دو شعر از مریم گمار
۱
نشسته ام
بر تکلم نگاهت
که جا گذاشته
هزاربوسه
بر پیشانی آینه
و بهم می ریزد بازی شب را
از کدام تباری؟
که شکسته ای طلسم خواب را
حتی اگر بیفتد از نردبان ستارهِ
ماه.
۲
بابونه وحشی است
الفبای چشمت
که پیچیده بر اندام دیوار
تا سر در آورد
از ویترین خیابان
شعرم را بردار
وبا زاویه دید درخت
کنار بزن
سرانگشت پاییز را
می بینی ؟
باز کرده دهان
شکوفهِ به تحسینت
برخیز
و در جیب بگذار
برگ برگ حواست را
و عبور کن از زخم
#مریم_گمار
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
مریم گمار: شاعر، نویسنده و منتقد ادبی
