Advertisement

Select Page

شعری از شیرین رضویان

شعری از شیرین رضویان

 

گاه

تنهایی می‌آید

قد بر می‌کشد

بلند می‌شود

و اوج می‌گیرد

موج سیاهی بر فراز سرت

که هر لحظه

بیم فرو ریختنش را داری.

 

ناگاه،

هول می‌شوی

هراس می‌گیری

 

آنگاه،

ماهی سرخ کوچکی می‌آید

آهسته می‌مکد

نوک انگشت‌های پایت را

و دریا

آرام می‌گیرد.

 

یا موشی

آهسته تنهایی مهیبت را

می‌جود و

سوراخ می‌کند

و لمحه‌ای از نور

از پس دیوار سربی تنهایی

سرک می‌کشد …

و روز می‌شوی.

 

و گاه می‌گویی:

 

جهانم پشت نازکای کدام سبزه پنهان است؟

 

یا بر کدام سنگ

یادواره‌ای از من نقش خواهد بست؟

 

نگاه می‌کنی

دنیا را از چشم آیینه می‌بینی

آبی‌ست

شفاف‌ است

و سایه‌ای از حقیقت موهوم.

 

#شیرین_رضویان

 

لطفاً به اشتراک بگذارید
Advertisement

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

تازه‌ترین نسخه‌ی دیجیتال هم‌یان

آگهی‌های تجاری:

ویدیوی تبلیفاتی صرافی عطار:

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها:

Verified by MonsterInsights