شعری از مرضیه رشیدپور
من باید حتما فرو بروم در لمس
تنیده به درخت
چون شاخ و برگ.
باید برسم به قراری
و از روزنه‌ی بنفشه‌ای
بهار را ببینم،
من باید حتما
گیسویی شوم در باد
و رهایی را در شباهت چشم‌های تو
به بیداری
تماشا کنم،
من باید اصلا
به ارتفاع بریزانم
طول خاطره را
تا از ذهن من بگذرد
درد بال‌هایی که نگشوده‌ام،
از سمت خواب
به سمت هر چه رفت بی‌تو.
تُردِ آفتاب است
و من از نبش آن پنجره
که انگور می‌زایید
با تو حرف می‌زنم.
ذائقه‌ی باران
ریشه کرده در گندم‌های مست
و خوشه‌ها
به ضخامت تازه‌ای از نسیم
آویزانند…
من باید
من حتما باید
به این افق فرارو
رسیده باشم
درخشیده باشم
با نشانه‌هایی که از سوختن خودم
در این شب‌ها
کنار ستاره‌ها می‌بینم…!
#مرضیه رشیدپور کیمیا
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
مرضیه رشیدپور(کیمیا)؛ دکترای فیزیولوژی گیاهان زراعی است که تاکنون ۶ کتاب شعر به نام‌های: رویای نمناک – شیار – در چهارخانه‌های پیراهنت – زنبق وحشی – دلم گنجشک شده بود – روزنه بنفشه – از او منتشر شده‌است و در ۱۲ کتاب بطور مشترک شعرش را منتشر کرده‌است
او که در شهرستان مینودشت در استان گلستان زندگی می‌کند، در حال حاضر مشغول گردآوری و چاپ نقدهای ادبی از سروده شاعران معاصر ایران است.
