نویسنده: شهرگان

استخوان ترقوه‌ام را می‌جود
شبیه فرشته‌ی مرگ
که گلوی مردگان را.

بر تخت نسیم، گل، نشاندن دارد
شب‌بو هوس قصیده خواندن دارد