Advertisement

Select Page

شعری از فرشته وزیری نسب

شعری از فرشته وزیری نسب

 

چطور می‌شود به این دهان‌های حیوانی پر هوس

گفت که کشاله‌های من

خسته‌اند از عبور دست‌های بی تبلور؟

چطور می توان گفت

که از جای خالی عشق

در میان چشم‌های شیشه‌ای عروسک

مرده‌ام؟

چطور میتوان گفت

که در نبود دوران نازک سر انگشت‌ها بر پوست

وقتی که

بیخ گوش ها را

هس هس تنی بر افروخته می‌گیرد

تنی که خاکستر می‌شود

پس از هر گر گرفتنی

چیزی در من میمیرد؟

هر بار چیزی در من می‌میرد.

هر بار جوانه‌ای زیر خاک زنده میشود

هر بار برگ های سبزی می‌میرند.

باید به فروغ بگویم

که دست‌هایش سبز نشد

دست‌هایش در باغچه‌ی خانه پژمرد

و خانه اجدادی

با کاج‌های بلند

و کلاغ‌های پرگو

در زلزله ویران شد

باید به فروغ بگویم

که از کوچه‌ها باز بوی ادرار می‌آید

و همچنان همه فاتح می‌شوند

به ثبت خود در میان شاعران

به کتابی که شماره‌ای از ارشاد دارد

و فروشی رقت‌انگیز

باید به فروغ بگویم که خسته‌ام

و دوست می‌دارم که

«فاصله‌های رخوتناک بین دو هم‌آغوشی»

ادامه داشته باشد

تا وقتی که شعر

جایی در قلب‌ها ثبت شود.

لطفاً به اشتراک بگذارید
Advertisement

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

تازه‌ترین نسخه‌ی دیجیتال هم‌یان «ویژه‌نامه‌ی پیوست شهرگان»

آگهی‌های تجاری:

ویدیوی تبلیفاتی صرافی عطار:

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها:

Verified by MonsterInsights