نویسنده: عباس فتحی‌زاده

  میان انبوه درختان خاموشدر مسیر رودخانه های پرخروشتنهایی ام را مرور می کنمکجاست آن آشنای دیر و...

به زمین نگاه کن آنجا که ایستاده ای فاصله ات برای بودن همین قدر است پرنده نیستیم که پرواز کنیم ره...

بهار بود
فقط بهار بود‌، همین

شمشیر به وحشت از نیام برکشید
تا آوایی دل آویز