![شعر «پرفورمنس» از جمشید عزیزی](https://shahrgon.com/wp-content/uploads/2025/02/FrontImage-Azizi-150x150.webp)
به رسمیت نشاختن حقوق زنان، محروم کردن جامعه از حمایت نیمی از انسانهاست
![به رسمیت نشاختن حقوق زنان، محروم کردن جامعه از حمایت نیمی از انسانهاست](https://shahrgon.com/wp-content/uploads/2012/03/Hadi_New-web.jpg)
احضاریه، ارعاب، دستگیری و بازداشت فعالان اجتماعی – سیاسی و کوشندکان عرصه حقوق بشر در روزهای پیش از مناسبتهای ویژه و مختلف در حکومت جمهوری اسلامی، شیوهی نخنمایی است که از سالهای آغازین این حکومت اعمال میشده و اکنون نیز به شیوهای غیرانسانیتر با شدت و حدت بیشتر دنبال می شود.
تا پیش از انتخابات ۸۸، مناسبتهای ویژه جهانی که در ایران طرفداران بسیاری دارد و هرگاه مردم صلحدوست و خواستار اجرای عدالت و برابری، برای بزرگداشت آنها خود را آماده میساخت، به یک باره جمهوری اسلامی با ارعاب و شانتاژ، این مناسبتها را به سود خود مصادره میکرد. با داعیه برگزاری این مراسم، به آن رنگ و لعاب اسلامی میداد و با سردادن دادن شعارهای نه شرقی نه غربی، ابتکار عمل را از دست طرفداران واقعی آن خارج نموده و چهرهای غیرواقعی از مردم ایران را از طریق رسانههای انحصاری خود به جهان ارایه میداد.
پس از انتخابات سال ۸۸ و سربرآوردن جنبش مردمی و اعتراضی سبز که دیگر آموختههایش را بهکار میبست تا در این مناسبتها زیر ابتکار عمل حاکمیت اسلامی نرود و در هرشرایطی حضور اعتراضی صلح آمیز و غیرخشونتآمیزی داشتهباشد، حاکمیت را بر آن داشت تا حتی جرئت اینگونه گردهماییهای نمایشی را هم که دیگر برایش پرهزینه بود، نداشتهباشد. پس از ایجاد فضای شدید سرکوب و اختناق بعد از انتخابات، حاکمیت شیوهی دیگری را بدون لحظهای وقفه پیگرفته و کماکان پی میگیرد. این شیوه با نزدیک شدن به روز معلمین، معلمان دلسوخته، فعال و پیگیر در امور آموزشی کشور و نگران حقوق همصنفان را با ارعاب، احضار و یا دستگیری و بازداشت خلع سلاح میکند تا قدرت ابتکار عمل اعتراضی و یا فرصت تشکیل و حضور در گردهماییهای صنفی و حقوقی از آنها سلب گردد. با نزدیک شدن به روز جهانی کارگر و یا در آستانه روز دانشجو و یا گرامیداشت روز جهانی زن شیوههای پیشگیرانهی ارعاب، احضار و دستگیری در دستور کار نیروهای سپاهی و دادگاههای تحت ولی فقیه قرار میگیرد. این نهادها فعالانه جنگ روانی و فرسایشی با فعالان عرصهی حقوق بشر و کوشندگان سیاسی بهراه میاندازند و آزاد شدگان از یورش و دستگیری پیشین، با پروندهای مفتوح زیر لبه تیز شمشیر جمهوری اسلامی منتظر دریافت هر لحظه احضاریه میمانند.
علاوه بر شمار زیاد زندانیان سیاسی و حقوق بشر در دخمهها و سلولهای زندان، آن تعداد از کوشندگان حقوق بشر و فعالان اجتماعی – سیاسی هم که هنوز در بیرون زندانها باقی ماندهاند، زندگی و تلاش آنها در زیر حاکمیت اسلامی خامنهای اینچنین میگذرد. به عنوان نمونه از چند هفته پیش از فرارسیدن روز زن، دادگاههای زیر امریه ولی فقیه، موظف میشوند پروندههای – همیشه مفتوح – این فعالان را به جریان بیاندازند. بنابراین شروع میکنند به ارسال احضاریه که عموماً تاریخهایش نیز یک یا چند روز پس از برگزاری آن روز ویژه است. این شیوه هرگونه ابتکار عمل را از دست فعالان حقوق زنان خارج میکند و همزمان نیز اماکنی که مثلاً قرار است در آن جلسهی بزرگداشتی و یا گردهمایی صورت گیرد، از پیش مهر و موم میشود. زنانی که میخواهند این روز را گرامی بدارند – از حقوق برابر، حق آزادی پوشاک، مخالفت با اعمال خشونت و تقبیح جنگ سخن به میان آورند، و نیز فریاد برآورند که مادران و خواهران و دختران ما را، و زنان همراه و همگام مردان کشورمان را که در محبس کردهاید آزاد کنید – برگهی احضاریهای به دستشان میرسانند تا پرونده مفتوحاش را به یادش بیاورند.
با محدود کردن زنان کشورمان، جامعه از پشتیبانی و حمایت نیمی از انسانها محروم ماندهاست. با زیر پا گذاشتن حقوق برابر زنان در ایران، نیمی از حقوق انسانهای کشورمان پایمال و جامعه از داشتن پشتیبانان ضد خشونت و ضد جنگ، باز ماندهاست.
روز جهانی زن را، با آرزوی آزادی، دموکراسی و برابریخواهی جنسیتی در ایران، بار دیگر به زنان کشورمان تبریک میگوئیم . همانگونه که مشاهده خواهید کرد، بیشتر صفحات این شماره را به ۸ مارس اختصاص دادیم. مقالاتی را نیز از صفحه فیسبوک مدرسه فمینستی وام گرفتهایم تا هم در رساندن صدای مدرسه فمینستی – که سایت آن بارها و بارها در ایران فیلتر شده – گامی هرچند کوچک برداشته باشیم و هم خوانندگان ما را با نقطه نظرات زنان کشورمان بیشتر آشنا سازیم.