شعری از هادی توزندجانی

آن که بی تن از تو

در ورا

        می سوزی‌اش

خاطره ای ست در چشم

که «او» را

تا نیمه کشیده است / شعر

این نقاشی

دستی عریانی‌ست

که انتهایش را

بدن / خورده است.

#توزندجانی