فساد و تبعیض دولتی: به بازی‌های دیگر المپیک خوش آمدید!
نویسنده: آلکس چکلوسکی
برگردان: نسیم صداقت
بازی‌های المپیک زمستانی در سوچی ممکن است افتخار فاسدترین و گرانترین المپیک در تاریخ را به خود اختصاص دهد. این المپیک با ۵۱ میلیارد دلار هزینه، از مجموع مخارج تمامی المپیک‌های زمستانی قبلی پیشی می‌گیرد.
قسمتی از این پول‌ها برای ایجاد زیر ساختی استفاده شده که می‌تواند ایدۀ «بی نظیر» ساختن یک المپیک زمستانی را در گرمترین منطقۀ جغرافیایی روسیه به حقیقت بدل کند. بخش عمدۀ این مبلغ به دوستان نزدیک پوتین که قرارداد المپیک را گرفتند، از جمله آرکادی و بوریس روتمبرگ که ۷/۴ میلیارد دلار را به جیب زدند رسید؛ پاداشی که دوستی دوران کودکی آن‌ها با پوتین برایشان داشته است.
شاید بهترین تصویر از فساد مالی این المپیک ۲۹ کیلومتر جاده‌ای است که سوچی را به منطقه کوهستانی ورزش کراس نایا پولیانا متصل می کند. این جاده با هزینۀ سرسام آور ۸/۶ میلیارد دلار که تقریباً سه برابر هزینۀ تحقیق، توسعه، استقرار و بهره برداری عملیات کاوشگرانۀ مریخ نورد ناسا بوده است، درست شده.
شرکت مسئول این جاده سازی المپیک، راه آهن روسیه بود که رئیس آن، ولادیمیریاکونین، ویلایی در نزدیکی ویلای پوتین دارد. در حالی که دوستان پوتین در حال پر کردن جیب‌هاشان بودند، ساختمان‌های مربوط به المپیک به وسیلۀ کارگران زحمتکش با شیفت‌های ۱۲ ساعته، با پایین‌ترین مزد، بدون شرایط ایمنی کار و بدون هیچ روز استراحت برای کارگران ساخته شد. طی این ساختمان سازی ۲۵ کارگر جانشان را از دست دادند.
دراین مسابقه هیجان انگیز برای دیدن اینکه چه کسی می‌تواند بیشترین پول‌ها را به جیب بزند محیط زیست هم از ضربه در امان نماند و هزینۀ خودش را برای این المپیک پرداخت. شرکت راه آهن روسیه به بهره برداری تعدادی از معادنی دست زد که از لحاظ قانونی مورد سؤال‌اند و بر روی زمینی قرار دارند که به اجارۀ شرکت ساختمانی دولتی اولیمپ استروی رسیده است.
در نهایت وقاحت، هزاران تُن زباله در نزدیکی منبع رودخانه مزیمتا که بیشترین مقدار آب آشامیدنی سوچی را تأمین می کند ریخته شد.
یوگنی ویتیشکوو، یک فعال محیط زیست از سازمان دیده‌بان محیط زیست در قفقاز شمالی، آمادۀ ارائۀ یک گزارش دربارۀ خسارت ناشی از ساخت ساختمان‌های منطقۀ المپیک سوچی بود که به جرم ساختگی «فحاشی در انظار عمومی» دستگیر و برای تمام مدت بازی‌ها در زندان انداخته شد.
پس از آن هم، همجنسگرا-ستیزی کثیف و آشکاری قرار دارد که از سوی پوتین به جامعه تحمیل شده است. بدنام‌ترین آن‌ها قوانینی هستند که ممنوعیت تبلیغ برای «روابط غیر سنتی جنسی» را مطرح می کنند؛ چیزی که در اصل وجود افراد «ال جی بی تی آی» (LGBTI) را در روسیه غیر قانونی اعلام می کند.
این همجنس‌گراستیزی، همراه با نژادپرستی وحشیانه علیه مهاجرین، به طور پیوسته در طول دو سال گذشته بدتر شده است. ولی در مقابل این حملات دولتی، تظاهرات مردم علیه فساد رژیم پوتین در سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ رژیم را به لرزه درآورد.
پاسخ دولت روسیه به ناآرامی‌های توده‌ای، گرفتن نوک تیز حمله به سوی گروه‌های اقلیت آسیب‌پذیر و تشویق قتل‌عام به دست فاشیست‌ها بوده است.
بیشترین توجه کمیتۀ بین‌المللی المپیک به این است که بازی‌ها با نظم و طبق برنامه اجرا شود و این که سرمایه‌گذاران اصل و فرع پول خویش را دریافت کنند تا این که به جنایات انجام شده به دست دولت پوتین رسیدگی شود.
این کمیته به‌ندرت دربارۀ فساد گسترده، تخریب روستاهای محلی، و یا قانون‌های ضد محیط زیست و یا ضد «ال جی بی تی آی» پوتین صحبت کرده است. ژان کلود کیلی رئیس تیم بازرسی «آی او سی»[۱] در روسیه اظهار داشت: «تا زمانی که به منشور المپیک احترام گذاشته شود، ما راضی هستیم و این اهمیت دارد».
دولت‌های غربی (همان کسانی که اساساً «آی او سی» را کنترل می کنند) خیلی سریع همجنسگرا ستیزی و ترور به کار گرفته شده توسط دولت روسیه علیه هم‌جنس‌گرایان را محکوم کردند.
رئیس جمهور آمریکا، اوباما، هم هیأتی متشکل از ورزشکاران سابق کشورش را که آشکارا همجنسگرا بودند به سوچی فرستاد. او گفت: “هیچ شکی نیست که ما می خواهیم خیلی روشن این را بیان کنیم که ما ازهیچ‌گونه تبعیضی حمایت نمی کنیم، از جمله تبعیض بر اساس جهت گیری جنسی».
این عمل آمریکا هیچ ربطی به معضل حقوق بشر در روسیه ندارد و بیشتر دربارۀ خودنمایی در مقابل رقیب ژئوپولیتیک خودش یعنی روسیه است؛ مخصوصاً در مقابل کشوری که آمریکا را برای نفوذش در خاورمیانه و اروپای شرقی به چالش کشیده است.
پوتین از مدت‌ها پیش امیدوار بود که بازی‌های المپیک زمستانی قدرت روسیه را به نمایش بگذارد و تصویر روسیه را در جهان تقویت کند. با این حال در مدت بازی‌های المپیک زمستانی فرصتی برای ورزشکاران به‌وجود خواهد آمد که خود موضعی علنی در برابر ظلم و ستم وحشیانه علیه قشر اقلیت «ال جی بی تی آی» بگیرند.
تاریخ الهام بخش «جان کارلوس» و «تامی اسمیت» که مشت‌های گره کردۀ خود را به نشانۀ «قدرت سیاهان» دربازی‌های المپیک سال ۱۹۶۸ بالا بردند، مثال درخشانی است از آن چه که ممکن است انجام پذیرد.
بازی‌های المپیک همزمان با فراخوان فعالّ « ال جی بی تی آی» روسیه، نیکلای آلکسیو برای سازماندهی یک راهپیمایی دگرباشان[۲] در سوچی هست که البته برنامه‌هایی از طرف فعالین چپ روسیه هم به سرپیچی از ممنوعیت تظاهرات در زمان بازی‌های المپیک وجود دارد.
بازی‌های المپیک زمستانی را باید به عنوان سمبل خشونت دولت پوتین و دورویی دولت‌های غربی دید.
[منبع انگلیسی: مجله آلترناتیو سوسیالیستی]
[۱] کمیتۀ بین المللی المپیک
[۲] Pride March
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
