دو شعر از سمیرا چراغپور
سمیرا چراغپور ـ متولد مرداد۱۳۶۶ کرمانشاه و لیسانس مهندسی مدیریت
دارای دو مجموعه شعر چاپ شده: مجموعه‌ی غزل «وقتی خوابها بیدار شوند، ۱۳۹۰ ـ انتشارات بوتیمار» و مجموعه‌ی غزل «نیمه‌ها به خالی نزدیکترند، ۱۳۹۳ ـ اتشارات نصیرا» و یک مجموعه شعر آزاد آماده‌ی چاپ.
- تهران…
از همان کوپه ای که راه افتاد می دانستم
تهران
نقشه ی بزرگی ست
که برای من کشیده اند
و این سفر نمی توانست
به چند کتاب کوچک ختم شود
با اولین تکان قطار
پرنده ای در من به آزادی رفت
و خون جریان دیگری داشت
شبی که می توانست
کوتاه ترین خواب دنیا باشد
از من زنی بی پروا می ساخت
که ناباورانه
شکار بوسه ای می شد
از این لحظه ها نمی توانستم
کوتاه بگذرم
که بند بند آن شب جاری
شبیه پنجره ی لرزان قطار
تکانم می دهد
و هنوز تهران در من
مسافری ست
در قطاری که
پایان نمی گیرد.
- عاشقانه های گرامافون۲…
تنهایی ام!
جمله ها را کنار هم دلتنگ می چینم
دلتنگ
مثل صدای بنان
که از گوشه ای پخش میشد
مثل موهای زن
که روی زیبایی اش پخش شده بود
مثل عکس های تو
که توی اتاق…
تنهایی ام
و با هر صدای زیری گریه ام میگیرد
این روزها برای گریه
مثل مرگ آماده ام
مثل سربازی که پشت خاکریزهای دشمن
آخرین فشنگ را
از دست داده است
تنهایی ام
وکارم از “شد خزان” گذشته است
دارم به این نت های ریز عادت میکنم
به اینکه ریز ریز فراموشم کنی
و با این همه ترکشی که خورده ام
زنده بمانم.
سمیرا چراغپور با انتشار این سپیدها و چند سپید دیگر در “نوشتا”، “عقربه” و… امید برانگیخته است و انتظار.
منتظر مجموعه ی سپیدش هستیم.
البته ناگفته نماند که بعضی از کارهای مجموعه غزل دومش (بر خلاف مجموعه ی اول) از غزل، تنها وزن و قافیه اش را داشت و ریشه ی امید فوق را می توان در بندهایی از بعضی غزلهای آن مجموعه جستجو کرد