نویسنده: شاپور احمدی

بدون نواختن سوت، بدون نواختن سوت اکنون ما می‌دانیم و با چشمان دیگران دیده‌ایم تمام شهر زادگاهم...

مرا جستجو کن ای تندر.

چه بسا به خاطر آورم که در نهانخانه‌ی کودکی‌ام

فردا به چیزی خواهم اندیشید. کدام چیز؟