کلیدهای زندگی سالم – بخش هفتم
کلید ششم: دوست داشتن دیگران/ عشق و محبت
عشق و محبت مرهم همه دردهاست. عشق و محبت تسکین غصهها و غمهاست.
عشق و محبت کیمیای سعادت است. عشق و محبت زبان بینالمللی در تمام دنیاست.
عشق و محبت قایق سلامتی در مسیر زندگی است.
و چگونه است دنیای بی عشق و عطوفت؟ و چگونه است بیماری بدون مرهم؟
بدون عشق دنیا بی معنا و محتواست.
بدون معنای عشق هر بدی بدتر می شود و هر زهری مسموم کننده تر!
عشق بدی را به خوبی مبدل می سازد و هر تنشی را به سازش و هر سازشی را به آرامش!
ای دوست آتش عشق را در دلت شعله ور ساز که نیروی عشق بسیار اعجازانگیز است.
همانطور که در قسمت خودباوری مطرح شد تک تک ما انسانها موجودات منحصر به فردی هستیم با قابلیتها و شرایط زندگی منحصر به فرد. در حین منحصر به فرد بودن خود فراموش نکنیم که همه سایر افراد جامعه بشری نیز منحصر به فرد هستند. با این پذیرش می توانیم به یاد بیاوریم که تک تک موجودات این عالم به اندازه ما مهم و با ارزش هستند. مثال ما آدمها به سان تک تک سلولهای یک بدن بزرگ به نام "جامعه بشری" است که همه به هم مرتبط هستیم و این باور را سالها در ادبیات فارسی خود به صورت این بیت زیبا مشاهده کردهایم که:
" بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار"
به اینگونه که اگر قسمتی از بدن ما به درستی کار نکند و بیمار شود سایر قسمتها با عشق و محبت به ترمیم قسمت آسیب دیده کمک می کنند و برای بهبود این تن بیمار از هیچ محبت و عشقی دریغ نمی کنند.
و اینگونه زیستن همان گونهایست ما را به سعادت این بدن بزرگ جامعه بشری می رساند.
از کل که بگذریم و به فرد فرد خودمان نگاه کنیم، باز این جای پای عشق است که تک تک ما را به آرامش و کمال می رساند.
آیا تا به حال به یاد دارید که از فردی یا چیزی یا مجموعهای بدتان آمده باشد و با آن بد آمدن احساس خوبی در خود تجربه کرده باشید؟
و آیا می توانید احساس خوبی را که با ابراز عشق و محبت به دیگران در خود تجربه کردهاید فراموش کنید؟
شاید این مسئله کمی سخت و غیر عادی به نظر بیاید که مگر می شود همه را دوست داشت و به همه عشق داد؟! وچه بسا حق با شماست! دوست داشتن بدون قید و شرط دیگران کار بسیار سختی است ولی غیر ممکن نیست.
با انجام مراقبه و تمرینات ویژه برای خود باوری و دوست داشتن خود و دیگران می توان به تدریج عشق به دیگران را در خود پرورش داد و همه را همانگونه که هستند پذیرفت و دوست داشت آنچنان که با تبلوراین عشق در قلبهایمان سبکبالی روح و سلامتی ویژهای را در جسم خود تجربه خواهیم کرد.
باشد که چشمهایمان را بشوییم و جوری دیگر ببینیم. به جای قضاوت کردنها و برچسب زدنها و دست کم گرفتنها و حبس نفرتها و غضبها عینک عشق بر چشمهایمان بگذاریم و دنیا را و همه آدمهای غیر قابل دوست داشتن را موجوداتی دوست داشتنی ببینیم که اگر با دقت در چشمهایشان نگاه کنیم، هنوز می توان الوهیت و معصومیت را در عمق آنها مشاهده کرد.
این هفته شما را به در برگرفتن عشق با لبخندی ساده به هر آنکه می شناسید و یا نمی شناسید دعوت می کنم و اطمینان دارم که انجام مداوم این تمرین ساده وضعیت سلامتی شما را بهبود خواهد داد.
و برای نتیجه بهتر شما را به انجام یک تمرین دیگر دعوت می کنم:
سعی کنید با هر کسی که دوست داشتن ایشان برایتان سخت است اگر روبرو می شوید از طریق نگاه به چشمهای ایشان سعی کنید با کودک درون آن فرد ارتباط برقرار کنید و آن فرد را به شکل کودکیش که کودکی مظلوم و پاک و بی پناه بوده است برای خود تصویر کنید و به این ترتیب احساس بد آمدن و یا نفرت را که بسیار مسموم کننده است از ذهن خود و بدنتان دور کنید. اگر آن فرد در مقابل شما حضور ندارد و شما با به یاد آوردن ایشان خونتان به جوش می آید باز هم سعی کنید با به یاد آوردن کودکی ایشان و احتمال دادن این که چقدر ایشان فرد محروم و رنج کشیدهای می تواند باشد و چقدر به محبت و توجه شما نیاز دارد ولی بلد نیست که چگونه این نیاز را درخواست کند او را بپذیرید و ترجیحاً برای هر چه که هست دوستش بدارید و به این ترتیب آرامش را به وجود خود و زندگیتان جاری کنید.
- درباره نویسنده:
- تازهترینها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجلهی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریهی «نمای ایران» آغاز بهکار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید