شعری از هوشنگ رئوف
تا خانه‌ای
با سقفی از کلمات دارم
در حوالی شعر
همه ی جهان مال من است
بنچاق آن را جایی دنج
در گوشه ای از دل ام پنهان کرده ام
همین حالا می توانم
تمام جنگل ها را
به نام حنجره‌ات قولنامه کنم
و بر بام بلند کلمات به ایستم
و جاده ها را
طوری روی هم تا بزنم
که فاصله فقط
نیم پلکی از نگاه تو با شد
به شرطی تو هم
رد چشمان ات را
به من نشان بدهی
تا دو ساقه نرگس از آن بردارم
می خواهم کنار این باریکه رود
پیغامی طوفانی
برای دریا بفرستم
میدانم رودها
عاقبت با دریا تلاقی می کنند
میدانم…
#هوشنگ رئوف
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
