روایتی تکان دهنده از مدیریت روزنامه ایران در دولت احمدی‌نژاد

برخی از کارکنان قدیمی روزنامه ایران با انتشار گزارشی اقدام به افشاگری درباره عملکرد مدیران رده بالا و میانی این روزنامه در ۸ سال گذشته کردند.

شهرگان: به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه خبری- تحلیلی امید، برخی از کارکنان قدیمی روزنامه ایران با انتشار گزارشی اقدام به افشاگری درباره عملکرد مدیران رده بالا و میانی این روزنامه در ۸ سال گذشته کردند. در این گزارش که ساعاتی بعد از خروجی خبرگزاری ایسنا حذف می‌گردد، آمده است:

موسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران منتشر كننده روزنامه‌های ایران، ایران دیلی، الوفاق و ایران ورزشی تاسیس شده در بهمن سال ۱۳۷۳ با هدف گسترش فرهنگ سازندگی و خدمتگزاری در جامعه از سوی دولت جمهوری اسلامی بنا گذاشته شده است.اما از سال ۸۴ همزمان با روی كار آمدن دولت نهم به ریاست محمود احمدی‌نژاد دچار تحولات منفی در ساختار اداری و حرفه ای و همچنین سوء استفاده‌های مالی شده است. متاسفانه این موسسه به بیماری‌هایی دچار شده كه مدیران آن از سال ۸۴ بر آن تحمیل کرده‌اند.

الف – دوره مدیریت كاوه اشتهاردی بر موسسه ایران (۲ آبان ۸۵ تا آخر فروردین ۹۰):

–  خلع ید از موسسه جهان رسانه (تامین كننده آگهی‌های روزنامه ایران). موسسه فوق، با داشتن قراردادی به مبلغ یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون تومان در ماه، تمام نیازهای موسسه را تامین می‌کرد بدون اینكه یك ریال هزینه بر دوش موسسه تحمیل كند.

–  عقد قرارداد جذب آگهی با یكی از آقایان که با قرارداد معادل یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان بدون هیچ نوع گزارش مالی و بازپرداخت ظرف دو سال.

 – هزینه كردن برای خرید و تجهیز یک ساختمان به مبلغ ۱۲ میلیارد (البته با فروش ساختمانی دیگر به مبلغ ۷ میلیارد) تومان برای ایجاد تشكیلات جدید آگهی‌ها و استخدام افراد زیادی برای كار در این سازمان به هزینه موسسه ایران. در قرارداد قبلی چنین هزینه‌هایی بر گردن موسسه جهان رسانه (بخش خصوصی) بوده است.

–  انتصاب فردی به معاونت اداری و مالی موسسه که منجر به تشكیل باند شخصی در امور مالی موسسه شده بود.

 – تخلف مالی در عقد قراردادهای خرید موسسه از سوی برخی افراد ذینفع كه در یك مورد در خرید کاغذ با تبانی و زد و بند، مبلغ ۵۰۰ میلیون تومان به نفع خود برداشت کردند.

 – تاسیس شركت مطالعات بازرگانی با هدف پولشویی. درآمد حاصله از سازمان آگهی‌ها ابتدا به حساب این شركت واریز می‌شده و سپس از حساب آن شركت به حساب موسسه وارد می‌شد كه از این نقل و انتقال درآمدهای آگهی‌ها موسسین شركت نفع می‌برده‌اند. این شركت در طول دو سال برای موسسه ایران مبلغ ۶ میلیاردتومان بدهی مالیاتی به بار آورده است و تا این تاریخ هیچ اقدامی برای انحلال شركت انجام نشده است.

 – پرداختن حقوق و مزایای شبكه سایت‌های خبری وابسته به محمود احمدی نژاد كه هیچ نوع ارتباط سازمانی با روزنامه ایران نداشتند. این سایت‌ها وظیفه‌شان حمایت خبری از رئیس دولت و گروه‌های سیاسی پیرامون وی خصوصا جریان انحرافی بود.

–  اعطاء وام به اشخاص با رابطه‌های پنهانی از صندوق روزنامه که بسیاری از این وامها به صندوق برنگشت.

 – اخراج یا تعلیق كاركنان و خبرنگاران متعهد و خبره برای جلوگیری از درز كردن اطلاعات مربوط به برخی فسادهای مالی و تبدیل همكاران متعهد به دشمنان دولت.

–  استخدام افراد بسیاری بدون تخصص و افزایش بار مالی مستقیم (پرداخت حقوق) و غیر مستقیم (خرید ساختمان و تجهیزات و انتشار نشریات زیان ده) برای موسسه.

 – استخدام افراد دوشغله و در اختیار گذاشتن رانت‌های بسیار به آنها به واسطه نسبت فامیلی با وابستگان رده بالای دولت.

 – خرید یک باب مغازه در پاساژ دنیای نور رسالت به نام روزنامه ایران و باهزینه این روزنامه كه اکنون از مغازه هیچ اثری نیست و با اینکه در ابتدا مدارک ارائه شده اما اكنون مشخص نیست به نفع چه كسانی تملك شده است.

 ب: دوره مدیریت علی اكبر جوانفكر بر موسسه ایران (اردیبهشت ۹۰ تا بهمن ۹۱)

–  واریز یك میلیارد تومان از حساب و صندوق موسسه به حساب خبرگزاری جمهوری اسلامی بدون هیچ دلیل یا قرارداد یا داد و ستد.

– عقد قراردادهای خرید كاغذ بالاتر از نرم بازار و وارد آوردن خسارات مالی به روزنامه.

 – استخدام اعضای فامیل دور و نزدیك بدون داشتن شایستگی و تخصص با دستمزدها و مزایای بالا و اضافه كار تمام و ثابت بدون اینكه نفع و بازدهی برای روزنامه و موسسه داشته باشند.

–  استخدام تعداد زیادی افراد دو شغله به طور خاص برای سمت‌های خاص با دستمزدهای بالا و در اختیار گذاشتن رانت‌های بسیار به آن‌ها.

– استخدام افراد بسیار بدون تخصص و افزایش بار مالی مستقیم (پرداخت حقوق) و غیر مستقیم (خرید تجهیزات و انتشار نشریات زیان ده) برای موسسه.

–  انتقال اموال روزنامه ایران بدون رعایت مقررات به خبرگزاری جمهوری اسلامی.

 – انتشار كتاب شخصی با استفاده از پول‌های روزنامه به تیراژ ۱۰ هزار نسخه و ناتوانی در فروش حتی یك نسخه و ارسال تمام تیراژ به انبار.

 – قطع مزایا و اضافه كاری پرسنل و كارشناس روزنامه و درگیری‌های بی مورد با كاركنان.

–  اخراج ۱۴ نفر از مدیران متخلف متصل به راس جریان انحرافی (اسفندیار رحیم مشایی) و قطع نكردن حقوق و مزایای آن‌ها و سپس استخدام مجددشان با تهیه ساختمانی مجزا برای استقرار آن‌ها كه هزینه مضاعفی بر دوش موسسه تحمیل كرد.

 ج: دوران مدیریت حسین حنیف ستاریان (از بهمن ۹۱ تا مرداد ۹۲)

–  استخدام تعداد زیادی افراد دو شغله به طور خاص برای سمت‌های خاص با دستمزدهای بالا.

–  برخوردهای شخصی با پرسنل بدلیل داشتن سابقه غرض شخصی با آن‌ها در زمان پیش از مدیریت.

 – تشكیل ندادن كمیته تصویب وام و اعطای وام بی حساب و كتاب و خارج از ضابطه.

 – تعیین حقوق و مزایای بدون حساب و كتاب برای خود و تعدادی نیروی زیر دست خاص،

–  دریافت حقوق (مدیرعامل) پیش از سررسید.

–  اخراج ۱۴۰ نفر یكجا از كاركنان موسسه درست در شب عید نوروز ۹۲ كه منجر به جبهه گیری رسانه‌های داخلی و خارجی علیه دولت شده است.

–  امضا نكردن قرارداد كاركنان بدون هیچ دلیل كاری و صرفا به خاطر خالی شدن پست‌های سازمانی به منظور استخدام افرادی خاص.

–  قطع اضافه كار و مزایا یا بلاتكلیف کردن پرسنل خبره و كاركشته بدلیل هم حزب نبودن با مدیران.

–  تبدیل غیرقانونی قراردادهای پرسنل از یك ساله به سه ماهه و یك ماهه و غیره.

–  پرداخت مبلغ ۱۲ میلیون تومان به نیروهای خارج از روزنامه به شكل بلاعوض به عنوان پاداش و پرداخت حقوق در حالی كه اصلا با روزنامه همكاری نداشتند.

–  مشخص نبودن محل هزینه كرد مبالغ دریافتی از مسئولان دولتی و هزینه‌های بسیار برای جشنواره‌های جریان موسوم به انحرافی از جمله جشنواره بهار در سالن اجلاس سران.

–  پرداخت نشدن مبالغ متعهد شده از سوی سازمان آگهی‌ها و نحوه هزینه كرد درآمدها.

–  وارد شدن در معاملات سیاسی با دریاف كردن پول از سوی برخی از بازیگردانان سیاسی به خاطر مطرح كردن كاندیدایی خاص یا كوبیدن وی در دو سال پایانی دولت دهم و انتخابات یازدهم.

– مهره چینی و تلاش ناكام برای رسمی سازی مهره‌های وابسته به جریان موسوم به انحرافی در سطوح مختلف روزنامه ایران با هدف اصطکاک آفرینی برای دولت یازدهم، از جمله استخدام‌های مشکل آفرین، استخدام فرزند مرتضوی در هفته‌های پایانی كار دولت دهم.