دو شعر از حمیده رئیس‌زاده (ح. ر. سحر)
منم مجنون، منم لیلا، منم وامق ، منم عذرا
سرود عشق من گشته بر عالم همچو افسانه
رهایم کن “سحر”، حایل مشو بر منظر وصلش
به منظر گاه دیدارش ، فشانم جان چو جانانه
۱
بیگانه بیگانه
گلیبسن اوز اوزه باخما منه بیگانه – بیگانه
اؤتورمه ایریلیق یوردون گزیم دیوانه – دیوانه
دولاندیر بیر باخیش رطلین منیم احوالیمه گاهدان
گؤزوندن قوی ایچیم گیزلین چاخیر پیمانه – پیمانه
نظر سال قات – قات آیریلسین جانیمدان غربت آثاری
آچیلسین شعریمین یارپاقلاری میخانه میخانه
سینیخ سالخاخ اوره کلردن ایزین گؤرسه تدیلر خلقه
قالیب کؤنلوم جلالیندان ایراق ویرانه – ویرانه
منیم شوقومدور عالمده ، جنون رنگینده پایلاندی
گؤرور هر یئرده بیر شعله ، یانیر پروانه – پروانه
منم مجنون ، منم لیلا ، منم وامق ، منم عذرا
منیم دردیم دوشوبدور دللره ، افسانه – افسانه
سحر ال چک یاخامدان ، حایل اولما منظر وصله
چکیل گئت بیر گؤروشه جان وئریم جانانه جانانه
—————————
چو با من روبرو گشتی، نظر مفکن چو بیگانه
زمنزلگاه دوریها بگردم من چو دیوانه
نظر افکن نگاه غمزه احوالم هر از گاهی
ز چشمانت به دزدی من بنوشم باده پیمانه،
نظر افکن زجانم پاک گردد سایه غربت
شکوفان گردد این گلبرگ اشعارم چو میخانه
ز دلهای شکسته رد پایت آشکار خلق
دلم گشته ز شوکت و جلال تو چو ویرانه
جنون شوق من گشته بر عالم گستر الوان
ز هر جایی براید شعله ها سوزد چو پروانه
منم مجنون، منم لیلا، منم وامق ، منم عذرا
سرود عشق من گشته بر عالم همچو افسانه
رهایم کن “سحر”، حایل مشو بر منظر وصلش
به منظر گاه دیدارش ، فشانم جان چو جانانه
۲
گئجه دیر..
باخیرام آی باجاسیندان
باشقا بیر ماوی گویه
اوردا دا وار ائله بیل
گئجه یوردون قانا دونموش دنیزیندن
نئچه بیر غملی بولوت،
چنلی داغ،
قانلی سویود.
گئجه دیر…
باخیرام آی باجاسیندان
باشقا بیر ماوی گویه
در قعر شب
از روزن باریک ماهتاب
بر آسمان آبی دیگر
نظاره می کنم.
گوئیا!
در سرزمین شب
دریاچه های خونین
ابرها غمگینند،
کوه ها مه آلود
بیدها خون آلود.
در قعر شب
از روزن باریک ماهتاب
نظاره می کنم
