چند شعر از نجم العرفاء، حیدری وجودی
نجم العرفاء، حیدری وجودی فرزند مولانا شفیع الله در سال ۱۳۱۸ خورشیدی دریکی از دهکده های زیبای دره پنجشیر دیده به جهان گشود. در سال ۱۳۲۶ خورشیدی شامل مکتب ابتداییه رخه پنجشیر شد. در صنف پنجم مکتب بود که در یک حالت معنوی حالش دگرگون شد. بعد از فراغت از صنف ششم از اثرهمین دگرگونی حال نتوانست به آموزش های رسمی ادامه بدهد. . در اوایل سال ۱۳۳۳ خورشیدی به کابل آمد و در روز های نخست آمدنش به کابل با پیش کسوتان شعر آن زمان مولانا خسته، صوفی عشقری وشایق جمال آشنا شد . خسته و شایق در نقد سرود ه هایش توجه لازم مبذول داشتند . هنوز مغلوب الحال بود که در لوگر شامل خدمت زیر بیرق شد . دوره خدمتش شش سال دوام کرد.در سال ۱۳۴۳ در چوکات وزارت معارف انجمنی بنام ( انجمن شعرای افغانستان) تاسیس شده بود ایشان در ان انجمن بحیث محرر موظف شد. اما انجمن سه ماه دوام کرد. بعد از آنکه انجمن لغو شد از اول اسد ۱۳۴۳ تا حال مسول بخش جراید، و مجله کتابخانه عامه کابل می باشد.
ادبیات عرفانی در افغانستان نمایندگان انگشت شماری دارد که یکی از آن ها حیدری وجودی است. شعر حیدری وجودی حد فاصل میان شعر کلاسیک و شعر نو دری است. وی نگاه عارفانه یی به هستی و اشیاء دارد و از طرفی هم تلاش کرده نوعی بینش های سیاسی و پرداخت های اجتماعی را جسته و گریخته در شعر خود جا بدهد.
مقالات متفرق:
۱ـ تدوین غزلهای ناب از واصل کابلی تا واصف باختری
۲ـ شرح اسرار خودی و رموز بی خودی محمدا قبال لاهوری که در اخبار مجاهد چاپ شده بود.
۳ـ مقالات عرفانی در اخبار و مجلات چاپ شده.
۴ـ تصحیح و مقدمه بر افلاک عشق، و دل نالان دفاتر شعر صوفی عشقری.
۵ـ ترکیبات آثار نظامی گنجه ای
۶ـ تدریس مثنوی ، و غزلیات بیدل
آثار چاپ شده
۱- عشق و جوانی .. سال چاپ ۱۳۴۹
۲ ـ رهنمای پنجشیر .. سال چاپ ۱۳۵۱
۳ ـ نقش امید .. سال چاپ ۱۳۵۵
۴ ـ با لحظه های سبز بهار سال چاپ ۱۳۶۴
۵ ـ سالی در مدار نور که تا حال دو بار چاپ شده ۱۳۶۶
۶ ـ سایه معرفت که تا حال چهار بار چاپ شده
۷ ـ صور سبز صدا سال چاپ ۱۳۷۹
۸ ـ میقات تغزل سال چاپ ۱۳۷۹
۹ ـ ارغنون عشق تا حال دو بار چاپ شده سال چاپ ۱۳۸۰
۱۰ ـ رباعیات و دوبیتی سال چاپ ۱۳۸۰
۱۱ ـ شکو قامت مقاومت سال چاپ ۱۳۸۱
۱۲ ـ غربت مهتاب سال چاپ ۱۳۸۳
۱۳ ـ لحظه های در آب و آتش سال چاپ ۱۳۸۳
۱۴- آوای کبود سال چاپ ۱۳۸۳
اشترجان
راست بگو چه دیده ای کز همه گان رمیده ای
کز همه گان رمیده یی راست بگو چه دیده ای
شام بدی سحر شدی قطــره بدی گهـــر شــدی
تلخ بـــدی شکـــر شـــدی قنـــد کـراچشیده ای
دست و دل و زبان تو جسم شریف و جــان تو
مست شد از جهان تو تا چه فسـون دمیــده ای
موج نگاه گرم کــی دام تــو گشــت و دانــه ات
عشق ببست چشم تو کـز دو جهــان رهیده ای
گردن نفس بسته یی چنگ هــوا شکســته ای
وزکــم و بیش رستــه یی بی پــر و پاپریده ای
نور حضور خویش را کــم و بیش چــاره کــن
در خـم عشـــق و زندگـــی بـــاده نو رسیده ای
اشتر جان جان من برده ز کـــف عنان من
تاب دل و تــوان من بــاز کجــا چــریده ای
نهم دلو ۱۳۷۰
خوشم می آید
گردش چشم سیاه تو خوشم میآید
موج دریای نگاه تو خوشم میآید
همچو مهتاب که بر ابر حریری تابد
تن و تن پوش سیاه تو خوشم میآید
چون چراغی که دل شب به مزاری سوزد
سوختن در سر راه تو خوشم میآید
در سپهر نگهم نور فشاند شبها
مهر من جلوه ماه تو خوشم میآید
جلوه گلشن اندام که دیدی ای دست
که خس و خار و گیاه تو خوشم میآید
بسکه در آتش هجران کسی سوخته یی
اشک جانپرور و آه تو خوشم میآید
رفتی از خویش و کف پای کرا بوسیدی ؟
ای دل پاک گناه تو خوشم میآید
عشق مهربان
دست بدست من بده تا سیــــــــــنه ها روشــن شـــود
من تو شوم تو من شوی تن جان شود جـان تن شــود
با تو جهنم جنـت است بی توبهشــــــــت دوزخ است
آمیـــز در جـان و تنــــم ، تا گلخــــنم گلشـــن شـــود
ای آفتاب آفـــتاب ، در خـــــــــــــلوت جانــــم بتاب
تا چشمه های چشم من ، بر دیگـــران روزن شـــود
گردد بکانون دلــــــــم روشــن چراغ سبـــز جــــان
ای عشق خواهم شیر تو در سینــــه ام روغن شــود
هرگـــــــز نمـانـــد تیـــــرگی دلسردی افســــردگـی
آنجا که عشق مهـــربان یـک ذره نــور افگن شـــود
بشکن طلسم رنگهــــــــا در معـــنی معنی مــن درا
تا جــان الفــت پیــشه ات منظور مـرد و زن شـــود
مپسند ای عشق و وفا ای بحر نـــــــــــور و صفـــا
کز ظلمت چـــون و چرا گلـــزار ما گلـخـــن شـــود
با دیده گــان دیگـــری در ناز بتـــــــــان سیـــر کن
تا جان و تن روشن شوی تا دیدنـــت روشـن شـــود
عشق کشاند کش کشان آنســـوی بی سوی زمـــــان
هر عاشقی را کز راه جان در توی تــویی من شـود
محرمان
ای محرمان جان دل از خــــــــــویش بیرون گشته ام
بیرون زقــید آب و گل آنســــوی گـردون گشتـــــه ام
آیینه ها بشکسته ام با اصـــل خود پیـــــــــــوستـــه ام
ازدام و صــورت رسته ام از لفظ افــزون گشتــــه ام
مستـــــی صهـبای دلــــم معنــــــــــای معـــنای دلـــم
دیوانه گـی های دلـــــم مجـــنون مجــنون گشــــته ام
در دره هـای سینـــه ام دریــــــــــای عشـــق جاودان
جاریست ای ماهی و شان سیحون و جیـهون گشته ام
جانم نمی گنجد به تن مانــند معنــــــــــی در سخــــن
چون عطر گلـــهای چمن از رنگ بیرون گشتــــه ام
تاجــــان جانت دیــــده ام آن تــــــرا بگـــــزیــــده ام
بربیش و کم خندیـــده ام یکدم دگرگــــون گشتــــه ام
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
In touch with the Iranian cultural diaspora.
Shahrgon is an online magazine for Canada’s Iranian cultural diaspora and Persian-speaking languages.
Shahrgon started working in Vancouver, Canada, in 1992 with the publication “Namai Iran” and then in the evolution of “Ayandeh” and “Shahrvand-E Vancouver,” it transformed into Shahrgon.
Shahrgon; The magazine of the Iranian cultural diaspora;
شهرگان مجله‌ی دیاسپورای ایران فرهنگی در ونکوور کانادا از سال ۱۹۹۲ با نشریه‌‌ی «نمای ایران» آغاز به‌کار کرده و سپس در فرگشتی از «آینده» و «شهروند ونکوور» به شهرگان فراروئید
