خداحافظی تلخ زن اعدامی با نوزادش در مشهد

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از رکنا، دختر کوچک به چشمان مادرش خیره شده بود و چشم از نگاه مادر بر نمی داشت. حس غریبی بود، باد سرد زمستانی صورت شهر را مثل گونه های دخترک سرخ کرده بود.

دختر کوچولو از یک ماهگی همراه مادرش پشت میله های زندان روزها و شب های دلتنگی را تجربه کرده است. اما آن روز قرار بود خاطره تلخ دیگری در دفتر زندگی این مادر و دختر ثبت شود.

کودک هراسان به اطراف می نگریست. با دیدن ماموران و چند نفر دیگر احساس غریبی می کرد، خودش را در آغوش مادر پناه داد و انگار دوست نداشت از او جدا شود.

سرش را روی قفسه سینه مادر گذاشت، چشم های معصوم خود را بست و به خواب ناز فرو رفت. سینه اش بدجور خز خز می کرد و تب چهره اش را برافروخته کرده بود.

خانواده زن جوان آمده بودند کودک را از مادر زندانی تحویل بگیرند و برای درمانش کاری کنند تا مبادا خدای نکرده برای او هم که یک یادگاری است اتفاقی بیفتد.

طفل معصوم نمی دانست تا دقایقی دیگر برای همیشه از مادر جدا خواهد شد و پا به خانه ای خواهد گذاشت که پنج خواهر و برادر قد و نیم قد منتظرش هستند و زندگی جدیدی را باید همراه آن ها در فراغ دردناک مادر سپری کند.

کودک پس از انجام کارهای قانونی با هماهنگی ماموران زندان و کلانتری ۲۹ مشهد، در حالی که خواب بود، به مادربزرگش تحویل داده شد.

شاید او وقتی از خواب بیدار شود، تصور کند آنچه در گذشته از احساس عشق مادری درک کرده ، خواب و رویایی بیشتر نبوده است؛ تصویر خوشی که باید تا آخر عمر آن را در ذهن خود نگه دارد و هر روز از خود بپرسد چرا مادرم چنین کار شومی را با سرنوشت ما کرد؟

زن ۲۷ ساله چندی قبل در حالی که نوزاد یک ماهه ای در آغوش داشت و محموله مواد مخدر با خود حمل می کرد، پس از طی مسیر طولانی از استان سیستان و بلوچستان، در حوالی مشهد دستگیر شد. متهم که برای اولین بار مرتکب چنین خطایی نشده بود، همراه نوزاد به زندان افتاد.

او و فرزندش روزهای سخت و شب های دلگیری را پشت میله های زندان سپری کردند. زن جوان هم اکنون زیر تیغ است و می داند تا چند ماه دیگر بیشتر زنده نخواهد بود و دیگر نمی تواند روی زیبای کودک خود را ببیند.

او که مادر ۶ فرزند است و برای بچه هایش ابراز نگرانی و دلتنگی می کند.

زن ۲۷ ساله شب های وحشتناکی را سپری می کند. تنها مونس و همدمش، دیوارهای خاکستری قفس زندان و میله های سرد بند حبسش است. ثانیه ها سپری می شوند و او هر لحظه زندگی اش را با حسرت و آه و اندوه پشت سر می گذارد و هیچ حسی به آینده ندارد.

زن جوان در پاسخ به این سوال که چرا مرتکب چنین خطایی شدی، سرش را پایین انداخته و جز اشک و اندوه پاسخی نداشت که بدهد و فقط می گفت: “هیچوقت فکر نمی کردم به چنین سرنوشت شومی دچار شوم”.

زن ۲۷ ساله در حالی که پشیمانی و ندامت از روزهای تاریک گذشته در چهره اش موج می زد، در گفت و گویی کوتاه به خبرنگار رکنا گفت: “پانزده ساله بودم که ازدواج کردم. مثل هر دختری هزاران امید و آرزو برای آینده ام داشتم. تصور می کردم که من با همه سن و سالانم فرق می کنم، با سلیقه ترین زن هستم و می توانم زندگی خوب و رویایی را برای آینده ام بسازم. اما در این میان هق هق گریه امانش نمی دهد و چند دقیقه طول می کشد تا دوباره لب بگشاید”.

او ادامه داد: “اما تمام آرزوهای قشنگم سوخت و خاکستر شد. شوهرم خلافکار بود و قاچاق فروشی می کرد. او از من خواست در کار قاچاق مواد مخدر  کمکش کنم. می گفت چون یک زن هستم، کسی به من شک نمی کند. ششمین فرزندم را که به دنبا آوردم، یک ماه بعد از زایمان، همسرم از من خواست محموله شیشه را با نوزادم به مشهد ببرم. دست به کار شدم و با طفل بی گناهم راه افتادیم؛ اما فارغ ار آنچه در انتظارمان است، این بار به مقصد نرسیده و دستگیر شدیم”.

بی تابی برای فرزندان دوباره قرارش را می گیرد و پس از گریه طولانی که در لابه لای آن نام تک تک فرزندانش را صدا می زند، چشمان خشک از اشکش را به من می دوزد و می گوید: “چون نوزاد شیرخوار داشتم، با بچه به زندان رفتم. این اواخر بچه مریض شد و حالش خراب شده، نگرانش بودم به مادر پیرم زنگ زدم تا بیاید و او را ببرد و دوا و درمان کند. حالا مانده ام بدون فرزندانم این چند صبا را چطور بگذرانم”.

کابوس مرگ، اجازه نمی دهد پلک روی هم بگذارم و یک لحظه خواب راحت داشته باشم. واقعا راست می گویند که پول حرام و نامشروع تا حالا به هیچ کس وفا نکرده و هر کس آه دنبال زندگی اش باشد، خیر نمی بیند.

سرهنگ حجت نیک مرام، رئیس پلیس پیشین مشهد در این باره گفت: “با اقدامات قانونی انجام شده، کودک به مادربزرگش تحویل داده شد و مادر جوان به زندان بازگشت”.