نگرانی‌های فزاینده از افزایش خشونت در برابر زنان
هنوز مدت زیادی از تبرباران یک زن در ولسوالی/فرمانداری غوربند ولایت/استان پروان نگذشته است که خبرهای دیگری از قتل زنان توسط مردان و یا خودکشی زنان در افغانستان به نشر می رسد. آماری که در این مورد ارایه می شود، به صورت وحشتناکی قابل نگرانی است. با نزدیک تر شدن زمان خروج نیروهای خارجی از افغانستان، این نگرانی ها شدت بیشتری می یابد. گمان برده می شود که پس از خروج نیروهای ناتو از افغانستان، دولت توانانی پایداری در برابر مخالفین را نداشته و نخواهد توانست از خود و دست آوردهای نیم بند مدنی و بشری دوازده سال اخیر دفاع کند. یکی از دست آوردهایی که امریکا از آن به عنوان دست آورد مهم خود در افغانستان یاد می کند، پیشرفت هایی در ساحه حقوق زنان است. جای شک نیست که افغانستان به بهشتی برای زنان مبدل نگردیده و در مورد این پیشرفت ها غلو می گردد، اما ناگفته نباید گذاشت که وضعیت زنان در افغانستان به مراتب نسبت به گذشته بهتر گردیده است که بدون حضور نیروهای خارجی این امر ناممکن می بود. حال که حضور نظامی خارجی ها در افغانستان به پایان خود نزدیک می شود (۲۱۴)، این نگرانی به وجود آمده است که پس ۲۱۴، زنان بیشتر آزادی هایی را که به دست آورده اند، از دست خواهند داد. حتی عده ای این را هم پیش بینی می کنند که با خروج خارجی ها، طالبان قدرت را به دست می گیرند. در صورتی که چنین شود، زنان دو باره به خانه های شان رانده خواهند شد و قوانین طالبی در مورد زنان به شدت بالای شان تطبیق خواهد گردید. به هر صورت، تا آن زمان فرصت باقی است و گمانه زنی ها می توانند، نادرست باشند. اما واقعیت این است که حتی امروز در سایه دولت کرزی که پشتیبانی ناتو/امریکا را تمام و کمال با خود دارد، زنان از امنیت آنچنانی که از آن سخن زده می شود، برخوردار نیستند. گزارش های زیر مصداقی است بر این ادعا:
۱ – به تاریخ پنج سنبله ۱۳۹۱ خواهری توسط دو برادر خود در ولایت/استان غزنی به جرم زنا قتل رسید.
به گفته رییس امنیت ولایت/استان غزنی این قتل به صورت هدفمند صورت گرفته و قاتلین پس از ارتکاب جرم نزد طالبان گریخته‌اند.
۲ – به تاریخ دوم سنبله ۱۳۹۱ بانوی جوانی در ولایت/استان بلخ خودش را کشت.
این بانو که شفیقه نام داشت و بیست و دو ساله بود، در شهر مزارشریف خود را با ریسمان به دار آویخت. به گفته مقامات امنیتی مزارشریف، ناهنجاری های خانواده گی باعث این خودکشی گردیده‌است.
به اساس گزارش ها، در جریان سال جاری خورشیدی ولایت های شمال کشور بیشترین آمار خود کشی و خود سوزی را به خود اختصاص داده اند.
پیشتر در ولایت بغلان نیز خانم جوانی از سوی شوهرش به دلایل نا معلوم به قتل رسیده بود.
شماری از اقارب شفیقه نیز به رسانه ها گفته اند که این دختر (شفیقه) حامله بوده اما در مورد علت خودکشی او چیزی نگفته اند.
۳ – به تاریخ دوم سنبله ۱۳۹۱ بانوی جوانی که در یکی از تلویزیون های خصوصی در کابل کار می کرد، توسط مردان ناشناسی با ضربات کارد به قتل رسید.
این رویداد روز اول عید در منطقه موسوم به سرکاریز از مربوطات حوزه ششم امنیتی کابل رخداده است.
حمله به فعالان رسانه ای در افغانستان در سال های قبل نیز بارها اتفاق افتاده است.
برخی از ناظران می گویند که قتل دختران فعال رسانه ای در افغانستان بیشتر موضوع “ناموسی” است تا فعالیت آنان در رسانه ها.
با این حال، یک باشنده محل در سر کاریز جاییکه دختر به نام مستعار “گل غتی بازیگر نمایشنامه های تلویزیونی” در آنجا کشته شده می گوید که گل غتی شخصیت غیر اخلاقی نداشته است.
این باشنده محل که از ذکر نامش خود داری کرد به خبرگزاری بخدی گفت که این دختر با ضربات چاقو کشته شده است و یک خانم همراهش نیز به شدت زخمی شده است.
او می گوید که وضع صحی خانم زخمی شده ناگوار است.
با این حال، این باشنده محل مدعی شده است که عاملان این قتل به پاکستان فرار کرده است و افرادی که دستگیر شده ارتباط مستقیم با وقوع قتل ندارند.
شماری از باشنده های محل به خبرگزاری بخدی گفتند که گروهی از مردان از چند روز بدین سو بدنبال این دختر بودند.
به نظر می رسد که این مردان پس از آن تصمیم به قتل این دختر می گیرند که او با جمعی از پسر ها در یک نمایشنامه تلویزیونی نقش یک عروس را بازی کرد.
در این نمایش نامه، پسر ها با رویکرد عشقی با او صحبت می کند و به گفته باشنده های محل لباس او در این نمایش نیز مناسب نبوده است.
۴ – پنجشنبه بیست و شش اسد ۱۳۹۱ مسوولان محلی ولایت/ استان فاریاب گزارش دادند که یک دختر خردسال، از سوی دو مرد مورد تجاوز جنسی قرار گرفت.
به گفته این مسوولان، این رویداد در روستایی موسوم به غوری رهین از مربوطات ولسوالی/فرمانداری قیصار فاریاب رخ داده است.
به گفته فرماندار قیصار حوالی ساعت هشت صبح دو مرد به نام های عبدالروف و فیض الله لیلما را در حالکیه با برادرش در مزرعه کار می کرد، با خود بردند. این دو مرد به شدت برادر لیلما را لت و کوب کردند.
به گفته او، پس از ساعاتی این دختر از بند آن دو مرد رها شده و خانواده این دختر در کمیسیون ساحوی حقوق بشر و پولیس شکایت کردند.
در چند سال گذشته، در ولایت غزنی شماری از نزدیکان یکی از اراکین دولتی نیز بریک دختر خردسال تجاوز کردند که به ادعای خانواده دختر، تاکنون به سزای اعمال شان نرسیده اند.
یک مسئول کمیسیون حقوق بشر در فاریاب که نخواست نامش در گزارش ذکر شود، به بخدی گفت:” خانواده این دختر از رسانه یی شدن این رویداد جلو گیری کردند ؛ اما او انگیزه این رویداد را قومی دانست.”
به گفته فرماندار قیصار با وجود آنکه این منطقه نسبتا امن است اما “خانواده این دختر به طالبان نیز شکایت کرده اند و طالبان محل، عاملان تجاوز به لیلما را گرفتار کرده اند.”
۵ – به تاریخ پنج شنبه ۲۶ اسد ۱۳۹۱ مردی در ولایت/استان بغلان خانم خود را به قتل رسانید.
رحیمه ظریفی رییس امور زنان ولایت بغلان با تایید این رویداد اعلام کرد که این بانو ۲۰ ساله که ماه گل نام داشت، در روستای عرب تپه ولسوالی/فرمانداری بغلان مرکزی توسط شوهرش کشته شد. به گفته او این زن که برای خرید به بازار رفته بود پس از بازگشت به منزل، نخست مورد لت و کوب قرار گرفته و بعد توسط یک ریسمان توسط شوهرش به قتل می رسد.
بغلان در شمال کشور از ولایت های است که در این اواخر گراف خشونت برضد زنان و کودکان در آن افزایش چشم گیر یافته است.
پیشتر دختری به نام سحر گل که تن به فساد اخلاقی نداد، از سوی پدر و مادر شوهرش در یک زیرزمین زندانی و تا سرحد مرگ شکنجه شد.
براساس آمار ارایه شده از سوی ریاست امور زنان ولایت بغلان از آغاز سال جاری خورشیدی تا کنون ۱۵۰ قضیه خشونت علیه زنان و کودکان در این ریاست ثبت شده است.
این آمار نشان می دهد که بیش از ۶ قضیه آن قتل های خانواده گی است.
با این وجود، شماری از فعالان زن در بغلان نیز از این موضوع به شدت نگرانی کرده و می گویند که دولت توجه جدی به پدیده برخورد های فیزیکی در برابر زنان این ولایت انجام نداده است.
نزدیکی زمان این رویدادها، عام شدن خشونت در برابر زنان را به خوبی نشان می دهد. عدم امنیت، عدم موجودیت حاکمیت دولتی، بی توجهی و فساد گسترده مقامات دولتی در مناطقی که دولت در آنجا ها حضور دارد تعصبات و ناهنجاری های خانواده گی و برداشت های سنتی از عاملان مهم خشونت در برابر زنان در افغانستان خوانده می شوند.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
