نویسنده: شهرگان

قدم هاى کودکانه اش را با احتیاط طورى روى زمین خاکى دٍه بر مى داشت که مبادا به گِل و لاى آغشته شود....

سایه درخت را دنبال می‌کند. اول با چشم‌هاش. بعد سر را به پایین خم میکند. پنداری با خود محاسبه میکند...