نویسنده: عارف معلمی

در جستجوی قبرت ناکام مانده‌ام وانمود می کنم زنده‌ای! و شمع  را  از آرامستان به سوی کیک تولدت...

در سریال‌های سیاه وُ سفید از کجا معلوم

مداد رنگی در خود، رنگ را نکشت؟ 

    دو رویا بر شانه آب روی تنت جمع بستنِ ماهی هاست آغوش کنی کف دستهات وُ بندازی به رود این چه آغوش...