ایشان پاسخ بدهم. با این پاسخ ساده این مشکل بزرگ من حل شد و ما می‌دانیم که هواپیماهای امروزی، اسب و سایر وسائط نقلیه مسافران خود را به راحتی حمل و نقل می‌کنند. مخصوصاً از مکه.
این حجه‌الاسلام کارشناس، در بخشی از پاسخ خود فرمودند:
“باز در روایتی از امام باقر (ع) آمده است: … ذوالقرنین در انتخاب دو ابر رام و سرکش مخیر شد و او ابر رام را برگزید و ابر سرکش برای دوست و محبوب شما (مهدی) ذخیره شده است، راوی گفت: سؤال کردم: ابر سرکش کدام است؟ فرمود: ابری که در آن غرش رعد و صاعقه یا برق وجود داشته باشد…
علما می‌گویند منظور از ابر ناآرام ممکن است، هواپیما باشد که صدای رعد آسا دارد.”
با این توضیح اخیر ایشان، شکی باقی نمی‌ماند که آن بزرگوار با هواپیمای جنگی تشریف می‌آورند. اتفاقاً خود همین به تنهایی هم معجزه است و هم دهان کجی به اختراعات نظامی که فردی شمشیر به دست سوار هواپیمایی باشد که صدای رعد آسا دارد. بسیاری، از جمله دایی خود بنده، باز هم مسئلهٔ اسب‌ها و سیصد و سیزده نفر یاران ایشان را مطرح می‌کنند و می‌گویند هواپیمای جنگی برای اینهمه بار و مسافر جا ندارد. در صورتیکه با هواپیمای باری نظامی به راحتی می‌شود خیلی بیشتر از این‌ها را حمل کرد.
در این جا بد نیست که به یک مسئله اشاره کنم. آن هم مسئلهٔ داشتن یا نداشتن ایمان است. اگر فردی از نعمت ایمان برخوردار نباشد امثال این کارشناس ادیان و بنده اگر تا قاف قیامت به آن‌ها پاسخ بدهیم، باز شیطان یک سئوال دیگر به ذهن آن‌ها می‌آورد.
برعکس، کسی که از نعمت ایمان برخوردار است، با توجه به توان رزمی سپاه پاسداران و نیروهای بسیج و توانایی ما در ساختن هواپیماهایی با صدای رعدآسا، از پاسخ این حجه‌الاسلام به سویی سوق می‌یابد که بداند که ظهور نزدیک است.
ای شمایی که از حضور حوزه در عرصه‌های مختلف ایراد می‌گیرید! کافی است که به همین یک مورد نگاهی بیندازید و ببینند که اگر بیداری و توجه این کارشناس محترم نبود امروزه ما با چه مشکلاتی مواجه می‌شدیم.
ای آقایی که به دکترای خودت می‌نازی! ای آقای مهندس! ای خانم فمنیست! ای دانشجو! شما از حملاتی این چنین که زیر ساخت‌های باور جامعه را مورد حمله قرار می‌دهند خبر می‌شوید؟ یا سر شما به فیزیک و شیمی و موش و گربه و حقوق بشر و آزادی و کوفت و زهرمار دنیوی گرم است؟ آیا از ذهن شما خطور می‌کرد که به این کشیش بگویید که اگر روایات ما را مسخره می‌کنی پس با کتاب مقدس خودت، در عهد جدید و انجیل که آمده است: “پسر انسان سوار بر ابر می‌آید”. چه می‌کنی؟
ای کشیش! که مشکلات مردم خودت را در آمریکا رها کرده‌ای و به جای آنکه یقه دولت خودت را بگیری که برای نان شب مردم خود فکری بکند و دست از خفقان و اعدام مردم خود بردارد، سرت را در روایات ما فرو کرده‌ای، آیا تو خودت از خودت روایات و کتاب نداری؟ خوشت می‌آید ما هم آن‌ها را مسخره کنیم؟ دیوانه! کشتی‌ای را که خودت در آن نشسته‌ای چرا سوراخ می‌کنی؟
ای کشیش صهیونیستی! آخر تو چرا اینقدر خنگ هستی؟ چرا به اندازهٔ یک حجه‌الاسلام ما تفسیر و تعبیر بلد نیستی؟
ای جوانی که تحت تأثیر علوم انسانی از علوم الهی دور شده‌ای و مرعوب ماهواره‌های دشمن گشته‌ای! تو از پاسخ دادن به یک کشیش بیسواد عاجز هستی، برای همین یک فارغ‌التحصیل حوزه کار گیر می‌آورد و تو بیکار می‌مانی. اگر فحشی داری به خودت و به من بده چرا که از ماست که برماست.
ای رسانه‌ها! چرا حرف سرتان نمی‌شود؟
صادق لاریجانی رئیس قوهٔ قضاییه می‌گوید که رسانه‌ها اجازهٔ بزرگ‌نمایی فسادها را ندارند. به نظر من همینقدر که رئیس قوهٔ قضاییه وجود فسادها را قبول دارد، کافی است و بهتر است که رسانه‌ها به جایِ عملِ بیهودهٔ بزرگ نمایی، بروند چهار کلمه راجع به کارهای بزرگ برادران لاریجانی بنویسند. بزرگ نمایی فسادها، ضررهای زیادی را برای نظام ما به دنبال داشته است و در بسیاری از موارد دست و پای قوهٔ قضاییه را چنان در پوست گردو گذاشته است که این قوهٔ مهربان مجبور شده است با استفاده از قهوهٔ قهریه، تنی چند از عزیزان دانه ریزتر را به خاطر دانه درشت‌ترها اعدام بکند. چون نظام ما نظام اسلامی است، شیطان بیست و چهارساعته در تلاش است که مسئولین ما را وسوسه کرده و به سمت فساد سوق بدهد. چنانچه رسانه‌ها موفقیت شیطان را بزرگ نمایی بکنند خیلی زود دانه ریزترها تمام شده و کار برای دانه درشت‌ترها و قوهٔ قضاییه سخت‌تر خواهد شد. همانطوریکه می‌دانید، عده‌ای، راه افتاده‌اند و مدعی هستند که فساد همه جا را گرفته است. اما همانطور که صادق لاریجانی گفت: “این خلاف واقعیت است… و باعث ناامیدی مردم می‌شود و این موضوع به امنیت ملی بر می‌گردد.”
هر چیزی که به امنیت ملی برگردد آن را تهدید می‌کند. امنیت ملی که تهدید بشود، شروع می‌کند به گره زدن چیزها به همدیگر. فردا که پای محاکمهٔ بابک زنجانی به میان بیاید و امنیت ملی، پای سه وزیر دولت قبلی را گره بزند به ریش تراشیدهٔ او، قوهٔ قضاییه چه خاکی بر سر خودش بریزد؟ فکرش را بکنید که در این واویلا، رسانه‌ها هم فسادهای آن سه وزیر را به اندازهٔ اصلی بزرگ نمایی بکنند و نام آن وزیرها را هم بنویسند! آن وقت امنیت ملی شروع می‌کند به نعره کشیدن. هر چه حضرت رهبر بگوید که مسئله را کِش ندهید، امنیت ملی گوش نمی‌دهد. قوهٔ قضاییه که نمی‌تواند، احمدی‌نژاد را که پاک‌ترین دولت نظام را داشت و برگزیدهٔ حضرت رهبر بود اعدام بکند. لذا برای بیچاره، چاره نمی‌ماند که بابک زنجانی را اعدام بکند. نظام نمی‌تواند که هی بنشیند و کارآفرین پرورش بدهد و بعد بر اثر بزرگ نمایی شما، آن‌ها را اعدام بکند. اگر بنا باشد که هر بار قوهٔ قضاییه، بنا به مصلحت نظام، تنی چند را (به خاطر حساب و کتاب‌هایی) به زندان بیندازد و شما شروع کنید به بزرگ‌نمایی کردن فسادها، در این مملکت، سنگی روی سنگ بند نمی‌ماند.
لذا ای رسانه‌ها! که رکن چهارم دموکراسی هستید، شما نباید ستون پنجم دشمن باشید. اینقدر خودتان را لوس نکنید و موی دماغ قوهٔ قضاییه نشوید. یادتان باشد که وقتی پای امنیت ملی در میان باشد، قوهٔ قضاییه برای خود دموکراسی هم تره خورد نمی‌کند چه رسد برای رکن چهارمش.
