دو شعر از مهراد

۱

فصل سرخ

سرخ ترین فصلم

  از انار لبریزم

  بر لبم شکفته خون

  من زنم؛ پاییزم

  در رگ سیاه شب

  جریان خون من است

  صبح تپیده به نور

  چشم میگون من است

  گیسو که بگشایم

  باد داماد است

  بنیاد تاریکی

  تا صبح بر باد است

  شیرین ترین خوابم

  بیدار فرهاد است

  فردا تو خواهی دید

  ایران آزاد است.

۲

مادرم ایران

مادرم مادرم

  ای تو ایران من

  ای تو ایران من

  مادرم مادرم

  بی تو من چون کنم

  با تو من زنده ام

  سایه ات بر سرم

  سرورم سرورم

  سینه ات گرم و آغوش تو مهربان

  چشم تو روشن و پهنه ی آسمان

  دست تو ای نوازشگر جان من

  باشدا تا ابد بر سرم بر سرم

  گیسوانت سپرگشته بر یورش دشمنان

  چهره ی ماه تو خار چشم خسان

  نور پیشانیت کین اهریمنان

  مهر تو جاودان در برم در برم

  (می‌دهم خون به راه تو

    می‌شوم جان پناه تو

   گرمیِ پشتمی همچو کوه

   دشمنت پرّ کاه تو)