شعری از ای ای کامینگز
ساعت ها با بر آمدن ستارگان را خاموش میکنند و
سپیده است
در گذرگاههای آسمان نور گام برمیدارد و شعر میپراکند
بر روی زمین شمعی
خاموش میشود شهر
برمیخیزد
با ترانهای بر روی لب
با مرگ در چشمها
و سپیده است
جهان به پیش میرود، کمر بسته به قتل رویاها
در خیابان جایی را میبینم که
مردان قدرتمند نان را از زمین میکاوند
و چهرههای جانورخوی مردم
راضی مخوف نومید بیرحم شاد
و روز است
در آینه
مردی میبینم
شکننده
رویا باف
رویاها
رویاهای در آیینه
و
بر زمین غروب است
شمعی روشن میشود
و هوا تاریک است
مردمان در خانه ها
مرد شکننده در بستر
شهر
با مرگ بر روی لبها میخوابد و ترانهای در چشمها دارد
ساعت ها با فرو رفتن
ستارگان را روشن میکنند
در گذرگاه های آسمان شب شعر میپاشد
- درباره نویسنده:
- تازهترینها:
فرشته وزیری نسب متولد ۱۳۳۸در کرمان است. کارشناسی ارشد خود را در ادبیات انگلیسی در ایران گرفته و تا سال ۱۳۸۰ که به آلمان مهاجرت کرد در دانشگاه ادبیات انگلیسی تدریس می کرده است. در آلمان دکترای خود را در حوزه نمایش معاصرانگلیس از دانشگاه گوته فرانکفورت گرفته و چند ترمی هم در آنجا “نمایش معاصر انگلیس” تدریس کرده است. تا به حال سه نمایشنامه( تعلیم ریتا، برخیزید و بخوانید و خداوندگار برون) ،چندین داستان کوتاه و مقاله و تعداد زیادی شعراز آلمانی و انگلیسی ترجمه کرده است. از او همچنین شعر، داستان کوتاه و مقالاتی در مجله های داخل ایران و مجله های ادبی اینترنتی منتشر شده است. علاوه بر اینها در زمینه بازیگری و نقد تاتر نیز فعال بوده است. در سال ۱۳۹۳ اولین مجموعه شعراو به نام با لک لک ها در باد و گزیده ای ازترجمه هایش از چند شاعر مشهور آلمانی به نام درستایش دور دست در ایران منتشر شد. در این سال همچنین نمایش “وطنی که بنفشه نبود”، به نویسندگی و کارگردانی او در جشنواره های تاتر هایدلبرگ و کلن، تاتر گالوس فرانکفورت و شهر گیسن اجرا شد.این نمایش به آلمانی هم ترجمه و در فرانکفورت و گیسن به زبان فارسی و با بالانویس آلمانی اجرا شده است. از دیگر تجربه های تاتری او می توان به اجرای دو زبانه (فارسی / آلمانی)”یک نمایشنامه خیلی بد” نوشته داریوش رعیت و نمایشنامه خوانی اجرایی “پینوکیو می خواهد بمیرد” از همین نویسنده اشاره کرد.برگردان مجموعه شعری از سپیده جدیری به انگلیسی آخرین تجربه های او در زمینه ترجمه است. از او همچنین مجموعه شعر “قیچی خورشید” در دست انتشار است.