نیاز به صحبت از هویت‌ها و گرایش‌های جنسی بعد از سند ۲۰۳۰ یونسکو
بیانیه مطبوعاتی – برای انتشار فوری
سازمان دگرباشان جنسی ایران (ایرکو)
«گرایش جنسی، از طریق آموزش به فرد منتقل نمی‌شود، بلکه هر انسانی با یک گونه از گرایش‌های جنسی بدنیا می‌آید، بنابرین خانواده‌ها و کادر آموزشی مدارس می‌توانند اطمینان داشته باشند که آموزش داده‌های علمی مربوط به گرایش‌های جنسی (که شامل بر دگرجنس‌گرایی، همجنس‌گرایی، دوجنس‌گرایی و بی‌گرایشی جنسی هم می‌شود،) منجر به تغییر گرایش جنسی فرزندان‌شان و یا ایجاد یک گرایش جنسی تازه در دانش‌آموزان مدارس نمی‌شود.»
ساقی قهرمان، مدیر شورای مرکزی سازمان دگرباشان جنسی ایران (ایرکو،) در ادامه می‌گوید:
«نه تنها گرایش‌های جنسی (که از ویژگی‌های بنیادین طبیعت انسانی است،) با آموزش در مدارس، درونیِ کودکان و نوجوانان دانش‌آموز نمی‌شود، بلکه امور ثانویه، نظیر مذهب و اعتقادات مذهبی را نیز نمی‌توان با آموزش در مدارس تبدیل به اعتقاد و شیوه ماندگار حیات اجتماعی فرد کرد و ما شاهد نمونه‌های اصرار و استمرار نوجوانان و جوانان در انتخاب راه و روش زندگی خود، خلاف آموزه‌های معلمان مدارس ایران هستیم.»
سند ۲۰۳۰ یونسکو در میانه تقابل‌های انتخاباتی، تا جای ممکن امکان «تهمت» و «اعاده حیثیت» در زمینه آنچه از آن به «آموزش همجنس‌بازی در مدارس ابتدایی» یاد می‌شد داد، و سپس در هفته اخیر، بعد از درخواست نمایندگان مجلس شورای اسلامی بدنبال سخنان علی خامنه‌ای، درنهایت شورای عالی انقلاب فرهنگی اجرای این سند را کامل متوقف کرد.
صرف‌نظر از اینکه متاسفانه در سند ۲۰۳۰ عبارت یا گفته‌ای دال بر آموزش‌های جنسی و جنسیتی وجود ندارد، ولی خلق هراس و واهمه‌پراکنی در مقابل آگاه‌سازی جامعه نسبت به حق برابری جنسی، حق برابر افراد به دسترسی به آموزشی با کیفیت بالا در کودکی و نوجوانی و حق آگاهی داشتن کودکان و نوجوانان به مواردی که به جسم و روح آدمی ارتباطی مستقیم پیدا می‌کند، جای تامل دارد.
هرچند که هویت جنسی، پذیرش آگاهانه گرایش جنسی توسط خود فرد است و در این زمینه، نظام اموزش و پرورش به عنوان یک نظام با کارکرد بازتولید نظام اجتماعی و نهاد مجری درونی‌سازی هنجارهای اجتماعی، نقش بسیار فعالی در شکل‌دهی به هویت جنسی افراد دارد.
سازمان دگرباشان جنسی ایرانی (ایرکو)، با ابراز تأسف از غیبت اشاره‌ای صریح در این سند به نیاز اعضای دگرباش جامعه به امنیت در محیط خانواده، محل تحصیل و کار، و در سطح جامعه و بخصوص، غیبت اشاره صریح در این سند به نیاز دگرباشان به فرصت‌های برابر با دیگر اعضای خانواده و جامعه، معتقد است که آموزش سرفصل‌های گرایش جنسی و هویت جنسیتی به خانواده‌ها و کارکنان محیط‌های آموزشی و پرورشی، این امکان را می‌دهد تا کودکان و نوجوانان دگرباش را در محیطی امن و با عطوفت پرورش داده و سپس شهروندانی موفق به جامعه تحویل دهند.
فارغ از آنچه اغلب به دروغ در موضوع این سند به عموم جامعه گفته می‌شود، سازمان دگرباشان جنسی ایرانی (ایرکو) به ایرانیان داخل و جوامع مقیم خارج از کشور یادآور می‌شود که:
- گرایش جنسی را نمی‌توان با آموزش به فرد منتقل کرد. گرایش جنسی از ویژگی‌های بنیادین طبیعت انسان است و افراد با این گرایش به دنیا می‌آیند و کتاب‌های آموزشی و معلم‌های مدرسه توان ایجاد و یا تغییر آن را ندارند؛
- فارغ از آنچه مکرر در انکار گونه‌های مختلف گرایش‌های در سطوح مختلف جامعه ایران بیان می‌شود، بخشی از افراد از هر جامعه‌ای (از جمله ایرانیان) دگرباش جنسی به دنیا آمده‌اند. یعنی فارغ از تلاش‌های هر سیاست اجتماعی و فرهنگی در جامعه ما، انسان‌های همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا، تراجنسیتی، تراجنسی، دوجنس‌گونه و میان‌جنسی، در تک به تک روستاها، بخش‌ها، شهرستان‌ها و ابر شهرهای ایران – و به احتمال قوی در میان خانواده و خویشان شما – زندگی می‌کنند؛
- این افراد با بیماری‌های روحی و روانی به دنیا نمی‌آیند. اختلالی هم که در عدم تطبیق جسم و هویت درونی تراجنسیتی‌ها مطرح می‌شود، به معنای پزشکینه آن بیماری نیست. همچنین تفاوت‌های احساسی و رفتاری این افراد که از سوی جامعه اصلی ناهنجاری ارزیابی می‌شود، به معنای پزشکینه آن، بیماری به شمار نمی‌آید؛
- دگرباشان جنسی در صورتی که در دوران کودکی و نوجوانی از حمایت و امنیت خانواده و جامعه برخوردار باشند، با هنجارهای اخلاقی و ارزش‌های رایج در جامعه، نظیر عطوفت، صداقت، وفاداری، اعتماد به نفس، قدرت و پشتکار، همبستگی، ایمان و اعتقاد مذهبی و یا خط‌های فکری سکولار، همانند دیگر افراد جامعه، همخوانی دارند؛
- به دلیل عدم شناخت خانواده و جامعه، و بخصوص محیط مدرسه از طبیعی بودن و بنیادین بودن گرایش‌های جنسی و هویت‌های جنسیتی، و در نتیجه عدم حمایت عاطفی و روانی در خانه و مدرسه، کودکان و نوجوانانی که دگرباش به دنیا آمده‌اند، آنها هدف انواع هراس‌های اجتماعی قرار می‌گیرند و از این هراس‌ها، رنج می‌کشند. از جمله همجنس‌گراهراسی و تراجنسی‌هراسی که نمونه‌های آن را آشکارا در اخبار مرتبط به سند ۲۰۳۰ می‌بینیم؛
- بند ۲ از اصل سوم قانون اساسی ایران، دولت را موظف می‌دارد که «سطح آگاهی‌های عمومی در همه زمینه‌ها با استفاده صحیح از مطبوعات و رسانه‌های گروهی و وسایل دیگر» گسترش بدهد و بالا ببرد. ولی با کمال تأسف، آنچه در مدارس ابتدایی تا دانشگاه‌های ایران مشاهده می‌شود، در عمل ممانعت از هر گفت‌وگو و نگرش مبتنی بر آموزش درباره جنس و جنسیت است. همچنین دولت به‌جای تشویق و گسترش امکانات آموزشی که به آگاهی و شناخت از جنس و جنسیت، و در نتیجه، حفظ حریم و حرمت افراد اجتماع، به ویژه در دوران کودکی و نوجوانی منجر می‌شود، فضا را برای سخت‌گیری در تفکیک‌های جنسی و جنسیتی، چه در چارچوب آموزش و پرورش و چه در فضاهای عمومی باز گذاشته است. تشنجی که از این طریق حاصل می‌شود، کودکان و نوجوانان را از شناخت کافی و مفید و مثبت از خود و حرمت جنس و جنسیت خود باز می‌دارد. برخوردهای خشونت‌آمیز کارکنان ارشاد و گشت‌های ارشاد و یا نیروهای بسیج و دیگر سازمان‌های مشابه نیز بر این تشنج می‌افزاید. در نتیجه از امکانات شناخت کاسته و به ابهام و سردرگمی کودکان و نوجوانان از یکسو، و خانواده و اولیای مدرسه از سوی دیگر، در ارتباط با بهزیستی دانش‌آموز افزوده می‌شود؛
- با یادآوری اینکه اصل نوزدهم قانون اساسی، برابری مردم از حقوق مساوی را تضمین کرده؛ اصل بیستم تمامی افراد از زن و مرد را یکسان تحت حمایت قانون قرار داده و امکان برخورداری از «همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی،» را داده؛ و اصل بیست و یکم دولت را موظف ساخته تا «حقوق زن را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی تضمین شود؛»
- همچنین اصل بیست و دوم قانون اساسی ایران، «حیثیت، جان، مال، حقوق، مسکن و شغل اشخاص از تعرض مصون» اعلام کرده، و اصل بیست و سوم نیز می‌گوید، «تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ‌کس را نمی‌توان به صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مواخذه قرار داد؛»
- آشنایی به اصول قانون اساسی کشور، آگاهی به قوانین اجتماعی و قوانین خانواده، همچنین قوانین مجازات، به خانواده‌ها این امکان را می‌دهد که به شایعه‌پراکنی و ترویج اخبار نادرست و بی اساس که رشد و پویایی فرزندان ایشان، چه خردسال و چه بزرگسال را زیر پا می‌گذارد، اعتنا نکنند؛
- آشنایی با داده‌های ساده علمی معتبر درباره طبیعت و تربیت انسان، و آشنایی به ویژگی‌های بنیادین فرد انسانی، در کنار آشنایی با مسأله جنس، جنسیت و به تبع آن، انواع گرایش‌های جنسی و هویت‌های جنسیتی، به خانواده‌ها این امکان را می‌دهد تا بدانند افراد با هر گرایش جنسی و هویت جنسیتی همچنان می‌توانند به اصول اخلاقی، فرهنگی، سنت‌ها و قوانین شهری پایبند باشند، مگر آنکه خلاف آن ثابت شود. به‌همان‌گونه که یک فرد دگرجنس‌گرا نیز در جامعه ممکن است با سرعت غیرمجاز رانندگی کند و یا دست به دزدی و تعرض بزند و بر همین اساس، خانواده و اطرافیان از احترام به وی می‌کاهند و توجه بیشتر به آموزش اخلاقی به او مبذول می‌دارند؛
ایرکو همچنین از دولت و جامعه ایران می‌خواهد که:
- در هراس از اعضای دگرباش جامعه، بازنگری کنند، و به همجنس‌گراهراسی و تراجنسی‌هراسی، به عنوان هراسی بی‌اساس، در جامعه امکان بروز ندهند؛
- به گستره‌ی تبعیض بر اساس جنسیت، گرایش جنسی و هویت جنسیتی در درون خانواده‌ها، در جامعه و در قوانین اجتماعی، به سود پرورش فرزندانی که شهروندان شایسته جامعه خواهند بود، پایان بدهند؛
- اجازه به گفت‌وگوهای مبتنی بر دانش، در حوزه علوم اجتماعی، علوم پزشکی و روان‌پزشکی را چه در کنفرانس‌ها و سمینارها و رسانه‌ها و چه در فضاهای مجازی داده شود تا بینش اجتماعی همسطح با علوم صنعتی و علوم تجاری در جامعه رشد کند؛
- انسان، آزاد و برابر زاده می‌شود و می‌بایست از حق زندگی، امنیت فردی، امنیت اجتماعی، و محیط عاری از شکنجه و بدرفتاری برخوردار باشد؛
- فارغ از تعلق‌های قومی مذهبی طبقاتی فکری جسمی جنسی و جنسیتی، خشونت و هراس را عادی و معمول و مشروع به شمار نیاورید و در هر کجا و در هر زمان حریم حرمت انسانی خود و حریم حرمت انسانی دیگران را در مواجهه با خشونت محافظت کنید؛
- از حریم خصوصی زندگی مردم، و انتخاب‌هایی که در حریم خصوصی روی می‌دهد خواه پوشاک و خوراک، و خواه رابطه‌های جنسی و عاطفی بر اساس تمایل و توافق دو جانبه میان افراد بزرگسال، جرم‌زدایی شود؛
- کارکنان دولتی، خواه در ادارات انتظامی، خواه در آموزش و پرورش، دادگستری، بهداری، و سازمان‌های خدماتی دیگر، به عنوان سرمشقی برای افراد عادی، با آحاد جامعه، اعم از زنان و مردان، و زنان و مردانی که متعلق به به گرایش‌های جنسی و هویت‌های جنسیتی دیگرند، رفتار عاری از تبعیض، توهین و آزار داشته باشند و اجازه آموزش‌های لازم درون‌سازمانی در زمینه رفتار برابر و یکسان با همه داده بشود؛
- رسانه‌ها را تشویق می‌کنیم تا در راستای اعتبار جهانی کشور، به اخبار نامعتبر اجازه انتشار ندهند و خبرهای جعلی را بازنشر نکنند، آن‌گونه که در مورد سند ۲۰۳۰ اتفاق افتاد و بار دیگر به ترس و هراس پدر و مادرهای فرزندان دگرباش در برخورد تلخ اجتماعی با فرزندان خود را دامن زد.
درنهایت، سازمان دگرباشان جنسی ایرانی – ایرکو، به جامعه‌ی اقلیت‌های جنسی ایران، و با توجه به تکثر و پویایی این جامعه در داخل و خارج ایران می‌گوید:
- شما تنها نیستید، مایوس نباشید، به بهبود زندگی و شرایط اجتماعی امید داشته باشید؛
- شما حق زندگی عاری از توهین، تبعیض و آزار را دارید، پس برای برخورداری از این زندگی همراه با حفظ سلامت جسمی و روانی خود، تلاش‌ها برای رسیدن به موفقیت‌های تحصیلی، شغلی و اجتماعی بیشتر را ادامه بدهید؛
- شما مسوول هراس‌های اجتماعی از ناشناخته‌ها و نادانسته‌ها نیستید. خود را به خاطر اشتباه‌‌های موجود در قوانین و فرهنگ سرزنش نکنید؛
- تسلیم فشار خانواده، جامعه، مذهب، سنت و قوانین دگرباش‌ستیز نشوید و به حرمت انسانی خود متکی بمانید.
درباره سازمان دگرباشان جنسی ایران (ایرکو)
سازمان دگرباشان جنسی ایران (ایرکو) قدیمی‌ترین سازمان جامعه ایرانی‌تبار دگرباش جنسی (شامل بر افراد همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا، تراجنسیتی، ترنس‌جندر، میان‌جنسی و یا کوییر) در تورنتو، کانادا است. این سازمان بیش از یک دهه است که منادی کمک به پناهجویان دگرباش، همچنین ارتقاء و گسترش برابری خواهی و آزادی خواهی در جامعه بزرگ‌تر فارسی‌زبان است.
برای اطلاعات بیشتر به وب‌سایت ما مراجعه کنید: http://www.irqo.org/persian
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
سیدمصطفی رضیئی، مترجم و روزنامه‌نگار مقیم شهر برنابی است. او نزدیک به سه سال است در کانادا زندگی می‌کند و تاکنون ۱۴ کتاب به ترجمه او در ایران و انگلستان منتشر شده‌اند، همچنین چندین کتاب الکترونیکی به قلم او و یا ترجمه‌اش در سایت‌های مختلف عرضه شده‌اند، از جمله چهار دفتر شعر از چارلز بوکاووسکی که در وب‌سایت شهرگان منتشر شده‌اند. او فارغ‌التحصیل روزنامه‌نگاری از کالج لنگرا در شهر ونکوور است، رضیئی عاشق نوشتن، عکاسی و ساخت ویدئو است، برای آشنایی بیشتر با او به صفحه فیس‌بوک‌اش مراجعه کنید.
