چله‌ی کوه‌سپاری مهری جعفری شاعر و دلداده‌ی کوه و دشت

قله‌های مرتفع جهان همیشه برای زنان و مردان عاشق کوهنوردی و طبیعت، جاذبه‌های فراوانی داشته و صعود بر بام‌های بلند جهان، رویای شیرین آن‌ها بوده و هست. در این عرصه‌ چه‌ رویاهایی که به تحقق پیوست و چه جان‌هایی که در رسیدن به این رویا در سپیدی یخ و برف جان باخت.

از میان زنان، به نام‌دارترین آن‌ها می‌توان از لیلا اسفندیاری‌ در سقوط گاشر بروم و تازه‌ترین مورد نیز از شاعر و حقوق‌دان برجسته‌ی ایرانی ساکن لندن – مهری جعفری‌ – در سقوط کوه پوبدا نام برد.  

از مهری جعفری آثار شعری زیادی در شهرگان به‌یادگار مانده‌است و همچنین گفتگویی که توسط سپیده جدیری با این انسان شاعر و عاشق طبیعت صورت پذیرفته‌است.

مهری جعفری را به‌نام و آفریده‌هایش می‌شناختم و نیز با فعالیت‌هایش در حوزه‌های زنان، حقوق بشر و صدالبته کوهنوردی و جسارت‌های قله‌نوردی‌اش.

ویژه‌نامه پیش‌رو که دوست دارم آن را ویژه‌‌ی هستی‌نامه‌ی مهری جعفری بنامم، به همت سپیده جدیری عزیز گردآوری شده که بخش فنی و اجرایی آن را نیز تیم شهرگان بعهده گرفته‌است.

چله‌ی کوه‌سپاری مهری جعفری شاعر و دلداده‌ی کوه و دشت را به همه دوستان و آشنایان به ویژه خانواده محترم و صبور او تسلیت‌ می‌گوییم. 

«شهرگان»

 

هادی ابراهیمی رودبارکی (شاعر و سردبیر شهرگان آنلاین)

 

 

در فراز و نیستی

در فرود و هستی

چرخ می‌زنم وُ

جهان را می‌چرخانم.

 

دل و جان

این پا و آن‌پا می‌کند

دل این سو

جان آن‌سو.

 

راه آمده‌ایم با هم

کنار همیم و من دوباره

«سازم را کوک می‌کنم»

هر دو به یک ساز

کوک شدیم

کلید سل

نتی به نهایت اعماق

 

دل تپید

جان به‌لرزه افتاد

در دل، مهری

در جان، دردی

در سر، آه…

 

نت خواب می‌بارد:

سپید و سپید وُ

سپید…

روی کیسه‌‌ی سبزی

که بی‌خواب است.