شعری از هوشنگ رئوف
امشب
خواب ام را عریان می کنم
با ترانه‌های ارغوانی این تاک
و صبح
با نخستین بوسه‌ی آفتاب
می دٓوم
تا دریایی که تو پهن کرده‌ای
برای قایقی
که تا زده ام در جیب
و پارویی که موج های بلند را
شکسته می‌نویسد
روی خطوطِ آب
امشب می‌اندیشم
به ساحلی پر از چتر‌ها‌ی رنگی
و پرواز روشنٍ الفاظ
در شادیانه‌های تماشا
وقتی که گله گله ماهی
بر شانه‌های زخمی دریا
بوسه می‌زنند.
#هوشنگ-رئوف
