بنیاد پریا در تورنتوی کانادا، مأوای مهاجرین فارسی زبان
داستان غمانگیز یک پدر سرآغازی برای تأسیس بنیاد پریا، یکی از بزرگترین موسسات فرهنگی دور از وطن بود. احمدرضا تبریزی، مهندس شیمی- فیزیک که ۳۵ سال پیش از ایران خارج شد و اکنون سالهاست که در کانادا مستقر است، جزو مهاجرین خوششانسی بود که پدرش نیز به او در کشور جدید ملحق شد. اما در سالهای آخر عمر، پدر به علت نبود مراکز و اماکن فرهنگی برای فارسیزبانان با افسردگی دست و پنجه نرم میکرد. تبریزی میگوید: « پس از فوت پدرم به فکر تأسیس چنین مکانی افتادم و یکسال به دنبال آن بودم تا عاقبت در سال ۲۰۰۲ موفق به تأسیس آن در تورنتو تحت عنوان یک خیریه شدم.»
دلیل اولیه پیدایش بنیاد پریا، محرومیتزدایی بسیاری از ایرانی- کاناداییهایی بود که والدین مسن خود را به علت نبود خدمات و فعالیتها به زبان فارسی، هر روز بیش از پیش تنها و منزوی میدیدند. سالمندان ایرانی به دلایل مختلف از جمله موانع زبانی، عدم توانایی فیزیکی و غیره قادر به تطبیق خود با شرایط زندگی کانادایی نیستند و این مهم بهوجود آورنده خلأهایی است که بنیاد پریا در صدد پاسخگویی به آنهاست.
از ۵ تا ۱۰۷ سال
از آن موقع فعالیتهای این بنیاد غیر انتفاعی گسترش یافت که بر حوزههای آموزشی، اجتماعی، فرهنگی، هنری و تفریحی متمرکز است. از جمله این فعالیتها میتوان به برگزاری کنفرانسهای پزشکی، مالی و حقوقی، مشاوره و رواندرمانی، کلاسهای آموزش زبان و کامپیوتر، برگزاری برنامههای ورزشی چون تور اسکی، مسابقات شطرنج، شب شعر و ادبیات، کلاسهای رقص و آواز و در نهایت تورهای تفریحی و بازدید از مکانهای دیدنی اشاره کرد. خدمات این مرکز در درجه اول به جامعه فارسیزبانان و سپس به کامیونیتیهای دیگر در تورنتو ارائه میشود.
از آنجاییکه بودجه دولتی آن به منظور سازماندهی فعالیتها برای سالمندان اعطا میشود، بیشتر فعالیتهای بنیاد پریا متمرکز بر مخاطبین سالمند است، هرچند در کنار آن کلاسهایی را نیز برای جوانان و تازهواردین به کانادا برگزار میکند و مخاطبینی ۵ ساله تا ۱۰۷ ساله را داراست.
خانم حوریه ۶۴ ساله که در یکی از کنفرانس پزشکی شرکت کرده بود، بر مفید بودن آن تأکید کرد. وی گفت:« یک دکتر روانشناس و یک متخصص کایروپرکتیک در کنفرانس سخنرانی کردند که بسیار آموزنده بود. محیط بسیار گرمی دارند و پذیرا هستند. با افراد زیادی آشنا شدم. ناهار بسیار خوب با قیمتی مناسب دارد و در مجموع اوقات خوبی را در بنیاد پریا گذراندم.»
آقای محمد ۷۶ ساله نیز طی مصاحبهای تلفنی به اپکتایمز گفت: «سرگرمیهای خوب، آشنایی با افراد جدید، آموزش توسط متخصین و… این مکان برای ایرانیانی که اوقات فراغت بیشتری داشته و دور از وطن هستند، در مجموع فوقالعاده است.»
از جمله اهداف این بنیاد کمک به تقویت جامعه فارسیزبان در آشنایی آنها با فرهنگ مهاجرت و تطبیقدادن آنها با جامعه کانادایی است. همچنین شناساندن فرهنگ ایرانی و توانمندیهای ایرانیان به کشور کانادا و مردم آن از زمره اهداف این مجموعه میباشد.
این بنیاد در محلی اجارهای به مدت ۳ سال فعالیت خود را ادامه داد و پس از آن به محل کنونی آن که ساختمانی متعلق به خود این بنیاد میباشد نقل مکان کرد. بنای آن دارای حدودا ۵۵۰۰ مترمربع زمین و ۹۰۰ مترمربع ساختمان در دوطبقه میباشد. از جمله فضاهای این ساختمان میتوان به سالن اجتماعات با گنجایش ۲۰۰ نفر برای برگزاری مراسم سخنرانی، گردهمایی، مهمانی و یادبود اشاره کرد. همچنین این مکان مجهز به کافه تریا، کتابخانه با ۴۵۰۰ نسخه کتاب فارسی شامل انواع دایرهالمعارفهای ایرانیکا و بریتانیکا و لغتنامه دهخداست که همگی از طرف خیرین به این مجموعه اهدا شدهاند.
حمایت از بنیاد
بخشی از مسائل مالی این بنیاد از طریق کمکهای مردمی و بخشی نیز از طریق کمکهای دولتی تأمین میشود. احمدرضا تبریزی در خصوص منبع مالی خرید ساختمان بیان کرد:« بیشترین میزان این کمکها مبلغ ۵۰۰ هزار دلار در سال ۲۰۱۰ بود که تبدیل به منبع اصلی خرید ساختمان این موسسه شد. قیمت ملک در آنزمان حدود ۲ میلیون دلار بود که پس از دریافت بودجهای به مبلغ حدود ۴۵۰ هزار دلار بابت بازسازی ساختمان از دولت و کمکهای دیگر مردمی موفق به خرید ملک و بازسازی آن به شکل کنونی شدیم». وی در ادامه افزود: « ماهانه ۱۰ هزار دلار هزینه قسط این ساختمان از طریق جمعآوری کمکهای مردمی پرداخت میشود.»
براساس گفتههای تبریزی، این موسسه نه تنها از حمایت جامعه ایرانی برخوردار است، بلکه توجه سیاستمداران کانادایی و دولت کانادا را نیز جلب کرده است. از دید آنها اینکه یک مرکز ایرانی در کانادا توانسته با کمکهای خیریه کامیونیتی خود به این نقطه برسد، نشان از بلوغ جامعه ایرانی در کانادا را دارد. آنها متوجه میشوند که جامعه ایرانی شکل و فرم زندگی کانادایی را به خود گرفته و حالا زمان آنستکه چنین مراکزی برای این کامیونیتی تأسیس شده و از آنها پشتیبانی شود.
تبریزی میگوید: « ما باری از روی دوش دولت برمیداریم وگرنه دولت خود باید چنین فضاهایی را برای مردم اختصاص دهد و این خدمات را به مردم ارائه بدهد. کلاسهای زبان در سطوح مختلف و کلاسهای آموزش تاریخ، جغرافیا و سیاست کانادا که در اینجا تشکیل میشود از جمله مثالهایی هستند که خود دولت باید برای ارائه آنها هزینه کند. هزینه کامیونیتی سنترها و مراکز مشابه ما در شهرداریها برای دولت حدودا ۲۰ برابر هزینه ماست. هزینه آنها از طریق مالیات مردم تأمین شده ولی هزینه ما از طریق کمکهای مردمی خیرین ایرانی تأمین میشود که درنتیجه باری از دوش دولت برخواهد داشت.»
چالشها
هرچند این موسسه مشکلات بسیاری را برای کامیونیتی ایرانی و دولت کانادا حل میکند، ولی برای اداره خود با مشکلات مختلفی روبرو است. مشکلاتی که این موسسه و بنیانگذار آن با آنها دست به گریبان بوده و هستند بیشتر ریشههای فکری و فرهنگی دارند ازجمله اینکه توانایی همدلی ایرانیان هنگام وجود عقاید سیاسی، مذهبی مختلف بسیار پایین است.
تبریزی در اینباره به خبرنگار اپکتایمز میگوید: «متأسفانه ایرانیان به تفکرات سیاسی خود در خصوص ایران بیش از اندازه حساسند و از جمعشدن در جایی که امکان این باشد افرادی مخالف موضعگیری سیاسی آنها نیز حضور داشته باشند، گریزانند. در حالیکه اکنون که ما در کشوری جدید زندگی میکنیم، آنچه که باید برایش اهمیت بیشتری قائل شویم، سیاست کشور کانادا و آشنایی با آن است. بهعلاوه، سیاست تنها بخش کوچکی از زندگی انسان را تشکیل میدهد و پس از مهاجرت و در مملکت جدید مشکلات زیادی داریم که باید به خاطر آن جدای از دیدگاههای سیاسی مختلف درباره ایران، فقط به هم کمک کنیم.»
البته علاوه بر موضوع فوق، بحث تامین هزینههای مالی نیز از دیگر خوانهای سخت اداره بنیاد پریاست. اهدا کردن پول در کانادا برای مصارف بشردوستانه و خیریه چون کمک به بیماران، احداث مدارس و حمایت از حیوانات و محیط زیست بسیار رایج است. اما به نقل از تبریزی این کار هنوز در اجتماع ایرانیان یک فرهنگ جاافتاده نیست. وی در اینباره میگوید چون فرهنگ اهدای پول برای این مصارف هنوز در اجتماع ایرانیان جای خود را باز نکرده، لذا جمعآوری کمک مالی از دیگر مشکلات اداره بنیاد بوده و هست.
پس از گذر ۱۳ سال و طی مسیری سخت و دشوار در محیطی بیگانه میشود گفت بنیاد پریا در شهر تورنتوی کانادا، هماکنون یکی از بزرگترین کامیونیتی سنترها و بنیادهای فرهنگی در نوع خود در خارج از ایران است که ساختمانی متعلق به خود دارد و میتواند الگوی مراکزی مشابه در سایر نقاط دنیا باشد.
[اپک تایمز فارسی]
- درباره نویسنده:
- تازهترینها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجلهی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریهی «نمای ایران» آغاز بهکار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید