شعری از هادی توزندجانی برای بکتاش آبتین
دو گور دهن باز / دو منتظر
در قبرستانی پیر
با یک پرانتز خالی / بالای گلو !
و اطراف ؛
– مزارع حرف !
چهره ی من است
بالای سرم
– به بال پرندگان نگاه می کند
– به بال هوا_پیماها
.
.
.
چه زندان بزرگی است / قلم
وقتی،
آزادی را نوشتن !
برای #بکتاش_آبتین عزیز
