نویسنده: عباس فتحی‌زاده

شمشیر به وحشت از نیام برکشید
تا آوایی دل آویز

چشم‌ها
فریب می‌خورند
مغزها
اسیر می‌شوند

شعری از عباس فتحی‌زاده

  این همه پریشانی را تجربه نکرده بودند پرندگان بی قرار   از درختی که پریده بودند دیر می گذشت...

    1   می آیی هر بار بیقرار برسرِ قرار می آیی از دیرباز بی وقفه باوقار می آیی...