دو شعر از شبنم آذر

آغوش های مکرر

ما آغوش های مکرریم

در اندازه ی تن های هم می رویم

فقط بگو که می دانی

راه دیگری نمانده است

مهم نیست

خورشید طلوع نخواهد کرد

ما با همه چیز وداع گفته ایم

بگو که ناامید نخواهی شد

چرا که ما گل های بسیاری را

در تاریکی بوییده ایم

کسی چه می داند

فردا چه خواهد شد

خودت را متوقف کن

صدای قلبت را بشنو

ما چهره های بی شمار یکدیگریم

زیرا به هم عشق می ورزیم

کسی چه می داند چه بر سر دیروز آمده

لبه ی تمام چاقوها تیز است

کافی ست سرت را برگردانی

نه !

پیش برو

تنها به سمت آغوشی که برایت گشوده

کسی چه می داند حقیقت کجا ایستاده

تنها می توانی آنجا لمسش کنی

جایی که دستی در تاریکی

دستهایت را جست و جو می کند

با دهان سکوت

از جنگ بازگشته بودم

دهانم بوی باروت می داد

و چیز زیادی از تن باقی نمانده بود

یک پا

یک چشم

و قلبی که روزی یک بار می تپید

چه کسی نام تو را وطن گذاشت

و از کلمات سپید من

سربازهای زخمی و خونی ساخت؟

من که با گلوی گیاه صدایت کرده بودم

که از چشم شاعر نگاهت

اکنون

به چشمهات زل زده ام بس

می دانم

مقصد می تواند نرسیدن باشد

[از کتاب  رود، خانه ندارد]

• درباره نویسنده:
• ‌‌تازه‌ترین‌ها:

شهرگان

In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.

Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;

شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده‌» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید

• روزهای سرگشتگی
• جلوی خانه ما یکی مرده بود؛ داستان‌هایی از زمانه درد و دربدری
• نگاهی به فیلم «کیک محبوب من»