شعری از آفاق شوهانی

“چقدر از گم شدنم را بَرّه بوده‌ای”

چقدر از گم شدنم را بَرّه بوده‌ای

باید

 باید می‌گفتم

 تکان دادن این قید

و تکیه دادنش به حالا

 رستم یا اسفندیار می‌خواهد

 دویدنم از دهان گرگ‌ها می‌افتد

چقدر میان دو مسیر گرگ و بَرّه دنیا را دید زدم

 سر به غار بردم از کهف

به چراییدن واق واق سگ

سیبیل را پشت لب این و آن کشیدم

 سرسوزنی سرم بیرون نیامد

که چه خبر!

 بعد از لذت زاییدن سگ

هی هی هی‌ام را به آدم بُردم

و گرگ‌ها را از زوزه‌ام پاک کردم

تا بَرّه کَفِ دست تو باشم

#آفاق_شوهانی