شعری از کتاب «و زیرِ پوستِ من پُر از جریانهای خالیست»
شعری از کتاب «و زیرِ پوستِ من پُر از جریانهای خالیست»
اثر سپیده جدیری
[image src=”http://shahrgon.com/fa/wp-content/uploads/2015/03/9781780834849_3d.png” width=”500″ lightbox=”yes” frame=”light” align=”center”]
سنگین است مارکِ لباسهای بلند
[و من به عُرضههای خودم فکر میکنم]
دلم برای شورَت به پُشت میافتد
هوای شورَت
که دل
به هر چه میسپارد.
من از تو بازَم ببین من از تو بازَم
و چکّههای «تَن» ام.
بنوش که هر شبْ دلیست در لباسهای بلند
ببو که میشَرارَد شور
در دهانههای تَنَم.
شَرم باد از تو ای عشقْ
غم.
چقدر برای شورَت یک قدم
برنمیدارم.
شکلِ یک هندسهام
که بویش میشود کرد
ولی
خاصیتش نمیشود کرد.
- درباره نویسنده:
- تازهترینها:
سپیده جدیری؛ شاعر، مترجم، روزنامهنگار و بنیانگذار جایزهی شعر زنان ایران (خورشید) است. نخستین کتابش، مجموعه شعر «خوابِ دختر دوزیست» است. دومین مجموعه از اشعار جدیری با عنوان «صورتی مایل به خون من» به چاپ رسید و «دختر خوبی که شاعر است» مجموعه شعر دیگر اوست. تازهترین کتاب منتشر شدهاش در ایران مجموعه شعر«وغیره . . .» است.
از سپیده جدیری همچنین مجموعهی «منطقی» که داستانهای کوتاه او را در بر میگیرد به چاپ رسیده است. او دو ترجمه از اشعار ادگار آلن پو و خورخه لوئیس بورخس را نیز زیرچاپ بردهاست.
