۱۷۰نفر از روشنفکران و دانشگاهیان به موگرینی: حالا نوبت جامعه جهانی است

به‌گزارش شهرگان به نقل از روزنامه شرق؛ ۱۷۰ نفر از فعالان سیاسی و استادان دانشگاه به فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، نامه نوشتند. آنها در این نامه سرگشاده با قدردانی از سخنرانی موگرینی بعد از خروج آمریکا از برجام، در حمایت از این توافق‌نامه نوشتند: «شما در حمایت از برجام زبان دیپلماسی را انتخاب کردید و اعلام کردید این توافق متعلق به همه ماست؛ اما باوجود چنین سخنان خوش‌بینانه‌ای بعد از خروج آمریکا از برجام امکان بازگشت تحریم‌ها علیه ایران دور از انتظار نیست». در بخشی از این نامه آمده است: «اکثریت ایرانی‌ها از این توافق دیپلماتیک حمایت می‌کنند. مردم از طریق انتخاب دوباره حسن روحانی به ریاست‌جمهوری، نشان داده‌اند که گفت‌وگوی سازنده با جهان را آغاز کرده‌اند و این را در نتیجه صبر و شکیبایی در زمان مذاکرات طولانی و دشوار برجام و جشن‌گرفتن در خیابان‌های شهرهای بزرگ بعد از توافق نشان داده‌اند. مردم ایران از صلح و دیپلماسی حمایت کردند؛ حالا نوبت جامعه جهانی است که نشان دهد تصمیم درستی گرفته است». موگرینی در سخنرانی خود که بلافاصله بعد از اعلام خروج آمریکا از برجام بود، از ایران خواست برجام را حفظ کند. امضاکنندگان نامه همچنین گفته‌اند: «اعتماد به اتحادیه اروپا، شورای امنیت و جامعه جهانی به مخاطره افتاده است». نامه سرگشاده به فدریکا موگرینی را روشنفکران و کنشگرانی سرشناس در حوزه فلسفه، تاریخ، سیاست، شهرسازی، اقتصاد و حوزه عمومی امضا کرده‌اند.

 برخی از امضاکنندگان این نامه را بشناسید:
نوام چامسکی: زبان‌شناس و فیلسوف آمریکایی و استاد دانشگاه ام‌آی‌تی آمریکا که از او به‌عنوان پدر زبان‌شناسی مدرن یاد می‌کنند. نظریه معروف او دستور زایشی-گشتاری است که در دهه ۶۰ میلادی انقلابی در زبان‌شناسی معاصر ایجاد کرد. مقالات و کتاب‌های نوام چامسکی آغازگر پژوهش‌های نوینی در عرصه روان‌شناسی زبان شد. همچنین او مقالات متعددی در نقد سیاست‌های خارجی دولت ایالات متحده آمریکا دارد. از چامسکی کتاب‌های زیادی به فارسی ترجمه ‌شده است: «آمریکای بزرگ و حقوق بشر»، «دهه جنگ سرد»، «مثلث سرنوشت‌ساز، فلسطین، آمریکا و اسرائیل»، «دمکراسی بازدارنده»، «نظم‌های کهنه و نوین جهانی»، «بهره‌کشی از مردم: نئولیبرالیسم و نظم جهانی» و… .
دیدوید هاروی: استاد برجسته علوم انسانی و جغرافیا و شهرسازی است. دکترای خود را در رشته جغرافیا از دانشگاه کمبریج گرفته است. او طرفدار ایده حق شهر است؛ در زمان شهرداری محمدباقر قالیباف از او دعوت‌ شده بود که به ایران سفر کند ولی به‌دلایلی این دعوت را نپذیرفت.
اسلاوی ژیژک: فیلسوف، نظریه‌پرداز، جامعه‌شناس، منتقد فرهنگی و سیاست‌مدار اسلوونیایی است. او دکترای فلسفه‌اش را از دانشگاه لیوبلیانا دریافت کرد. ژیژک در سال ۱۹۹۰ به‌عنوان کاندیدای ریاست‌جمهوری از سوی حزب لیبرال دموکرات اسلوونی معرفی شد. او فیلسوف و نظریه‌پرداز انتقادی است که بخش عمده کارش در سنت فلسفی هگلی، مارکسیسم و نیز روان‌کاوی لاکانی است. او فعالیت‌های چشم‌گیری در زمینه نظریه سیاسی، نظریه فیلم و روان‌کاوی نظری داشته است. او یک نظریه‌پرداز سینمایی نیز هست. ژیژک از تفسیر روان‌کاوانه لاکانی برای ایجاد نظریه‌ای سینمایی و یک شیوه نقد جدید استفاده کرده است.
فردریک جیمسون: او منتقد فرهنگی آمریکایی است که بیشتر به‌دلیل تحلیل آنچه خود او به آن پسامدرنیسم اطلاق می‌کند، شهرتی به هم زده است. جیمسون، در آثار اخیرتر خود تفسیرها و ترجمه‌های مهمی از مارکسیسم هگلی ارائه داده است. مطالعه او راجع‌به مارکسیسم هگلی با تحلیل گسترده و پهن‌دامنه از سیر مارکسیسم آلمانی در قرن بیستم همراه است که توجه دانشمندان انگلیسی‌زبان را به‌سمت آثار لوکاچ، بلوخ، بنیامین و آدرنو معطوف کرد. علاقه‌مندی او به مارکسیسم با مطالعه دقیق واکنش‌های ساختی و پساساختی به مسئله زبان تکمیل شد. جیمسون، این تحلیل‌ها را در یک‌سری از مقالات که در خلال سال‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ منتشر شد و بعدها در کتابی به نام «پسامدرنیسم، یا، منطق فرهنگی سرمایه‌داری متأخر» (۱۹۹۱) جمع‌آوری کرد.
یرواند آبراهامیان: تاریخ‌نگار ارمنی-آمریکایی زاده ایران است که در سال ۱۳۲۹ به بریتانیا مهاجرت کرد. او در سال ۱۳۴۲ درجه کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. آبراهامیان پس از مهاجرت به آمریکا موفق به گرفتن دکترای خود در سال ۱۳۴۸ از دانشگاه کلمبیا شد. او در دانشگاه‌های پرینستون و آکسفورد به تدریس تاریخ ایران پرداخت. آبراهامیان در مقوله «تاریخ ایران معاصر»، از برجسته‌ترین تاریخ‌نگاران محسوب می‌شود: مهم‌ترین آثار او عبارت‌اند از: «ایران بین دو انقلاب»، «تاریخ ایران مدرن»، «کودتا»، «مردم در سیاست ایران» و «مقالاتی در جامعه‌شناسی ایران».
علی میرسپاسی: استاد جامعه‌شناسی و مطالعات خاورمیانه و رئیس مؤسسه مطالعات ایران‌شناسی دانشگاه نیویورک است. مهم‌ترین آثار او عبارت‌اند از: «اسلام سیاسی، ایران و روشنگری: نظریات امید و یأس»، «دموکراسی در ایران مدرن: اسلام، فرهنگ، و دگرگونی سیاسی» و «تأملی در مدرنیته ایرانی: بحثی درباره گفتمان‌های روشنفکری و سیاست مدرنیزاسیون در ایران».
آصف بیات: جامعه‌شناس ایرانی است. او استاد دانشگاه قهره، هلند و درحال‌حاضر استاد دانشگاه آمریکاست. از او کتاب‌های زیادی منتشر شده که یکی از آنها «جنبش تهیدستان در ایران» است.
محمدعلی همایون‌کاتوزیان: اقتصاددان، تاریخ‌نگار و منتقد ادبی است. زمینه علاقه‌مندی او مسائل حول ایران است. تحصیلات رسمی دانشگاهی کاتوزیان در اقتصاد و جامعه‌شناسی است. مهم‌ترین آثار او عبارت‌اند از: «اقتصاد سیاسی ایران: از مشروطیت تا پایان سلسله پهلوی»، «استبداد، دموکراسی و نهضت ملی» «صادق هدایت و مرگ نویسنده»، «صادق هدایت، زندگی و افسانه یک نویسنده ایرانی»، «مصدق و مبارزه برای قدرت در ایران» و «نقدی بر بوف کور هدایت».
مانی حقیقی:  بازیگر، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان سینماست. او فرزند لیلی گلستان و نوه ابراهیم گلستان، کارگردان قدیمی ایرانی است. حقیقی، فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد فلسفه از دانشگاه گولف و کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی از دانشگاه ترنت است. او فیلم‌های کنعان، آبادان، کارگران مشغول کارند، پذیرایی ساده، ۵۰ کیلو آلبالو، اژدها وارد می‌شود! و خوک را ساخته است.