دوروز، یک شب – (Deux jours, une nuit) ☆☆☆½
سینمای آدینه، ستون هفتگی ست که از این هفته برای شهروند بی سی از سینما می نویسم، در این ستون گاه فیلم های مطرح روز را که تماشای آن ممکن است فرصتی مغتنم برای سینمادوستان باشد به اختصار مرور می کنم و گاه در آن گفتگویی یا نگاهی به یک رخداد سینمایی منتشر می شود.
امیدوارم که این ستون مورد توجه علاقمندان به سینما واقع شده و مرا با نظرات و پیشنهادهای خود در بهبود آن یاری کنند.
www.facebook.com/page.omid.habibinia
سینمای آدینه، ستون هفتگی ست که از این هفته برای شهروند بی سی از سینما می نویسم، در این ستون گاه فیلم های مطرح روز را که تماشای آن ممکن است فرصتی مغتنم برای سینمادوستان باشد به اختصار مرور می کنم و گاه در آن گفتگویی یا نگاهی به یک رخداد سینمایی منتشر می شود.دوروز، یک شب – (Deux jours, une nuit) ½☆☆☆
خلاصه:
ساندرا کارگری که پس از افسردگی تازه از بیمارستان مرخص شده، درمی یابد که مدیرکارخانه با جلب نظر کارگران تصمیم به اخراج وی گرفته تا کارگران پاداش های سالیانه دریافت کنند و او فقط یک آخر هفته را برای تغییر نظر کارگران فرصت دارد.
کارگردان: ژان پیر داردن، لوک داردن، فیلمنامه: لوک و ژان پیر داردن، بازیگران: ماریون کوتیار (ساندرا)، فابریزیو رونجیون (مانو)، ۹۵ دقیقه، درام، محصول: بلژیک، فرانسه و ایتالیا ۲۰۱۴، نامزد نخل طلای جشنواره کن، نامزد سه جایزه در جوایز فیلم اروپایی و برنده دو جایزه از جشنواره سیدنی و مجمع جهانی سینمادوستان.
یکی از بهترین فیلم های سال از نظر منتقدان که برای نخستین بار برادران داردن را در جشنواره کن دست خالی گذاشت، به موضوع مبارزه برای تغییر نظر دیگران و همچنین مبارزه با خود برای سازگاری با شرایط جدید می پردازد، موضوعی که برادران داردن می گویند پیش زمینه ای واقعی دارد و سالها پیش در فرانسه رخ داده است.
ساندرا در اینجا زنی ست که در جامعه فراصنعتی تنهایی و استیصال برای ثبیت و باور هویت خود را بازنمایی می کند، در جامعه ای که هر کسی نفع آنی خود را جستجو می کند، ارزش های انسانی و همبستگی رنگ باخته اند و همه چیز درچارچوب قراردادهای فروش نیروی کار و خودمحوری جامعه مشتری تعریف می شود.
جامعه ای که جمیسن و لیوتار از آن به عنوان جامعه از خود بیگانه و بودریار آن را اسکیزوفرنیای مدرنیسم یاد کرده اند، ساندرا که توان تحمل استرس های آن را به عنوان تنها کسی که بار اصلی خانواده بر دوش او است نیافته، پس از یک دوران بیماری و انزوا اکنون که بار دیگر بازگشته، چاره ای نمی یابد تا با تمام توان با ناکامی ناشی از مناسبات مادی شده آن مقابله کند.
آخرین فیلم برادران داردن، فیلمی در نهایت امیدبخش و پیکارجویانه است که ارزش مبارزه و نه نتیجه آن را یادآوری می کند. فیلمنامه و شیوه کارگردانی همیشگی برادران داردن که به نوعی گزارش اجتماعی واقع گرایانه شبیه است با بازی همچون همیشه فوق العاده ماریون کوتیار جلوه دیگری یافته است که نخستین بازی یک ستاره سینما در فیلم های برادران داردن از ابتدا تاکنون بوده است. ماریون کوتیار که گفته می شود حتی پیش از خواندن متن کامل سناریو آمادگی خود را برای بازی در این فیلم اعلام کرده، با درخشش در فیلم «زنگار و استخوان» (ژاک اودیار، ۲۰۱۲) برگ دیگری به کارنامه موفق خود افزوده بود و اکنون در نقشی کاملا متفاوت و پر تنش ظاهر شده است.
اگرچه ساندرا درنهایت توفیقی در تغییر دادن شرایط نمی یابد اما به این خودآگاهی دست می یابد که مبارزه و نه تسلیم شدن تا چه حد او را تغییر داده است و اکنون می تواند پیش برود زیرا با وجود خودآگاهی و مبارزه جویی که اکنون آذین والایش او شده، حالا دیگر امید همیشه وجود دارد.
راهنمای ارزش گذاری:
پنج ستاره: عالی
چهار ستاره: خیلی خوب
سه ستاره: خوب
دو ستاره: متوسط
یک ستاره: کم ارزش
فیلم های محبوب هفته از نظر منتقدان:
قصه شاهزاده کاگویا (ایساو تاکاهاتا، کارتون، PG)
ضربه (دامین شازل، درام، R)
دختری شب تنها به خانه بازمی گردد (آنا لیلی امیرپور، خون آشامی، رده بندی سنی نشده)
شب بیدار (دان گیلوری، اسرارآمیز، R )
مرد پرنده (الخاندرو گونزالس ایناریتو، کمدی، R )
وضعیت اضطراری (روبن اوستلوند، درام، R)
مردم سفید پوست عزیز (جاستین سایمین، کمدی، R )
امید حبیبی نیا، کار نقد سینما و روزنامه نگاری را از سال ۶۹ با نگارش نقد، ترجمه و گزارش سینمایی در مجلات ادبستان، سینما و روزنامه های اطلاعات و کیهان آغاز کرد. سپس در روزنامه خبر راهنمای فیلم خود را بصورت هفتگی منتشر کرد که نخستین نمونه فارسی زبان راهنمای فیلم بود.
پس از آن به همکاری با مجلات تخصصی سینما از جمله فارابی، گزارش فیلم، دنیای تصویر، نقد سینما، مهر و ماهنامه سینمایی فیلم ادامه داد و تا زمان خروج از کشور منتقد مجله فیلم بود.
وی همچنین در اغلب روزنامه ها و مجلات توقیف شده در ایران از جمله تکاپو، آدینه، صبح امروز، جامعه و بنیان نیز به نگارش نقد فیلم و مطالب سینمایی می پرداخت، تا سال ۱۳۸۰ دبیر سرویس رسانه های مجله هفتگی سروش بود و همچنین کارشناس برنامه هایی رادیویی و تلویزیونی در باره سینما و رسانه ها بود.
حبیبی نیا به عنوان پژوهشگر مقالات و تحقیقات بسیاری در زمینه سینما و رسانه ها به مجامع علمی داخلی و خارج از کشور از جمله کنگره بین المللی روانشناسی و همچنین کنفرانس های انجمن پژوهشگران رسانه ها و ارتباطات ارائه کرده است، او یکی از اعضای اولیه انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران بود.
امید حبیبی نیا، در رشته های روانشناسی بالینی، کارگردانی سینما و تحقیق در علوم ارتباطات اجتماعی در ایران درس خوانده است و مدتی نیز در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی به تدریس سینما و ارتباطات پرداخته است.
وی همچنین تولید و ساخت چند مستند، برنامه تلویزیونی و تیزر تلویزیونی را نیز در کارنامه خود دارد. پس از خروج از ایران وی نخستین تارنمای تخصصی دفاع از آزادی بیان را بنیان نهاد. سپس در بی بی سی فارسی مشغول به کار شد، پس از خاتمه کار با بی بی سی، سردبیر اخبار رادیو زمانه شد و پس از آن دوره های آموزش روزنامه نگاری آنلاین و کارگاهی را راه اندازی کرد، از سال ۲۰۰۸ همزمان با آغاز به کار تلویزیون فرانس ۲۴ به همکاری با بخش ناظران آن پرداخت.
وی موسس و دبیر انجمن بین المللی روزنامه نگاران ایران بود که بعدها با تغییراتی انجمن روزنامه نگاران مستقل ایرانی را بنا نهاد، از سال ۲۰۱۳ نیز بازرس خانه آزادی بیان است.
امید حبیبی نیا در رشته مطالعات جهانی در دانشگاه لوند در سوئد نیز تحصیل کرده و سردبیر نخستین دوماهنامه دو زبانه فارسی و انگلیسی تخصصی در حوزه رسانه ها و ارتباطات به نام رسانه شناسی (Medialogy) است که از ابتدای سال آینده میلادی منتشر خواهد شد.
وی همچنین به عنوان داور، مسئول انتخاب و یا مشاور با بسیاری از جشنواره های فیلم در اروپا همکاری داشته است و دو کتاب از او در خارج از کشور در دست چاپ است؛ یکی مجموعه داستان های کوتاه از سالهای سانسور و دیگری نقش رسانه های آلترناتیو در جنبش اجتماعی پنج سال اخیر در ایران.
وی همچنین در اغلب روزنامه ها و مجلات توقیف شده در ایران از جمله تکاپو، آدینه، صبح امروز، جامعه و بنیان نیز به نگارش نقد فیلم و مطالب سینمایی می پرداخت، تا سال ۱۳۸۰ دبیر سرویس رسانه های مجله هفتگی سروش بود و همچنین کارشناس برنامه هایی رادیویی و تلویزیونی در باره سینما و رسانه ها بود.- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
امید حبیبی نیا روزنامه نگاری سینمایی را از سال ۶۸ آغاز کرده و با اغلب نشریات سینمایی و فرهنگی از جمله مجله فیلم و روزنامه های ایران و همچنین بخش های مختلف تولید، خبر و تحقیق در رادیو و تلویزیون همکاری داشته است، وی از اعضای نخست انجمن منتقدان سینمای ایران بود و چند دوره نیز به عنوان داور انجمن و همچنین داور بخش فیلم های کوتاه جشنواره فیلم فجر به فعالیت پرداخت. او دهها تحقیق علمی در زمینه سینما، روانشناسی ارتباطات و ارتباطات به مجامع علمی بین المللی ارائه کرده است و در رشته های روانشناسی بالینی، کارگردانی سینما، تحقیق در علوم ارتباطات، مطالعات جهانی با گرایش تحقیق در رسانه ها به تحصیل و تدریس پرداخته است. وی همچنین با رسانه های بین المللی از جمله بی بی سی و فرانس ۲۴ نیز همکاری داشته است و سردبیر نشریه دو زبانه رسانه شناسی ست.
