سوال‌ها و جواب‌های همراه چراغ سبز دولت فدرال به پروژه گاز مایع پسیفیک نورث وست
شهرگان: هفته گذشته، دولت فدرال در حالی مجوز به بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری خارجی تاریخ کانادا را همراه با ۱۹۰ شرط صادر کرد که دانشمندان اعلام کردند مقدار دی اکسید کربن در جو از ۴۰۰ ذره در هر متر مکعب گذشته است.
مقدار ۳۵۰ ذره دی اکسید کربن در هر متر مکعب جو زمین، حجمی است که می‌تواند به حیات انسان و بخش قابل‌توجه‌ای از موجودات بر کره خاکی امکان ادامه بدهد.
تصویر از پیسیفیک نورث وست ال‌ان‌جی
پروزه پسیفیک نورث وست ال‌ان‌جی، بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری خارجی در تاریخ کانادا برای استخراج منابع طبیعی معرفی شده است. شرکت پتروناس مالزی قرار است بخش عمده‌ای از این سرمایه‌گذاری را تامین کند.
ویدیوی معرفی این پروژه ساخت شرکت پسیفیک نورث وست ال‌ان‌جی را در این لینک تماشا کنید:
https://youtu.be/epZGFoQQrHc
دولت فدرال می‌گوید در شروط خود بر اجرای این پروژه که از لحاظ قانونی برای مدیریت پروژه الزام‌آور هستند، تمامی جنبه‌های محیط‌زیستی اجرای چنین پروژه‌ای را در نظر گرفته است. از جمله تاثیر آن بر آب و ماهیگیری و زندگی بومیان شمال بریتیش کلمبیا لحاظ شده‌اند.
هرچند فعال‌های محیط‌زیست در مقابل می‌گویند اجرای این پروژه افزایش وابستگی کانادا به تولید گازهای گلخانه‌ای از طریق مصرف سوخت‌های فسیلی و در مغایرت با پیمان پاریس برای محدود نگهداشتن گرم شدن زمین به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد است.
در حالی است که بانک جهانی هشدار می‌دهد اگر وابستگی زندگی مردمان زمین به سوخت‌های قسیلی به شکل کامل و در سریع‌ترین زمان ممکن قطع نشود، ممکن است که تا سال ۲۱۰۰ میلادی، زمین ممکن است بیش از ۵ درجه سانتی‌گراد گرم‌تر از قبل بشود.
پروژه پسیفیک نورث وست ال‌ان‌جی چیست؟
این پروژه قرار است گاز مایع استخراج شده در منطقه نورث مانتنی را از طریق جزیره لیلو در سواحل پرینس روبرت، به دیگر کشورهای جهان صادر کند.
در طول دوره ساخت، این پروژه می‌تواند ۴ هزار و ۵۰۰ نفر را شاغل کند و بعد از اتمام مرحله ساخت، این پروژه برای ۳۳۰ نفر شغل دائمی تولید می‌کند.
ترمینال صدور گاز مایع در جزیره لیلو واقع شده است – تصویر از شرکت پیسفیک نورث وست ال‌ان‌جی
بعد از اجرا، این پروژه قرار است تا سالیانه ۲.۵ میلیاد دلار به سطوح مختلف دولتی، مالیات پرداخت کند، ۲.۹ میلیارد از تولید ناخالص ملی کشور را بر عهده بگیرد.
دولت استانی با هشت شرط در سال ۲۰۱۴ مجوز اجرای این پروژه را صادر کرد و امسال دولت فدرال هم چراغ سبز لازم را در اختیار مدیریت این مجموعه گذاشت.
این پروژه نیازمند ۳۶ میلیارد دلار سرمایه است که قرار است ۱۱ میلیارد دلار خرج ساخت پایانه صدور گاز مایع، ۶.۵ میلیارد دلار خرج ساخت خطوط انتقال گاز مایع و ۵.۵ میلیارد دلار هم خرج تولید انرژی‌های پیش‌رو در کنار این پروژه خواهد شد.
هر سال حدود ۲ میلیارد دلار هم بایستی خرج استخراج گاز مایع بشود.
این پروژه می‌خواهد در اوایل سال ۲۰۲۱، صادرات گاز مایع از بریتیش کلمبیا به آسیا را شروع کند و استفاده از خطوط انتقال گاز مایع در اواخر سال ۲۰۱۹ شروع خواهند شد.
سهام‌داران اصلی پروژه چه کسانی هستند؟
شرکت پتروناس از کشور مالزی دارای ۶۲ درصد سهام این پروژه است. شرکت سنوپک دارای ۱۵ درصد سهام و ۱۰ درصد دیگر سهام متعلق به جاپِکس و شرکت نفت هندوستان است. درنهایت، سه درصد باقی مانده سهام هم متعلق به پترولیوم برونیل است.
تاثیرهای پروژه بر محیط‌زیست چیست؟
دو نگرانی عمده در موضوع تاثیرهای این پروژه بر محیط‌زیست شمال بریتیش کلمبیا وجود دارد: ابتدا موضوع مقدار تولید گازهای گلخانه‌ای است و دومی تاثیر مستقیم این پروژه بر صنعت ماهیگیری در منطقه است.
آژانس ارزیابی محیط‌زیست در دولت فدرال می‌گوید این پروژه هر سال بین ۶.۵ تا ۸.۷ میلیون تن گاز گلخانه‌ای (جی‌اچ‌جی) تولید خواهد کرد. این برای استان بریتیش کلمبیا، هر سال تولید ۸.۵ درصد گاز گلخانه‌ای بیشتر است و تاثیر آن در سطح تولید گازهای گلخانه‌ای در سطح کاناد، معادل افزایشی ۰.۷۵ درصدی است.
بدین شکل، این پروژه یکی از اصلی‌ترین تولید کننده‌های گازهای گلخانه‌ای در کشور خواهد بود، یعنی معادل نزدیک به ۱ میلیون و ۹۰۰ هزار اتوموبیل، در سال گازهای گلخانه‌ای تولید خواهد کرد.
دولت فدرال می‌گوید اگر برای استخراج و صدور گاز مایع، از انرژی برق تولید شده از آب (الکتریسته هایدرو) استفاده بشود، مقدار تولید گازهای گلخانه‌ای از ۳.۲ میلیون تن در سال بیشتر نخواهد شد.
بومیان منطقه نگران تاثیر مستقیم اجرای این پروژه بر زیست ماهیان در رودخانه سکینا و جزیره لیلو هستند. دولت فدرال می‌گوید این پروژه تاثیری بر زیست ماهیان در این منطقه نخواهد گذاشت، هرچند اجرای پروژه را مشروط به نظارتی ۱۰ ساله بر وضعیت ماهیان ساکن در اطراف محل پروژه کرده است.
ملت‌های بومی در مورد این پروژه چه می‌گویند؟
در حالی که ملت‌های بومی ساکن در شمال استان بریتیش کلمبیا در موضوع پروژه انتقال نفت خام از گذرگاه شمالی اندبریج، به شکلی متحد مخالفت خود را ابراز کرده‌اند، در موضوع اجرای پروژه پسیفیک نورث وست نظر متحدی ندارند.
جزیره لیلو بخشی از زمین‌های بومیان است و دولت استانی یا فدرال پیمانی در زمینه این زمین‌ها با بومیان منطقه امضا نکرده است.
اجرای این پروژه شامل بر ۹۰۰ کیلومتر خط انتقال گاز می‌شود که در مسیر خود از زمین‌های ملت‌های بومی گوناگونی بایستی عبور کند. نقشه از شرکت پیسفیک نورث وست ال‌ان‌جی
هم‌اکنون، مدیریت پروژه با چهار ملت بومی که زندگی‌شان به شکلی مستقیم تحت تاثیر اجرای این پروژه قرار می‌گیرد، قراردادهایی امضا کرده است و تلاش می‌کند تا نظر دیگر ملت‌های بومی را هم جلب کند.
چهار ملت بومی در قراردادهای خوب موضوع شاغل شدن مردمان خود، اجرای برنامه‌های آموزشی، سرمایه‌گذاری در برنامه‌های فرهنگی و نظارت این ملت‌ها بر جنبه‌های زیست‌محیطی اجرای این پروژه را لحاظ کرده‌اند.
یکی از ملت‌های بومی می‌گوید پتروناس برای جلب نظر آنان پیشنهاد پرداخت ۱ میلیارد دلار به این ملت را داده است.
حتی اگر یک ملت بومی هم مخالف اجرای این پروژه در زمین‌هایشان باشد، می‌تواند مدیریت آن را به دادگاه بکشاند. امسال دادگاه به همین شکل اجرای پروژه گذرگاه شمالی را متوقف کرد و دولت فدرال هم درخواست تجدیدنظر در حکم دادگاه نداد.
هم‌اکنون بخشی از بومیان در جنبش «اشغال جزیره لیلو» مخالف اجرای این پروژه در زمین‌هایشان هستند و می‌گویند اجرای آن را به دادگاه خواهند کشاند.
چه نگرانی نسبت به آینده بازار گاز مایع وجود دارد؟
با توجه به اجرایی شدن پروژه‌های مختلف تولید گاز مایع در دنیا، از جمله در امریکا و استرالیا، تولید این گاز در سطح جهانی مابین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱، ۴۵ درصد افزایش پیدا خواهد کرد. این به معنای افزایش تولید در بازار و احتمال کاهش قیمت گاز مایع در سطح جهانی است.
در حالی که در طول هفته گذشته شایع شد پتروناس می‌خواهد سهام خود در این پروژه را بفروشد، چون نسبت به پایداری بازار فروش گاز مایع در دراز‌مدت اعتماد ندارد، این شرکت در یک بیانیه رسمی، چنین احتمالی را رد کرد.
آیا تولید گاز مایع در این پروژه به شکل فرکینگ انجام می‌گیرد؟
این پروژه قرار است برای تولید گاز مایع، از فرکینگ استفاده کند. فرکینگ چاره دولت استانی برای تولید ۱۰۰ هزار شغل در ده سال آینده و بازپرداخت بدهی‌های این دولت معرفی شده است.
این برنامه در سال‌های گذشته نظر مساعد مردمان ساکن در استان را داشت ولی نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که ۴۳ درصد مردم موافق اجرای پروژه‌های ال‌ان‌جی و ۴۱ درصد مخالف اجرای چنین پروژه‌هایی هستند.
همچنین نظرسنجی‌های تازه نشان می‌دهد که ۶۱ درصد مردم استان مخالف فرکینگ هستند. این رقم نسبت به سال ۲۰۱۳، ۱۴ درصد رشد را نشان می‌دهد.
فرکینگ به معنای تزریق آب به لایه‌های زیرین زمین برای بیرون راندن سوخت‌های فسیلی است. آبی که در این فرآیند مصرف می‌شود نیازمند به تصفیه‌ای کامل برای استفاده مجدد در محیط‌زیست است، در غیر این صورت، به شکل آب‌های مسموم باقی می‌ماند.
یک زن مقیم استان آلبرتا معتقد است که فرکینگ باعث شده تا آب چاه نزدیک به خانه او مسموم و غیر قابل استفاده شود. بعد از آنکه درخواست او توسط دادگاه عالی آلبرتا رد شد، او پرونده شکایت خود را به دادگاه عالی کانادا برده است.
رای این دادگاه می‌تواند تاثیرگذار بر تمامی پروژه‌هایی در کشور باشد که برای استخراج سوخت‌های فسیلی، از فرکینگ استفاده می‌کنند.
همچنین انجمن پزشکان کانادایی از دولت فدرال رسما خواسته بود تا اجرای پروژه پیسفیک نورث وست را به تاخیر بیاندازد تا تحقیق‌ها در موضوع اجرای این پروژه بر سلامت انسان‌های ساکن بر اطراف آن مشخص بشود.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
سیدمصطفی رضیئی، مترجم و روزنامه‌نگار مقیم شهر برنابی است. او نزدیک به سه سال است در کانادا زندگی می‌کند و تاکنون ۱۴ کتاب به ترجمه او در ایران و انگلستان منتشر شده‌اند، همچنین چندین کتاب الکترونیکی به قلم او و یا ترجمه‌اش در سایت‌های مختلف عرضه شده‌اند، از جمله چهار دفتر شعر از چارلز بوکاووسکی که در وب‌سایت شهرگان منتشر شده‌اند. او فارغ‌التحصیل روزنامه‌نگاری از کالج لنگرا در شهر ونکوور است، رضیئی عاشق نوشتن، عکاسی و ساخت ویدئو است، برای آشنایی بیشتر با او به صفحه فیس‌بوک‌اش مراجعه کنید.
