پاسخ به مصاحبه سایت شهرگان – ونکوور با آقای پیمان وهاب‌زاده
این مقاله در پاسخ به مصاحبه روز سه شنبه مجله شهرگان ونکوور با آقای پیمان وهاب زاده نوشته شده است.
همانگونه که قبلا ذکر شده منشور ۹۱ یک تشکیلات سیاسی نیست و گام در رقابت سیاسی نمی‌گذارد. یکى از بزرگترین مشکلات جامعه ما عدم گفتگو است، نشست و تبادل نظر با گروه‌های سیاسی به معناى جانبدارى از جریان خاصى نیست .متاسفانه دورى جستن جریانهاى سیاسى از مخالفان خود، به صورت یک بیمارى مزمن در آمده است. نویسندگان منشور ۹۱ از آغاز، رسالت خود را در شکست تابوها و گفتگو با تمامى جریانهاى سیاسى که به «خشونت پرهیزی» پایبند باشند می‌دیده‌اند. ما باور داریم که تلاش براى انکار وجود یک جریان خاص سیاسى زمینه براى حذف آن است، تاریخ مملو است از حقایق تلخ و خشونت‌هاى گسترده که از پى چنین رویه‌اى صورت پذیرفته‌است.
جامعه ما به‌رقابت احزاب قوى نیاز دارد، هیچ کسى حق ندارد براى مردم انتخاب کند. گروه‌هاى سیاسی ملزم به ارایه برنامه و رقابت سیاسى براى کسب نظر و راى مردم هستند. در نهایت انتخاب با شهروندان است. اندیشه و گرایش حذفى خطرناک، براى جامعه مدنى مضر و زمینه‌ساز بازتولید استبداد است.
همانگونه که در مقاله پیشین ما در رادیو فردا ذکر شد: «به کلام دیگر آنچه مورد سنجش است، گفتار و کردار افراد است، همانگونه که نباید و نمی‌توان هیچ شخصیت سیاسی را به واسطه پیوند خانوادگی از دایره سیاست راند، باید قایل به حق تغییر برای دیگران نیز بود. در واقع حق تغییر، بزرگترین عامل کاهش هزینه برای برون رفت از بن بست فعلی است. هم اکنون بیشتر توان تشکل‌های سیاسی صرف خنثی کردن یکدیگر میشود، در حالی که صرفنظر از آنچه که مطلوب ماست، باید نخست ادبیات سیاسی نوینی را پایه گذاری کرد که مبتنی بر رعایت ارزش‌های انسانی و اخلاق مدنی باشد. بدون این تغییر و ایجاد الگوی مناسب مبتنی بر آن برای گسترش گفتگو، کوشش برای ایجاد همدلی میان گروه‌های سیاسی برای مقابله با استبداد حاکم فعلی به نتیجه مطلوب نخواهد رسید.» نگاه جامعه ما به سوی آینده است، باید پذیرفت که «هیچ گروه سیاسی به تنهایی انعکاس دهنده تمامی مطالبات سیاسی و اجتماعی جامعه ما نیست». این اصل پیش شرط گفت‌وگو و چند‌گرایی است و بدون پذیرش آن، برون‌رفت از بن بست فعلی حاصل نخواهد شد.
بنابر همین ایده، ما از ابتدا بنا را بر جلب نظر و دیدگاه طیف وسیعی از دیدگاه‌های سیاسی گذاشتیم. مصاحبه‌هایی که با شخصیت‌های سیاسی و دانشگاهی از جمله آقای وهاب‌زاده انجام شده و با دیگران نیز انجام خواهد شد، در همین راستا است.
حذف هر ایده‌ای درست در ضدیت با روح و محتوای منشور است. هم اکنون بسیاری از افراد با دیدگاه‌های گوناگون از چپ و راست، مارکسیست تا نئولیبرال، مشروطه طلب و جمهوری خواه، اصلاح طلب تا انحلال طلب، تمرکزگرا تا فدرالیست، و دیگر نحله‌های فکری وعقیدتی، منشور را امضا کرده‌اند و خواهند کرد. مصاحبه با اشخاص محدود به بینش فکری آنان نیست، و دلیلی بر نزدیکی نویسنگان منشور به آنها نمی‌باشد .در یک گفتمان ملی همه باید حضور داشته باشند. شرط گذار به دمکراسی نیز همین است.
جریان‌ها و شخصیت‌هاى سیاسى که از ورود به چرخه سازنده گفت‌وگو خوددارى کنند سرمایه اخلاقى خود را به تحلیل خواهند برد. تنها تک‌گفتاران و مستبدان هستند که از انجام گفتگو و تعامل هراس دارند.
جامعه ما از انحصار، تک پندارى و خودکامگى لطمه بسیار خورده است. ترک گفت‌وگو به بهانه حضور جریان سیاسى مخالف خود، بیش از همه تک پنداران را به انزوا می‌کشد. پیش‌نیاز مردم سالارى پذیرفتن چند‌گرایى و تنوع طیف سیاسى است و بنابر این همین اصل، منشور ۹۱ با«تمامى» جریانهاى سیاسى گفت‌وگو و آنها را به تعامل دعوت می‌کند. منشور ۹۱ مبلغ هیچ حزب و جریان سیاسی نیست و امید ما این است که «تامل» در متن منشور و «آگاهی» نسبت به معنی آن دلیل امضای آن باشد، نه حضور«موافقان» و«حذف» و یا «عدم حضور» مخالفان. به بیان دیگر«بستن» منشور ۹۱ به روی طیف سیاسی خاص نقض غرض است. زمینه پیدایش منشور ۹۱ از بطن جامعه مدنى است، جنبش مدنى ایران تا کنون نشان داده که فرا-ایدیولوژیک عمل کرده و اعتقادى به مرزهاى بسته برخى از شخصیت‌هاى سیاسى و جریانهاى فکرى متبوع‌شان ندارد. زمان آن رسیده که همگام با جامعه جوان و برومند کشورمان مرزهاى خیالى خود را بر چینیم، به آن سوى طیف سیاسى گام برداریم و گفت‌وگو سازنده را آغاز کنیم.
علی احساسی
مهرداد آرین نژاد
رامین جهانبگلو
مهرداد حریری
مهرداد لقمانی
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
