بدرود سیاستمدار خسته از چنگار مرگ زا، بدرود!
با آغاز اولین ساعات هفته، کانادا یکی از برجسته‌ترین و محبوب‌ترین سیاستمداران خود را از دست داد. جک لیتون رهبر حزب جدید دموکرات کانادا (NDP) در اولین ساعات بامداد دوشنبه ۲۲ آگوست در کنار خانواده در منزل مسکونی خود درگذشت. او که سال گذشته از بیماری سرطان پروستات رهایی یافته‌بود، و پس از شرکت در انتخابات سال جاری، حزب‌اش به بزرگترین مخالف قانونی دولت محافظه‌کار هارپر تبدیل شده‌بود، در دام سرطانی جدید – و تاکنون ناشناخته – گرفتار آمد. جک برای رسیدن به خط اول سیاست مصمم بود، اما پس از کشف غده بدخیم جدید، علیرغم میل باطنی‌اش، ناگزیر به ترک صحنه سیاست می‌شود چون جانش تاب مقاومت با چنگار مرگ‌آفرین را نداشت.
موفقیت او در انتخابات اخیر- که به اعتبار تفسیر مفسران و آگاهان سیاسی در این کشور، می‌توانست جک را در آینده تا مسند نخست وزیری کانادا پیش ببرد – کابوسی بود که نو محافظه‌کاران کانادایی را لحظه‌ای رها نمی‌کرد.
جک که فعالیت سیاسی – اجتماعی خود را از حمایت از بی‌خانمان‌ها، مبارزه برای توقف خشونت علیه زنان و تا تلاش جهت ایجاد وضعیت مناسب برای معتادان و سپس حضور در شورای شهر تورنتو آغاز کرده‌بود، فرزند پدری سیاستمدار بود. او دو چیز از پدر به ارث برده‌بود؛ سیاستمدار بودن و ابتلایش به بیماری سرطان پروستات. جک پس از مرگ پدر سناتور خود که سیاست‌های محافظه‌کارانه داشت، خودکار سناتوری او را در جیب گذاشت تا نه از سیاست محافظه‌کاران، بلکه از سیاست سوسیال دموکرات‌ها دفاع کند و سناتور مردم کانادا باشد. جک لیتون از سال ۲۰۰۳ به عنوان رهبر حزب نئودموکرات کانادا انتخاب شد و این حزب تحت رهبری او توانست ۱۹ کرسی پارلمان در سال ۲۰۰۴ را به ۱۰۳ کرسی در انتخابات امسال (۲۰۱۱) برساند و به دومین حزب قدرتمند کانادا تبدیل شود . او و همسرش الیویا چاو از محبوبیت بالایی در استان انتاریو به ویژه در منطقه انتخاباتی‌شان برخوردار بودند. محبوبت جک لیتون رفته رفته مرزهای شهری و استانی را درنوردید و به استان‌های کبک و بریتیش کلمبیا نیز رسید.
تلاش او برای پیش‌گیری از صدور فرمان شکستن اعتصاب کارمندان اداره پست کانادا توسط دولت هارپر، شاید هنوز تازگی‌اش را در اذهان علاقه‌مندان به مسایل سیاسی حفظ کرده‌باشد. جک وقتی که در تلویزیون برابر مردم از بیماری‌اش صحبت می‌کرد؛ با لبخند گفت:«هر سال بسیاری از مردم در کانادا به سرطان پروستات مبتلا می‌شوند، من هم یکی از آن‌ها هستم». جک لیتون که در کمپین انتخاباتی‌اش با عصا و لبخند پرانرژی‌اش ظاهر می‌شد، در هفته‌ی پایانی ماه جولای ۲۰۱۱ در یک کنفرانس خبری با ظاهری بیمار و صدایی خسته اعلام کرد: «علیرغم بهبود بیماری پروستات‌ام، سرطان جدیدی گرفته‌ام که به همین خاطر به طور موقت از رهبری حزب استعفا می‌دهم. وی در پایان گفت: «امروز با سرطان می‌جنگم تا ماه سپتامبر بازگردم و برای خانواده‌ها بجنگم.» اما در این ماراتن نفس‌گیر مرگ و زندگی او به ماه سپتامبر نرسید. این سیاستمدار و رهبر کاریزماتیک، هنگام مرگ ۶۱ سال داشت.
خبر مرگ او حرکت‌های خودجوشی را در میان مردم سراسر کانادا ایجاد کرد. پرچم ملی کشور به صورت نیمه افراشته درآمد و گردانندگان CN Tower ، برج ملی کانادا در تورنتو، به احترام "جک لیتون"، رهبر فقید حزب نئو دمکرات، آن را با نور نارنجی رنگ- که رنگ رسمی حزب ان. دی. پی است – تزئین کردند.
شعارهای او نشانگر آرزویهایش برای مردم کانادا و جهان است.
جک لیتون پیش از مرگ‌اش طی نامه‌ای مردم کانادا را مورد خطاب قرار داد. در بخشی از پارگراف پایانی نامه او آمده‌است:
«در پایان، خطاب به همه کانادایی‌ها: کانادا کشور بزرگی است، یکی از امیدهای جهان. ما می توانیم بهتر باشیم — یک کشور با برابری بیشتر، عدالت و فرصت. ما می توانیم اقتصاد مرفه و جامعه‌ای بسازیم که منافع خود را منصفانه تقسیم کند. ما می توانیم از سالمندان خود مراقبت کنیم. آینده بهتری برای فرزندان‌مان ارائه دهیم. ما می توانیم بخشی از وظیفه نجات محیط زیست در جهان را بعهده بگیریم. ما می توانیم نام خوب کشورمان را در جهان بازگردانیم».
جک نامه‌اش را با این پارگراف به پایان می‌برد:
«دوستان من ، عشق بهتر از خشم است. امید بهتر از ترس. خوش‌بینی بهتر از ناامیدی. پس بیائیم عاشق باشیم، امیدوار و خوش بین. و ما جهان را تغییر خواهیم داد. با بهترین‌ها: جک لیتون».
تشیع جنازه رسمی جک لیتون فردا (شنبه ۲۷ آگوست) از محل «روی تامسون هال» در تورنتو برگزار می‌شود.
بدرود سیاستمدار خسته از مبارزه با چنگار مرگ، بدرود.
کانادا هرگز فراموشت نخواهد کرد.
* * *
در شعارهای جک لیتون خشونت‌گریزی، عشق، امید و جهان‌دوستی برجسته بود. در جولای سال ۲۰۰۹ هنگامی که وی به ونکوور آمده‌بود، دیداری نیز با مردم شهرهای سه‌گانه‌ی کوکیتلام، پورت کوکیتلام و پورت مودی برگزار کرد و برای صرف نهار به رستوران پاستاپلو – فرهاد صوفی، دعوت شده‌بود. من و علی نگهبان این شانس را داشتیم تا با او از نزدیک ملاقات کنیم و پیرامون جنبش ضدخشونت و آزادیخواهی مردم ایران با وی به گفت و شنید بنشینیم و انتظارات مردم ایران را با او مطرح کنیم. این یادداشت را با فرازهایی از پاسخ‌های او از آن گفت و شنید، که پیش از این، متن کامل‌اش در شهروند بی. سی مورخ ۱۰ جولای ۲۰۰۹ چاپ شده‌بود، به پایان می‌برم:
در شعارهای جک لیتون خشونت‌گریزی، عشق، امید و جهان‌دوستی برجسته بود. در جولای سال ۲۰۰۹ هنگامی که وی به ونکوور آمده‌بود، دیداری نیز با مردم شهرهای سه‌گانه‌ی کوکیتلام، پورت کوکیتلام و پورت مودی برگزار کرد و برای صرف نهار به رستوران پاستاپلو – فرهاد صوفی، دعوت شده‌بود. من و علی نگهبان این شانس را داشتیم تا با او از نزدیک ملاقات کنیم و پیرامون جنبش ضدخشونت و آزادیخواهی مردم ایران با وی به گفت و شنید بنشینیم و انتظارات مردم ایران را با او مطرح کنیم. این یادداشت را با فرازهایی از پاسخ‌های او از آن گفت و شنید، که پیش از این، متن کامل‌اش در شهروند بی. سی مورخ ۱۰ جولای ۲۰۰۹ چاپ شده‌بود، به پایان می‌برم:
– ما از نخست‌وزیر کانادا خواستیم که در باره انتخابات ایران مشخصاً موضع‌گیری کند. اگر قرار است که انتخابات دیگری صورت بپذیرد و یا آرا زیر نظر هیئت بی‌طرف بین‌المللی شمرده شود، کانادا باید داوطلبانه عهده‌دار هر یک از این مراحل باشد.
– ما هم‌چنین تقاضا کردیم که هرگونه خشونت با افرادی که فقط نظرات‌شان و اعتراضات‌شان را نسبت به صحت شمارش آراء اعلام می‌کنند – که این امر به صورت یک جنبش عمومی مردمی در آمده است – باید متوقف شود.
– ما بسیار مفتخر هستیم که در بعضی از گردهمایی اعتراضی ایرانیان در تورنتو که هفته پیش برگزار شد، شرکت کردیم. همسرم نیز در گردهمایی‌های ایرانیان در تورنتو فعال بوده و از طرف حزب NDP در گردهمایی ایرانیان سخنرانی کرد. یکی از نامزدهای رده بالای ما نیز در کبک در گردهمایی ایرانیان روز یکشنبه گذشته شرکت کرده و به ایراد سخنرانی پرداخته‌است.
– نقش NDP این است که دولت کانادا را به سوی بعضی از این اهداف شما هل بدهد و زیر فشار بگذارد. ما حرکات نیروهای ترقی خواه و مواضع اروپا را زیرنظر داریم و پی‌گیر آن هستیم که ببینم اجماع عمومی و ضروری با نیروهای ترقیخواه در کجاست و گام به گام این مراحل را زیرنظر داریم.
– من فکر می‌کردم که دولت ما، سفیر ایران را احضار کرده، اما شما می‌گوئید تاکنون این کار را نکرده‌است! حزب NDP اصرار داشت که دولت ما سفیر ایران را احضار کند و نسبت به اتفاقات اخیر در ایران از وی توضیح بخواهد و عدم خشنودی دولت و مردم کانادا را از تقلب انتخاباتی و خشونت با مردم، ابراز کند. از نخست‌وزیر کانادا تقاضا کردیم تا به شدیدترین روش اعتراضی، نگرانی مردم کانادا را نسبت به اعمال خشونتی که توسط دولت اسلامی علیه اعتراضات مردمی ایران صورت می‌گیرد، بیان شود.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
هادی ابراهیمی رودبارکی متولد ۱۳۳۳- رشت؛ شاعر، نویسنده و سردبیر سایت شهرگان آنلاین؛ مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کاناداست.
فعالیت ادبی و هنری ابراهیمی با انتشار گاهنامه فروغ در لاهیجان در سال ۱۳۵۰ شروع شد و شعرهای او به تناوب در نشریات نگین، فردوسی، گیله‌مرد، گردون، تجربه، شهروند کانادا و مجله شهرگان آنلاین چاپ و منتشر شدند.
او فعالیت فرهنگی خود را در دیاسپورای ایران فرهنگی – کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز کرده و سپس در فرگشتی «آینده» و «شهروند ونکوور» را منتشر کرد و از سال ۲۰۰۵ تاکنون نیز سایت شهرگان را مدیریت می‌کند.
ابراهیمی همراه با تاسیس کتابفروشی هدایت در سال ۲۰۰۳ در نورت ونکوور، به نشر کتاب‌های شاعران و نویسندگان دیاسپورای ایران فرهنگی پرداخت و بیش از ۱۰ کتاب را توسط نشر آینده و نشر شهرگان روانه بازار کتاب کرد. اولین انجمن فرهنگی-ادبی را با نام پاتوق فرهنگی هدایت در سال ۲۰۰۳ به‌همراه تعدادی از شاعران و نویسندگان ایرانی ساکن ونکوور راه‌اندازی کرد که پس از تعطیلی کتابفروشی هدایت در سال ۲۰۰۷ این انجمن با تغییر نام «آدینه شب» برای سال‌ها فعالیت خود را بطور ناپیوسته ادامه داد.
هادی ابراهیمی رودبارکی در سال ۲۰۱۰ رادیو خبری-فرهنگی شهرگان را تاسیس و تا سال ۲۰۱۵ فعالیت خود را در این رادیو ادامه داد.
آثار منتشر شده و در دست انتشار او عبارت‌اند از:
۱- «یک پنجره نسیم» – ۱۹۹۷ – نشر آینده – ونکوور، کانادا
۲- «همصدایی با دوئت شبانصبحگاهی» ۲۰۱۴ – نشر بوتیمار – ایران
۳- «با سایه‌هایم مرا آفریده‌ام» گزینه یک دهه شعر – ۲۰۲۴ – نشر آسمانا – تورنتو، کانادا
۴- «گیسْ‌برگ درختان پائیزی» مجموعه شعرهای کوتاه و چند هایکوواره – در دست تهیه
۵- «ثریا و یک پیمانه شرابِ قرمز» گردآورد داستان‌های کوتاه – در دست تهیه
