نویسنده: زهرا جلالی

  غروب را در کویر تنمبغل کرده بودم که دستانتنارنجِ خورشید را فشرد رودِ سرابخشکیده بودو سایه ی سبز...

همیشه سایه ای در مه
پنجره بر پشت
از خودش دور می شود