برای مبارزه با نژادپرستی علیه سیاهپوستان در کانادا، چه چیزی باید تغییر کند؟
Missy Johnson
فعالان براین توافق دارند که برای مقابله با نژادپرستی در کانادا، تغییرات گسترده ای در سیستم آموزشی، پلیس و سیستم قضایی ضروری است.
روز یکشنبه فعالان سیاهپوست، حامیان و متحدان آنها در مقابل آرت گالری ونکوور دست به یک راهپیمایی زدند تا به نژادپرستی، وحشیگری پلیس و برتری طلبی سفید و به قتل جورج فلوید توسط یک افسر سفیدپوست پلیس در مینیاپولیس ، اعتراض کنند.
اما تایو بیرو، نویسنده مسائل فرهنگی در تورنتو که یک زن سیاهپوست نیز میباشد، میگوید این رویدادها، در کانادا چندان متفاوت نیستند.
وی در روز دوشنبه به نشریه اینترنتی The Tyee میگوید ” من فکر میکنم این نظر که ما به بدی ایالات متحده نیستیم، یکی از دلایلی ست که تاکنون باعث دوام بسیاری از مسائل حول و حوش نژادپرستی شده است. زیرا ما به نوعی قادر هستیم به ایالات متحده نگاهی بیاندازیم و خودمان را در موضع مقایسه با آنها قرار بدهیم.”
سایر فعالان نیز نظرات مشابهی دارند.
یک زن فعال سیاهپوست دیگر به نام تایلا دیکسون فیت در تورونتو گفت پرداختن به این مسئله بر اساس مقایسه کانادا با ایالات متحده مضر است.
او گفت “این مقایسه، تاریخ خشونت استعماری کانادا را بطور دائم پاک میکند. کانادا دارای سابقه برده داری، به بردگی کشاندن و همچنین آواره ساختن مردم سیاهپوست می باشد، حتی اگر آنرا تا همین حالا هم در لفاقه توانمندسازی شهری پیچانده باشیم.”
و مرکیل سیمپسون سخنگویی اتئلاف کامیونیتی بی سی گفت این ادعا که کانادا به همان بدی ایالات متحده نیست، نشانی از یک کوتاهی درسیستم آموزشی دارد.
او میگوید “مردم سیاهپوست در کانادا و در استان بی سی زندگی و آسیب هایی را تجربه کرده اند که باید به آن پرداخته شود.” این ادعا “حاکی از عدم آموزش در مورد این مقوله و بطور عموم عدم دانش کانادایی ها در مورد کامیونیتی سیاهان در زمان حاضر، تاریخ ما و همه آن کمک های ارزشمندی است که ما به جامعه مان ارائه داده ایم.”
مرکیل سیمپسون گفت که امیدوار است این بحران مردم را به تماس با وزارت آموزش بی سی ترغیب نماید تا از آنها بخواهند که به مسئله نبود آموزش در مورد تاریخ سیاهان و ضدیت با نژاد پرستی علیه سیاهپوستان در سیستم آموزشی مان بپردازند.
او گفت ۸۵ درصد آنچه که در گردهمآیی از سوی سخنران ها دراختیار همگان گذاشته شد، مربوط به نژادپرستی در درون خود سیستم آموزشی بود.
سیمپسون گفت “بنابراین مردم نژادپرستی را در مدرسه، در راه مدرسه، دربازگشت از مدرسه از سوی دانش آموزان یا گردانندگان مدارس و یا از طرف پلیس تجربه کرده اند. این بسیار مهم است که وزارت آموزش برای پایان بخشیدن به نژادپرستی، آموزش مناسبی به بریتیش کلمبیایی ها بدهد. ما نمیتوانیم فقط از مردم بخواهیم که وعده کرده و کلماتی بگویند، ما به یک اقدام معین نیاز داریم.”
این ائتلاف زمانی که ویدئویی مبتنی بر تهدید جانی سیاهپوستان در رسانه های اجتماعی منتشر شد، به مثابه یک چتر گروهی متشکل از مردم سیاهپوست و سازمان های کامیونیتی سیاهپوست و در پاسخ به اقدام نژاد پرستانه، در مدارس ونکوور تشکیل گردید.
سیمپسون گفت هنوز هم یک برنامه درسی اجباری در رابطه با آموزش در مورد تاریخ سیاهان در این استان وجود ندارد.
دیکسون فیت بر لزوم اینکه سیستم آموزشی باید در آموزش در مورد نژاد پرستی علیه سیاهان و تاریخ سیاهان اقدامات بهتری بنماید، توافق دارد.
او میگوید “تنها زمانی که در مورد تاریخ سیاهان صحبت میشود، در طول ماه تاریخ سیاهان است و آن گفتگوها هم در رابطه با جنبش حقوق مدنی و در مورد افراد مشخصی مانند مارتین لوتر کینگ متمرکز است که با یک ایده خوب بسته بندی شده و زیبا از آنچه که آزادی سیاهپوست معنا میدهد، جور در می آید، تقریبا شبیه ادغام شدن سیاهان. اما این همان چیزی نیست که باید باشد.”
دنی اولوسانیا دبیر اتحادیه دانشجویان سیاهپوست در دانشگاه بریتیش کلمبیا گفت سیستم آموزشی مدارس دولتی به یک تجدید آرایش نیازمند است. او اضافه کرد که نژادپرستی ای که معمولا در دبیرستان تجربه میگردد، به دانشگاه نیز کشیده میشود.
او گفت “نژادپرستی ممکن است از سوی یک دانش آموز برعلیه دانش آموز دیگر در یک گروه نباشد، میتواند بصورت عدم پذیرش یکی در میان خود باشد، میتواند با به زبان آوردن کلمه “ن” در یک مهمانی و به شکل عدم دوستی با آدمهای معینی بروز کند.”
دوم ژوئن ۲۰۲۰
منبع: The Tyee
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
