چهارکوتاه سروده از: خالد بایزیدی (دلیر)

برای ستایش قریشی کودک شش ساله‌ای که هرگزبه خانه‌اش بازنگشت.

1-

چقدرمهربان اند

چقدرمهمان نوازند

چقدرحامی کودکان اندآنقدر!

آنقدر!

که پیش ازتکه تکه شدن

که پیش ازسوخته سوخته شدن

که پیش ازتجاوز تجاوزکردن

این هم زبانان؟؟!!

مدام معذرت می خواهند؟؟!!

[clear]

2-

من خدا را

در نگاه معصومانه‌ی ستایش

گم کردم

آنگاه که هیچ خدایی

فریادرس اش نبود؟؟!!

[clear]

3-

به پدرم گفته بودم:

پدر!

مواظب ام باش

روزی درین کوچه‌های غربت

گم می شوم

اما او مدام می‌خندید و می‌گفت:

مگرمی شود…

کسی درمیان هم زبانان خود

گم شود؟؟!!

[clear]

4-

جای تعجب نیست

که من

درین ازدحام گم شده‌ام

من باچشم خود دیده‌ام

هزاران هزارنفر

درین ازدحام گم شده‌اند

بدون آنکه …

کسی دیده باشد؟؟!!