بومیان کانادا همچنان در انتظار رسیدن به عدالت
یک سال بعد از انتشار «گزارش حقیقت و آشتی»، بومی‌های کانادایی می‌گویند توصیه‌های این گزارش نادیده انگاشته شده و آنها شاهد تغیری نیستند، هرچند که سرانجام دولت فدرال گروه حقیقت‌یاب ملی برای بررسی پرونده زنان گم شده و یا به قتل رسیده بومی معین کرده است، کانادا محدودیت‌های مربوط به پیوستن به پیمان جهانی حقوق بومیان را برداشته است و بعد از سال‌ها دولت‌ورزی محافظه‌کارها، دولت فدرال در تصمیم‌گیری‌هایش توجه به نظر رهبران بومی‌های کانادا نشان می‌دهد.
بومیان کانادا در اعتراض به ساخت خط لوله انتقال نقت در کوه برنابی عکس از فلیکر
«گزارش حقیقت و آشتی» تلاشی برای حقیقت‌یابی در موضوع «مدارس اجباری» در کاناداست که در قرن‌های نوزدهم و بیستم میلادی، عامل اصلی نسل‌کشی فرهنگی بومیان بودند. این مدارس، فرزندان بومیان کانادا را به زور از آنها جدا می‌کردند، مذهب، زبان و فرهنگ بومی را از این کودکان می‌گرفتند و آنها را برای کارگری تربیت می‌کردند، به آنها زبان انگلیسی و فرانسه و در اغلب موارد، مذهب کاتولیک یاد می‌دادند.
متن کامل گزارش حقیقت و آشتی را در این لینک بخوانید. اخبار بیشتر در مورد فعالیت‌های مرتبط به نگارش این گزارش را در اینجا بخوانید.
پیش‌تر هم نخست‌وزیر وقت کانادا در یک بیانیه رسمی و هم شخص پاپ در یک دیدار خصوصی نسبت به وجود این مدارس عذرخواهی کرده‌اند.
پرونده زنان گم شده و یا به قتل رسیده
در طول ۳۰ سال گذشته، به گفته دولت بیشتر از ۱ هزار و به گفته فعالان اجتماعی بیشتر از ۳ هزار زن بومی در کانادا گم شده یا به قتل رسیده‌اند. امانوئل واکر، نویسنده کتاب «خواهران گم شده: داستان دو دختر گم شده، خانواده‌هایشان و اینکه چطور کانادا نسبت به زنان بومی کوتاهی کرده است» در مقدمه اثر خود می‌گوید اگر این رقم را بر نسبت جمعیتی بومیان قرار بدهید و با زنان سفیدپوست مقایسه کنید، مانند این است که در حدود ۳۰ هزار زن سفیدپوست در ۳۰ سال گذشته در کانادا گم شده و یا به قتل رسیده باشند.
صفحه ویژه سی‌بی‌سی با اطلاعات کامل در مورد بخش قابل توجه‌ای از زنان گم شده و یا به قتل رسیده در کانادا
تشکیل یک گروه حقیقت‌یاب و بررسی پرونده این زنان، یکی از قول‌های حزب لیبرال در انتخابات فدرال سال گذشته بود. این گروه شکل گرفته است و جلسات اولیه خود برای بررسی حجم پرونده و شنیدن به حرف‌های بازماندگان را شروع کرده است.
موضوع زمین‌های بومیان
کانادا در طی چندین قرن گذشته، چه پیش از شکل‌گیری کشوری به نام کانادا و چه بعد از آن، حتی تا همین امروز، در حال مذاکره با بومیان کانادا است تا استفاده از زمین‌های بومیان توسط دیگر مردمان جنبه قانونی بدهد.
به عنوان مثال، برای کمی بیشتر از ۹۰ درصد زمین‌های موجود در استان بریتیش کلمبیا، هیچ قراردادی مابین بومیان و دولت‌های محلی، استانی یا فدرال امضا نشده است. برای همین هم در شروع بیشتر جلسات رسمی بایستی اعلام شود که این جلسه‌ها در زمین بومیان برگزار می‌شوند و نام مردم بومی صاحب این زمین‌ها قید بشود.
به همین دلیل هم بایستی نظر مساعد بومیان کانادا برای شروع و اجرایی شدن پروژه‌های مختلف تامین شود، هرچند این اتفاق مکرر نمی‌افتد و دولت‌های مختلف، از جمله دولت استانی، بدون توجه به نظر مخالف بومیان ساکن بر زمین‌هایی مانند دره رودخانه صلح، پروژه‌هایی مانند ساخت سد را شروع می‌کنند که کل زمین‌هایی را زیر آب می‌برد که نسل‌ها خانه و زندگی این مردمان بوده است.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
سیدمصطفی رضیئی، مترجم و روزنامه‌نگار مقیم شهر برنابی است. او نزدیک به سه سال است در کانادا زندگی می‌کند و تاکنون ۱۴ کتاب به ترجمه او در ایران و انگلستان منتشر شده‌اند، همچنین چندین کتاب الکترونیکی به قلم او و یا ترجمه‌اش در سایت‌های مختلف عرضه شده‌اند، از جمله چهار دفتر شعر از چارلز بوکاووسکی که در وب‌سایت شهرگان منتشر شده‌اند. او فارغ‌التحصیل روزنامه‌نگاری از کالج لنگرا در شهر ونکوور است، رضیئی عاشق نوشتن، عکاسی و ساخت ویدئو است، برای آشنایی بیشتر با او به صفحه فیس‌بوک‌اش مراجعه کنید.
