شعری از مرضیه رشیدپور-کیمیا
از آن پس من
اندوه بیشه زاری را
بر دل آویختم.
سکوت کردم و
آن روی من
چنان پژمرد
که مرگ را
در چشم گل بنفشه ای دیدم.
از آن پس من
اندازه می گرفتم خورشید را
بر هر پاره ی تنم
که سوخته بود و
حالا
همه جایم
در شعر
درد می کند…!
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
مرضیه رشیدپور(کیمیا)؛ دکترای فیزیولوژی گیاهان زراعی است که تاکنون ۶ کتاب شعر به نام‌های: رویای نمناک – شیار – در چهارخانه‌های پیراهنت – زنبق وحشی – دلم گنجشک شده بود – روزنه بنفشه – از او منتشر شده‌است و در ۱۲ کتاب بطور مشترک شعرش را منتشر کرده‌است
او که در شهرستان مینودشت در استان گلستان زندگی می‌کند، در حال حاضر مشغول گردآوری و چاپ نقدهای ادبی از سروده شاعران معاصر ایران است.
